Ταϊλανδική γλώσσα
| Ταϊλανδική | |
|---|---|
| ภาษาไทย και ภาษาไทย | |
| Προφορά | pʰāːsǎː tʰāj |
| Περιοχή | Ταϊλάνδη |
| Μητρική σε | 20 εκ. |
| Ταξινόμηση | Τάι-Καντάι
|
| Σύστημα γραφής | Ταϋλανδικό αλφάβητο και romanization of Thai |
| Κατάσταση | |
| Επίσημη γλώσσα | Ταϊλάνδη |
| Αναγνωρισμένη μειονοτική γλώσσα | Καμπότζη |
| Ρυθμιστής | Βασιλική Εταιρεία της Ταϊλάνδης |
| ISO 639-1 | th |
| ISO 639-2 | tha |
| ISO 639-3 | tha |
| Linguasphere | 47-AAA-b |
| Glottolog | thai1261[1] |
 | |
 | |
Η ταϊλανδική γλώσσα, γνωστή και ως τάι ή σιαμέζικη, είναι η εθνική και επίσημη γλώσσα της Ταϊλάνδης. Επομένως, είναι μητρική γλώσσα των Ταϊλανδών αλλά και της μεγάλης πλειονότητας Ταϊλανδών Κινέζων. Είναι τμήμα της ομάδας τάι της οικογένειας Τάι-Καντάι γλωσσών. Πάνω από τις μισές λέξεις προέρχονται από τη Πάλι, τα σανσκριτικά και τα παλιά Χμερ. Είναι τονική και αναλυτική γλώσσα.
Τα ταϊλανδικά είναι η μητρική γλώσσα περισσότερων από 20 εκατομμύρια κατοίκων (2000). Τα πρότυπα ταϊλανδικά βασίζονται στην γλώσσα των μορφωμένων τάξεων της Μπανγκόκ.[2][3] Πέρα από τα ταϊλανδικά, στην Ταϊλάνδη ομιλούνται και άλλες ταϊλανδικές γλώσσες. Αν και γλωσσολόγοι συνήθως ταξινομούν αυτά τα ιδιώματα ως συγγενικές, αλλά ξεχωριστές γλώσσες, ενώ όσοι τα μιλούν τα θεωρούν τοπικές διαλέκτους ή παραλλαγές της «ίδιας» γλώσσας ή «διαφορετικού είδους ταϊλανδικά».[4] Τα ταϊλανδικά είναι αμοιβαία κατανοητά με τα λαοτινά, τη γλώσσα του Λάος. Οι δύο γλώσσες γράφονται με ελαφρώς διαφορετικές γραφές αλλά είναι γλωσσολογικά όμοιες.[5]
Τα ταϊλανδικά χρησιμοποιούν το ταϊλανδικό αλφάβητο, το οποίο προέρχεται από τη γραφή Βράχμι.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Hammarström, Harald· Forkel, Robert· Haspelmath, Martin· Bank, Sebastian, επιμ. (2016). «{{{name}}}». Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History.
- ↑ Andrew Simpson (2007). Language and national identity in Asia. Oxford University Press.
Standard Thai is a form of Central Thai based on the variety of Thai spoken earlier by the elite of the court, and now by the educated middle and upper classes of Bangkok. It ... was standardized in grammar books in the nineteenth century, and spread dramatically from the 1930s onwards, when public education became much more widespread
- ↑ Peansiri Vongvipanond (Summer 1994). «Linguistic Perspectives of Thai Culture». paper presented to a workshop of teachers of social science. University of New Orleans. σελ. 2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2011.
The dialect one hears on radio and television is the Bangkok dialect, considered the standard dialect.
- ↑ Antonio L. Rappa; Lionel Wee (2006), Language Policy and Modernity in Southeast Asia: Malaysia, the Philippines, Singapore, and Thailand, Springer, σελ. 114–115
- ↑ «Ausbau and Abstand languages». Ccat.sas.upenn.edu. 20 Ιανουαρίου 1995. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2012.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γλωσσολογία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |