Τίγρη της Κασπίας
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Τίγρη της Κασπίας | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||
|
Η τίγρη της Κασπίας ήταν ένας πληθυσμός του Panthera tigris, ο οποίος ζούσε στην ανατολική Τουρκία, στον Καύκασο και γύρω από την Κασπία Θάλασσα, στην Κεντρική Ασία,στο βόρειο Αφγανιστάν και στη δυτική Κίνα. Κατοικούσε αραιά δάση μέχρι τη δεκαετία του 1970. Αυτός ο πληθυσμός εκτιμήθηκε ως εξαφανισμένος το 2003.
Το Felis virgata ήταν το επιστημονικό όνομα που προτάθηκε το 1815 από τον Γιόχαν Καρλ Βίλελμ Ίλιγκερ για τίγρεις στην περιοχή της Κασπίας Θάλασσας. Αναγνωρίστηκε παραδοσιακά ως ξεχωριστό υποείδος, Panthera tigris virgata. Ωστόσο, τα αποτελέσματα ανάλυσης δείχνουν ότι οι πληθυσμοί τίγρεων της Κασπίας και της Σιβηρίας μοιράζονται μια κοινή συνεχή γεωγραφική κατανομή μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα. Θεωρείται πως γενετικά οι τιγρεις της Κασπίας ήταν κοντά με τις τιγρεις της Σιβηρίας.
Ταξινόμηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ίλιγκερ το 1815 έδωσε στο υποείδος την ονομασία Felis vigrata ο οποίος περιέγραψε μερικές τιγρεις γύρω από την Κασπία θάλασσα. Το 1929, ο Ρέτζιναλντ Ιννες Πόκοκ μετέφερε το υποείδος στο γένος Panthera.
Το 1999, αμφισβητήθηκε η γνησιότητα πολλών υποείδων τίγρης.Τα περισσότερα υποτιθέμενα υποείδη που περιγράφηκαν τον 19ο και 20ό αιώνα διακρίνονταν με βάση το μήκος και το χρώμα της γούνας και το μέγεθος του σώματος, και επομένως χαρακτηριστικά που ποικίλλουν ευρέως στους πληθυσμούς. Μορφολογικά, οι τίγρεις από διαφορετικές περιοχές ποικίλλουν ελάχιστα και η ροή των γονιδίων μεταξύ των πληθυσμών στις περιοχές αυτές θεωρείται ότι ήταν δυνατή κατά τη διάρκεια του Πλειστοκένιου. Ως εκ τούτου, προτάθηκε να αναγνωριστούν ως έγκυρα μόνο δύο υποείδη τίγρης, δηλαδή η P. t. tigris στην ηπειρωτική Ασία και P. t. sondaica στα μεγαλύτερα νησιά Σούνδες της Ινδονησίας.
Στις αρχές του 21ου αιώνα διεξήχθησαν γενετικές μελέτες χρησιμοποιώντας 20 δείγματα οστών και ιστών τίγρης από συλλογές μουσείων και ακολουθώντας τουλάχιστον ένα τμήμα πέντε μιτοχονδριακών γονιδίων. Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν μια μικρή ποικιλία μεταβλητότητας στο μιτοχονδριακό DNA των τίγρεων της Κασπίας και ότι οι τίγρεις της Κασπίας και της Σιβηρίας ήταν αξιοσημείωτα παρόμοιες, γεγονός που δείχνει ότι η τίγρη της Σιβηρίας είναι ο γενετικά πιο στενός συγγενής ζωντανός συγγενής των τίγρεων της Κασπίας. Η φυλογεωγραφική ανάλυση δείχνει ότι ο κοινός πρόγονος τίγρεων της Κασπίας και της Σιβηρίας αποίκισε την Κεντρική Ασία μέσω της περιοχής της οδού Γκανσού-Δρόμου του Μεταξιού από την ανατολική Κίνα πριν από 10.000 χρόνια και στη συνέχεια διασχίστηκε προς ανατολάς για να εγκατασταθεί ο πληθυσμό τίγρης της Σιβηρίας στη Ρωσία και την Άπω Ανατολή. Οι τίγρεις της Κασπίας και της Σιβηρίας ήταν πιθανότατα ένας συνεχόμενος πληθυσμός μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, αλλά απομονώθηκαν από τον άλλο λόγω του κατακερματισμού και της απώλειας οικοτόπων κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης.
Χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι φωτογραφίες των δερμάτων των τίγρεων της Κασπίας και του Αμούρ δείχνουν ότι το βασικό χρώμα του φόντου της γούνας της κασπικής τίγρης ποικίλε και ήταν γενικά φωτεινότερο και πιο ομοιόμορφο από αυτό της τίγρης της Σιβηρίας. Οι λωρίδες ήταν στενότερες, πληρέστερες και πιο στενές από εκείνες των τίγρεων από τη Μαντζουρία. Το χρώμα των λωρίδων του ήταν ένα μείγμα από καφέ ή κανελί. Τα καθαρά μαύρα μοτίβα βρίσκονταν πάντοτε μόνο στο κεφάλι, στο λαιμό, στο μέσον της πλάτης και στην άκρη της ουράς. Τα γωνιακά μοτίβα στη βάση της ουράς ήταν λιγότερο ανεπτυγμένα συγκριτικά με αυτά των πληθυσμών της Άπω Ανατολής.Είχε την παχύτερη γούνα μεταξύ των τίγρεων, πιθανώς λόγω της εμφάνισής της στα εύκρατα τμήματα της Ευρασίας.
Η τίγρη της Κασπίας κατατάσσεται στις μεγαλύτερες γάτες που υπήρχαν ποτέ. Τα αρσενικά είχαν μήκος σώματος 270-295 εκατοστών και ζύγιζαν 170-240 κιλά. Τα θηλυκά μετριουνταν 240-260 εκατοστά στο κεφάλι με σώμα και ζύγιζαν 85-135 κιλά. Το μέγιστο μήκος κρανίου στα αρσενικά ήταν 297-365,8 χιλιοστών ενώ το μήκος των θηλυκών ήταν 195,7-255,5 χιλιοστών. Η ινιακή του κοιλότητα ήταν ευρύτερη από την τίγρη της Βεγγάλης.
Μερικά άτομα πέτυχαν εξαιρετικά μεγέθη. Το 1954, μια τίγρη σκοτώθηκε κοντά στον ποταμό Σουμπάρ στην Κοπέτ-Νταγκ του οποίου το δέρμα τέθηκε σε έκθεση σε ένα μουσείο στο Ασγκαμπάτ. Το μήκος του κεφαλιού προς το σώμα ήταν 2,25 μέτρα. Το κρανίο του είχε μήκος κονδυλοβάμβακα περίπου 305 χιλιοστών και πλάτος ροπής 205 χιλιοστών. Το μήκος του κρανίου ήταν 385 χιλιοστά,επομένως περισσότερο από το γνωστό μέγιστο των 365,8 χιλιοστών (14,40 ίντσες) για αυτόν τον πληθυσμό και ελαφρώς υπερβαίνοντας το μήκος του κρανίου των περισσότερων τίγρεων της Σιβηρίας. Στο Πριμπισίνσκε, ένας τίγρης σκοτώθηκε τον Φεβρουάριο του 1899. Οι μετρήσεις μετά την εκδορά αποκάλυψαν ένα μήκος σώματος 270 εκ. Μεταξύ των γόμφων, συν μια μακρά ουρά 90 εκατοστών δίνοντάς του συνολικό μήκος περίπου 360 εκ. Σύμφωνα με τον Σατούνιν ήταν «μια τίγρη τεράστιων αναλογιών».
Εξαφάνιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αρχή του τέλους της τίγρης της Κασπίας ξεκίνησε με τον ρωσικό αποικισμό του Τουρκεστάν κατά τα τέλη του 19ου αιώνα. Ορισμενοι παράγοντες οι εξής:
•Οι τιγρεις της Κασπίας κυνηγούσαν ζώα τα οποία κυνηγάει και ο άνθρωπος, (όπως ελάφια και αγριογούρουνα). Ετσι, μειώθηκε η τροφή των αιλουροειδών αυτών. Επιπλέον, μαζί με τα θηράματα κυνηγήθηκαν και οι θηρευτές.
•Ο βιότοπός των ζώων αυτών είχε κατακερματιστεί.
•Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, ο ρωσικός στρατός συνήθιζε να εξοντώνει κάθε είδος θηρευτή από τα δάση. Υπολογίζεται ότι μέχρι τον Α’.Π.Π στα δάση του Αμού Ντάρια και του Πιαντζ σκοτωνόταν 100 τίγρεις τον χρόνο. Επιπλέον, είχαν αυξηθεί και οι τιμές των δερμάτων των τίγρεων της Κασπίας, κάτι το οποίο έκανε τα ζώα αυτά σημαντικά θηράματα.
Τελευταίες καταγραφές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο Ιράκ, μια τίγρη σκοτώθηκε κοντά στη Μοσούλη το 1887.
Στη Γεωργία, η τελευταία γνωστή τίγρη σκοτώθηκε το 1922 κοντά στην Τιφλίδα, αφού επιτέθηκε σε οικόσιτα ζώα. Το σώμα προβλήθηκε στο Γεωργιανό Εθνικό Μουσείο.
