Σύνορα Δανίας-Γερμανίας
Τα σύνορα Δανίας-Γερμανίας (Δανικά Grænsen mellem Danmark og Tyskland, γερμανικά: Grenze zwischen Dänemark und Deutschland) είναι σύνορα 68 χιλιομέτρων και χωρίζουν τη Δανία και τη Γερμανία.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη συνθήκη του Χίλτζεν το έτος 811, ο ποταμός Άιντερ αναγνωρίστηκε ως σύνορο μεταξύ της Δανίας και της Φραγκικής Αυτοκρατορίας. [1] Ως ελώδες ποτάμι, αποτελούσε ένα φυσικό σύνορο. Στην υψηλότερη περιοχή του ποταμού, κοντά στη λεκάνη απορροής, το ποτάμι ήταν ξηρό. Ένα αμυντικό τείχος, το Danevirke, χτίστηκε μάλιστα εκεί. Αργότερα προέκυψαν τα δουκάτα του Σλέσβιχ και του Χολστάιν. Πριν από το 1864 το Σλέσβιχ ήταν φέουδο της Δανίας, ενώ το Χολστάιν ήταν φέουδο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (μέχρι το 1806) και μέλος της Γερμανικής Συνομοσπονδίας (μετά το 1815). Και τα δύο εδάφη κυβερνήθηκαν από τον Δανό βασιλιά (στον πρόσθετο ρόλο του) ως Δούκας του Σλέσβιχ και Δούκας του Χόλσταϊν (περιστασιακά μαζί με άλλους Δούκες, όπως οι Δούκες Γκότορπ). Τα σύνορα μεταξύ του δανικού φέουδου του Σλέσβιχ και του γερμανικού φέουδου του Χολστάιν εξακολουθούσαν να εκτείνονται κατά μήκος του Άιντερ, τα σύνορα μεταξύ των δουκάτων και του Βασιλείου της Δανίας εκτείνονταν κατά μήκος του Κοντζιαν και τα νότια σύνορα της δανικής μοναρχίας (≈Helstaten) εκτείνονταν κατά μήκος του Έλβα.
Το 1864, η συνοριακή γραμμή Σχέσβιχ-Χόλσταιν κατακτήθηκε από την Πρωσία, και έτσι δημιουργήθηκε ένα διεθνές σύνορο μεταξύ της Δανίας και της Γερμανίας, το Σχέσβιχ-Χόλσταιν. Πήγε από μια θέση στην ακτή 5 χιλιόμετρα νότια του Ρίμπε, γύρω από το Ρίμπε σε 5 χιλιόμετρα απόσταση ενώ αργότερα, πήγε ανατολικά ακριβώς νότια του Vamdrup, και ακριβώς βόρεια του Christiansfeld στη Βαλτική Θάλασσα.
Το 1920, τα σύνορα μετακινήθηκαν περίπου 20 χιλιόμετρα προς τα νότια προς τη σημερινή θέση, όπως καθορίστηκε από το δημοψήφισμα του Σλέσβιχ το 1920. Αυτό προκάλεσε το αμφιλεγόμενο γλωσσικό περίγραμμα.
Συνοριακοί έλεγχοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2001, όλοι οι έλεγχοι στα σύνορα καταργήθηκαν βάσει της Συμφωνίας του Σένγκεν.
Ως απάντηση στον σουηδικό έλεγχο των συνόρων λόγω της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής κρίσης, οι συνοριακοί έλεγχοι εισήχθησαν προσωρινά από τις 4 Ιανουαρίου 2016. Ο πρωθυπουργός Λαρς Λόκε Ράσμουσεν, ανέφερε τον φόβο συσσώρευσης παράνομων μεταναστών στην Κοπεγχάγη ως έναν από τους λόγους αυτής της απόφασης. [2] Αναφέρθηκε ότι οι συνοριακοί έλεγχοι στα γερμανικά σύνορα κόστισαν στους Δανούς φορολογούμενους 1,25 δισεκατομμύριες Δανικές λίρες (167 εκατομμύρια ευρώ) από το 2016 έως τα μέσα του 2019. [3] Ποτέ δεν έληξαν πλήρως πριν από την πανδημία του COVID-19 στις αρχές του 2020, [4] που προκάλεσε νέο κλείσιμο των συνόρων σε όλη την Ευρώπη.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Σχέσεις Δανίας-Γερμανίας
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Thursten, Tina L. (2001). Landscapes of Power, Landscapes of Conflict: State Formation in the South Scandinavian Iron Age. New York: Kluwer Academic. σελ. 340. ISBN 0-306-44979-X.
- ↑ «Berlingske | Læs nyheder på berlingske.dk».
- ↑ Grænsekontrollen har nu kostet mindst 1,25 milliarder kroner
- ↑ Nielsen, Nikolaj (9 Δεκεμβρίου 2019). «Revealed: little evidence to justify internal border checks». EUobserver (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2021.
| |||||
| ||||||||