Τζορτζ Πέτι

Τζορτζ Πέτι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	27 Απριλίου 1894; Abbeville
Θάνατος	21 Ιουλίου 1975; Σαν Πέδρο
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	εικονογράφος; ζωγράφος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Τζορτζ Μπράουν Πέτι IV (27 Απριλίου 1894 – 21 Ιουλίου 1975) ήταν Αμερικανός καλλιτέχνης pin-up. Η τέχνη του με τα pin-up εμφανίστηκε αρχικά στο περιοδικό Esquire και το περιοδικό True των εκδόσεων Fawcett Publications's αλλά και σε ημερολόγια που κυκλοφόρησε το Esquire, το True και η Ridgid Tool Company. Το έργο του Πέτι στα Esquire gatefolds ξεκίνησε και έκανε δημοφιλή τον τρόπο αναδίπλωσης των κεντρικών σελίδων. Αναπαραγωγές του έργου του έγιναν ευρέως από στρατιωτικούς καλλιτέχνες με τη μορφή nose art, διακοσμώντας μαχητικά αεροπλάνα κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου συμπεριλαμβανομένου και το Memphis Belle, γνωστό και ως "Petty Girls".

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζορτζ Πέτι γεννήθηκε στο Αμπεβίλ, την έδρα του Βερμίλιον Πάρις στη Νότια Λουιζιάνα. Πατέρας του ήταν ο Τζορτζ Μπράουν Πέτι ο τρίτος και μητέρα του η Σάρα Πέτι. Ο Τζόρτζ ο τέταρτος, ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας και η αδελφή του Ελίζαμπεθ είχε γεννηθεί το 1891. Η οικογένεια Πέτι μετακόμισε στο Σικάγο του Ιλινόις πριν την αλλαγή του αιώνα, όπου ο Τζορτζ ο τρίτος, ήταν σχετικά γνωστός φωτογράφος από τις φωτογραφίες του με θέματα νεαρές γυναίκες, Παναγίες και γυμνά.

Ο Πέτι δεν ήταν ιδιαίτερα καλός μαθητής στο Λύκειο, ξοδεύοντας μεγάλο μέρος από το χρόνο του σε εξωσχολικές δραστηριότητες. Η καλλιτεχνική του κλίση φάνηκε στο Λύκειο όπου ήταν ο γραφίστας για τη σχολική εφημερίδα.

Κατά τη διάρκεια των σχολικών του χρόνων στο Λύκειο, γράφτηκε σε νυχτερινά μαθήματα της Ακαδημίας των Καλών Τεχνών του Σικάγο κάτω από τη διδασκαλία του Ruth VanSickle Ford, όπου δίδασκε το δικό του μάθημα καλλιτεχνικών, χρεώνοντας τους συμμαθητές του 5 δολάρια ανά συνεδρία. Επίσης εργάστηκε στο φωτογραφείο του πατέρα του όπου έμαθε να χρησιμοποιεί τον αερογράφο. Ο Πέτι σπούδασε στην Académie Julian με τον Jean-Paul Laurens και άλλους μέχρι το 1916 όταν και ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ανάγκασε τον τότε Αμερικανό πρέσβη Τζόζεφ Π. Χέρικ να διατάξει την επιστροφή όλων των Αμερικανών πολιτών στα σπίτια τους. Ο Πέτι επέστρεψε στο Σικάγο και δούλεψε κάνοντας ρετουσάρισμα με αερογράφο σε μια τοπική εκτυπωτική εταιρεία. Κατάφερε να καθιερωθεί ως ανεξάρτητος καλλιτέχνης ζωγραφίζοντας ημερολόγια με κορίτσια και τα εξώφυλλα του περιοδικού The Household. Το 1926 κατόρθωσε να ανοίξει το δικό του στούντιο.