Στην Κίνα, οι τίγρεις εξαφανίστηκαν από τη λεκάνη του ποταμού Ταρίμ στο Σιντσιάνγκ στη δεκαετία του 1920. Από τη λεκάνη του ποταμού Μάνασι στην περιοχή του Τιεν Σαν δυτικά της Ουρούμτσι εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960.
Στην Τουρκία, ένα ζεύγος τίγρεων σκοτώθηκε στην περιοχή Σελτσούκ το 1943. Πολλά δέρματα τίγρης που βρέθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 κοντά στο Ουλουντ δηλώνει την παρουσία ενός πληθυσμού τίγρη στην ανατολική Τουρκία. Οι έρευνες ερωτηματολογίων που διεξήχθησαν στην περιοχή αυτή αποκάλυψαν ότι μια έως οκτώ τίγρεις σκοτώνονταν κάθε χρόνο μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80 και ότι οι τίγρεις πιθανότατα είχαν επιβιώσει στην περιοχή μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος, εκτός από λόγους ασφάλειας και ασφάλειας, δεν πραγματοποιήθηκαν περαιτέρω έρευνες στον τομέα.
Στο Καζακστάν, η τελευταία τΐγρη της Κασπίας καταγράφηκε το 1948, στο περιβόλι του ποταμού Ίλι, το τελευταίο γνωστό οχυρό στην περιοχή της λίμνης Μπαλχάς.
Στο Ιράν, μια από τις τελευταίες γνωστές τίγρεις πυροβολήθηκε στο Εθνικό Πάρκο Γκολεστάν το 1953. Ένα άλλο άτομο υπήρχε στην περιοχή Γκολεστάν το 1958.
Στο Τουρκμενιστάν, η τελευταία γνωστή τίγρη σκοτώθηκε τον Ιανουάριο του 1954 στην κοιλάδα του ποταμού Σουμπάρ στην περιοχή Κοπέτ-Νταγκ. Το τελευταίο ρεκόρ από τα χαμηλότερα σημεία του ποταμού Αμού Ντάρια ήταν μια μη επιβεβαιωμένη παρατήρηση το 1968 κοντά στο Νούκους στην περιοχή της Αράλης. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι τίγρεις εξαφανίστηκαν από τα χαμηλότερα σημεία του ποταμού και την κοιλάδα Πυζάντ στην περιοχή των παραμεθόριων περιοχών του Τουρκμενιστάν-Ουζμπεκιστάν-Αφγανιστάν.
Η περιοχή του ποταμού Πιαντζ ανάμεσα στο Αφγανιστάν και το Τατζικιστάν ήταν ένα καταφύγιο για τις τιγρεις της Κασπίας μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Η πρόσφατη παρατήρηση μιας τίγρης στη συνοριακή περιοχή Αφγανιστάν-Τατζίκ χρονολογείται από το 1998 στην περιοχή Μπαμπατάγκ.
Στον πολιτισμό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι τίγρεις και άλλα μεγάλα θηλαστικά χρησιμοποιήθηκαν στις μάχες κατά τη διάρκεια των μονομαχιών . Το μπαμπρ (περσικά: ببر, τίγρη) χαρακτηρίζεται από τον πολιτισμό της Περσίας και της Κεντρικής Ασίας. Το όνομα "Μπαμπρ Μαζανταράν" δίνεται μερικές φορές σε έναν εξέχοντα παλαιστή. Ο Περσικός λαός φαίνεται να εκπροσωπείται από την τίγρη σε ένα συριακό μωσαϊκό από την Παλμύρα, το οποίο θυμίζει τη νίκη του Παλμύρενου βασιλιά Οδαναθά. Η επιγραφή αποκρύπτει μια παλαιότερη που έγραφε: (Mrn), που είναι ένας τίτλος που χρησιμοποιείται από τον Οδαίναθο. Έχει προταθεί ότι γιορτάζει τη νίκη του Οδαινάθου στους Πέρσες, τον τοξότη που αντιπροσωπεύει τον Οδαινάθου και τις τίγρεις τους Πέρσες. Ο Οδαίναθος πρόκειται να στεφθεί με τη νίκη από τον αετό που πετάει πάνω του. Στους Μυστήρες του Πιλπάι, η τίγρη περιγράφεται ως έξαλλος και άπληστος για να κυβερνήσει την έρημο. Στο βουνό Ταύρος χρησιμοποιήθηκαν πέτρινες παγίδες για τη σύλληψη λεοπάρδαλων και τίγρεων.