Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τάγμα της Οράγγης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τάγμα της Οράγγης
Η σημαία του Τάγματος της Οράγγης εμπεριέχει το πορτοκαλί χρώμα, το μωβ άστρο των Γουλιελμιτών και τον Σταυρό του Αγίου Γεωργίου
Η σημαία του Τάγματος
Ίδρυση1795
ΙνστιτούτοThe Orange Order
ΈδραΜπέλφαστ, Β. Ιρλανδία
Μέγας ΜάγιστροςΈντουαρντ Στίβενσον

Το Πιστό Ίδρυμα της Οράγγης (αγγλικά: Loyal Orange Institution), πιο γνωστό ως το Τάγμα της Οράγγης (Orange Order), είναι μια προτεσταντική αδελφική οργάνωση που εδρεύει στη Βόρεια Ιρλανδία.[1] Ιδρύθηκε στην Κομητεία του Άρμαχ το 1795 - κατά τη διάρκεια μιας περιόδου Προτεσταντικής-Καθολικής θρησκευτικής σύγκρουσης - στα πρότυπα της Μασονικής αδελφότητας με όρκο να υπερασπιστεί την Προτεσταντική υπεροχή. Το όνομά του είναι αφιερωμένο στον, ολλανδικής καταγωγής, προτεστάντη βασιλιά Γουλιέλμο της Οράγγης, ο οποίος νίκησε τον στρατό του Καθολικού βασιλιά Ιακώβου Β΄ στη Μάχη του Μπόιν, το 1690. Τα μέλη του φορούν πορτοκαλί κορδέλες και αναφέρονται ως «Πορτοκαλί» (Orangemen). Το Τάγμα είναι πιο γνωστό από τις ετήσιες παρελάσεις του, η μεγαλύτερη από τις οποίες πραγματοποιείται στις 12 Ιουλίου («Η Δωδεκάτη», The Twelfth). Αν και ισχυρότερο στη Βόρεια Ιρλανδία, το Τάγμα έχει επίσης σημαντική παρουσία στα πεδινά της Σκωτίας και σε στοές, σε όλη την Κοινοπολιτεία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σε πολιτικό επίπεδο, το Τάγμα της Οράγγης είναι μια συντηρητική βρετανική ενωτική οργάνωση,[2][3] συνδεδεμένη με την νομιμοφροσύνη του Όλστερ, και τους αγώνες κατά της ανεξαρτησίας της Σκωτίας.[4] Το Τάγμα βλέπει τον εαυτό του ως υπερασπιστή των προτεσταντικών πολιτικών και θρησκευτικών ελευθεριών, ενώ οι κριτικοί έχουν κατηγορήσει το Τάγμα ως σεχταριστικό, θριαμβολογικό[5][6][7][8] και υπεροπτικό.[8][9][10][11] Έχει επίσης επικριθεί για τη σύνδεση με νομιμόφρονες παραστρατιωτικές ομάδες. Ως προτεσταντική κοινωνία, μη-Προτεστάντες δεν μπορούν να γίνουν μέλη, εκτός αν συμφωνήσουν να τηρούν τις αρχές του Οραγγισμού και μεταστραφούν.[12][13][14] Οι Πορτοκαλί παρελάσεις σε κυρίως καθολικές και ιρλανδικές εθνικιστικές γειτονιές, συχνά έχουν οδηγήσει σε βία.[15][16]

  1. «Welcome to the Grand Orange Lodge». Orange Order. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2013. 
  2. Unionist Forum statement. Grand Orange Lodge of Ireland. 9 January 2013. Retrieved 12 July 2014.
  3. Twelfth Resolutions 2013 Αρχειοθετήθηκε 2014-10-28 στο Wayback Machine.. Grand Orange Lodge of Ireland. Retrieved 12 July 2014.
  4. "Scottish independence: Orange Lodge registers to campaign for a 'No' vote". BBC News. 25 June 2014. Retrieved 12 July 2014.
  5. «Orangemen take part in Twelfth of July parades». BBC News. 12 July 2010. http://www.bbc.co.uk/news/10592915. Ανακτήθηκε στις 25 August 2010. «Some marches have been a source of tension between nationalists who see the parades as triumphalist and intimidating, and Orangemen who believe it is their right to walk on public roads.» 
  6. «Protestant fraternity returns to spiritual home». Reuters. 30 May 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-09-20. https://web.archive.org/web/20200920200359/https://uk.reuters.com/article/idUKTRE54T1LP20090530. Ανακτήθηκε στις 25 August 2010. «The Orange Order's parades, with their distinctive soundtrack of thunderous drums and pipes, are seen by many Catholics in Northern Ireland as a triumphalist display.» 
  7. «Ormeau Road frustration». An Phoblacht. 27 Απριλίου 2000. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2010. The overwhelming majority of nationalists view Orange parades as triumphalist coat trailing exercises. 
  8. 8,0 8,1 «Kinder, gentler or same old Orange?». Irish Central. 23 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2010. The annual Orange marches have passed relatively peacefully in Northern Ireland this year, and it seems a good faith effort is underway to try and reorient the day from one of triumphalism to one of community outreach and a potential tourist attraction ... The 12th may well have been a celebration of a long ago battle at the Boyne in 1690, but it came to symbolize for generations of Catholics the "croppie lie down" mentality on the Orange side. The thunderous beat of the huge drums was just a small way of instilling fear into the Nationalist communities, while the insistence on marching wherever they liked through Nationalist neighborhoods was also a statement of supremacy and contempt for the feelings of the other community. 
  9. Connolly, Sean J (2008). Divided kingdom: Ireland, 1630–1800. Oxford University Press. σελ. 432. Modern Irish republicans may look back to the United Irishmen as the founders of their tradition. But the one present-day organisation that can trace an unbroken descent from the 1790s is the Protestant supremacist Orange Order. 
  10. Roe, Paul (2005). Ethnic violence and the societal security dilemma. Routledge. σελ. 62. Ignatieff explains how the victory of William of Orange over Catholic King James 'became a founding myth of ethnic superiority...The Ulstermen's reward, as they saw it, was permanent ascendancy over the Catholic Irish'. Thus, Orange Order marches have come to symbolise the supremacy of Protestantism over Catholicism in Northern Ireland. 
  11. Wilson, Ron (1976). «Is it a religious war?». A flower grows in Ireland. University Press of Mississippi. σελ. 127. At the close of the eighteenth century, Protestants, again feeling the threat of the Catholic majority, began forming secret societies which coalesced into the Orange Order. Its main purpose has always been to maintain Protestant supremacy 
  12. "... No catholic and no-one whose close relatives are catholic may be a member." Northern Ireland The Orange State, Michael Farrell
  13. McGarry, John & O'Leary, Brendan (1995). Explaining Northern Ireland: Broken Images. Blackwell Publishers. σελ. 180. ISBN 978-0-631-18349-5. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  14. Lynch, Paul (31 Οκτωβρίου 2005). «Perspective – The Orange Marches». Australian Broadcasting Commission. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2013. 
  15. «Warning over violence linked to banned Orange Order parade». theguardian.com. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2014. 
  16. «Violent clashes escalate in Belfast after Orange Order march». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2014. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]