Καλλιτεχνικές επιρροές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζορτζ Πέτι ποτέ δεν αναφέρθηκε λεπτομερώς στους καλλιτέχνες που επηρέασαν τη δουλειά του, εκτός από τους: J. C. Leyendecker (έναν καλλιτέχνη της εφημερίδας The Saturday Evening Post κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων του Πέτι) για τον τρόπο απόδοσης των ανθρώπων, τον Κόουλς Φίλιπς για την τεχνική του και τον Μαξφίλντ Πάρις για τη χρήση της φωτοσκίασης. Ωστόσο, μπορεί να γίνει κατανοητό από το μεταγενέστερο έργο του ότι άλλες επιρροές του περιλαμβάνονται καλλιτέχνες που ήταν εξαιρετικά δημοφιλείς στο Παρίσι εκείνο το διάστημα, όπως ο Άλφονς Μούχα, ο Τζορτζ Μπάρμπιερ και ειδικά η τεχνική της ακουαρέλας του Άγγλου Γουίλιαμ Ράσελ Φλίντ.

"The Petty Girl"[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πέτι είναι ιδιαίτερα γνωστός για το the Petty Girl, μια σειρά από ζωγραφικά έργα pin-up γυναικών που έγιναν για το περιοδικό Esquire από το Φθινόπωρο του 1933 μέχρι το 1956. Ο Πέτι συχνά απεικονίζει αυτές τις γυναίκες με μακρύτερα πόδια και μικρότερου μεγέθους κεφάλι από τις πραγματικές αναλογίες των μοντέλων του.

Ο Πέτι εμφανίστηκε ως καλεσμένος στο δημοφιλές τηλεοπτικό πρόγραμμα What's My Line. Πέθανε στο Σαν Πέδρο της Καλιφόρνια στις 21 Ιουλίου του 1975.

Χρήση στο λαϊκό πολιτισμό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

.

Μια εικόνα του Petty Girl που μιλάει στο τηλέφωνο χρησιμοποιήθηκε ως nose art στο διάσημο βομβαρδιστικό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που έφερε την ονομασία Memphis Belle.
Μια εικόνα ενός Petty Girl χρησιμοποιήθηκε στο άλμπουμ των Μπητλς Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band.
Ο Ρόμπερτ Κάμινγκς απεικόνισε τον Τζορτζ Πέτι στη φανταστική μουσική κωμωδία The Petty Girl (Columbia, 1950) σε σκηνοθεσία του Χένρι Λεβίν όπου έκανε το υποκριτικό της ντεμπούτο η Τίπι Χέντρεν ως ένα από τα Petty Girls. Το σενάριο του Νατ Πέριν βασίστηκε σε μια ιστορία της σεναριογράφου Μαίρη Μακάρθι. Η ταινία είναι επίσης αξιοσημείωτη για αρκετά ρυθμικά, ανάλαφρα τραγούδια σε σύνθεση του Χάρολντ Άρλεν (μουσική) και του Τζόνι Μέρσερ (στίχοι), συμπεριλαμβανομένου των τραγουδιών Fancy Free και I Loves Ya. Το σημαντικότερο νούμερο του έργου στο φινάλε είναι το The Petty Girl του Άρλεν και του Μέρσερ εκτελεσμένο από την Τζόαν Κάλφιλντ (ντουμπλαρισμένη από την Κάρολ Ρίτσαρντς), με τα Petty Girls και ένα αντρικό κουαρτέτο.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Reid Stewart Austin (The Best of Gil Elvgren) εξερευνά τη ζωή και το έργο του Τζορτζ Πέτι μέσα στις 192 σελίδες του Petty: The Classic Pin-Up Art of George Petty. Εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Gramercy το 1997 σε πολυτελή έκδοση με πρόλογο του Χιου Χέφνερ και εισαγωγικό σημείωμα από την κόρη του Πέτι, Μάρτζορι Πέτι, που υπήρξε το βασικό του μοντέλο. Στην κριτική βιβλίων του The New York Times Book Review ο γνωστός σχεδιαστής Τζορτζ Λόις επαινεί αυτή τη συλλογή των δημιουργιών του Πέτι, σχολιάζοντας:

Όπως το ατάραχο, απρόσιτο Gibson Girl ήταν το γυναικείο ιδανικό για τους νέους άνδρες στην αλλαγή του αιώνα, το ηδονικό Petty Girl έγινε το ιδανικό για τους περίεργους γιους τους. Θα ήθελα να σημειωθεί πως ορκίζομαι πως ο Τζορτζ Μπράουν Πέτι ο τέταρτος δημιουργούσε με συνέπεια περισσότερο καλλίγραμμες γυναίκες από τον Θεό, και τώρα έχω και ένα όμορφο μεγάλο βιβλίο για να το αποδείξω.