Τέταρτη Εποχή
Η Τέταρτη Εποχή είναι μια τις εποχές του φανταστικού κόσμου της Μέσης Γης του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν. Με το τέλος της Τρίτης Εποχής άρχισε η Κυριαρχία των Ανθρώπων. Τα Ξωτικά δεν ασχολούνταν πλέον με τις Ανθρώπινες υποθέσεις και τα περισσότερα Ξωτικά φεύγουν για το Βαλινόρ, ενώ αυτά που παραμένουν πίσω «ξεθωριάζουν» και μειώνονται. Μια παρόμοια μοίρα συνέβη και στους Νάνους: αν και το Έρεμπορ γίνεται σύμμαχος του Επανενωμένου Βασιλείου και υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Κάζαντ-ντουμ επανιδρύθηκε, και μια αποικία ιδρύθηκε από τον Γκίμλι στα Λευκά Όρη, οι Νάνοι εξαφανίζονται από την ανθρώπινη ιστορία. Τα πλάσματα του Μόργκοθ ποτέ δεν ανέκαμψαν.[1][2]
Ο Ελντάριον, γιος του Aragorn II Elessar και της Arwen Evenstar, έγινε Βασιλιάς του Επανενωμένου Βασιλείου στο έτος 120. Ο πατέρας του του έδωσε τα σύμβολα της κυριαρχίας του και στη συνέχεια εγκατέλειψε τη ζωή του πρόθυμα, όπως είχαν κάνει οι πρόγονοί του χιλιάδες χρόνια πριν.Η Arwen τον άφησε να κυβερνήσει μόνο του, πεθαίνοντας στην άδεια πια χώρα του Lórien. Με τον θάνατο του Άραγκορν, ο Λεγκόλας αναχώρησε από τη Μέση Γη για το Βαλινόρ, παίρνοντας μαζί του τον Γκίμλι, τερματίζοντας έτσι την Συντροφιά του Δαχτυλιδιού στη Μέση Γη.
Ο Τόλκιν κάποτε είχε σκεφτεί να γράψει μια συνέχεια για τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, που ήταν να ονομαστεί The New Shadow, και θα λάμβανε χώρα στη βασιλεία του Eldarion και στην οποία ο Eldarion ασχολείται με τους ανθρώπους του που στρέφονται σε κακές πρακτικές - στην πραγματικότητα, ήταν να είναι μια επανάληψη της ιστορίας του Númenor. Σε μια επιστολή του, το 1972 σχετικά με αυτό το σχέδιο, ο Τόλκιν ανέφερε ότι η βασιλεία του Ελντάριον διήρκεσε περίπου 100 χρόνια μετά τον θάνατο του Άραγκορν. Έχει δηλωθεί ότι το βασίλειό του θα ήταν "μεγάλο και μακροχρόνιο", αλλά επίσης ότι η διάρκεια ζωής του βασιλικού οίκου δεν αποκαταστάθηκε και συνέχισε να μειώνεται έως ότου ήταν σαν αυτή των συνηθισμένων Ανθρώπων.