Σφαγή του Οικονομείου

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. Πιθανότατα παρουσιάζει κάποια γεγονότα ή απόψεις μονομερώς ή με δυσανάλογη ισορροπία σε σχέση με την αντίστοιχη βαρύτητά τους. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 24/01/2016.
Η είδηση της Σφαγής του Οικονομείου (Κουμ Πουργάς), όπως δημοσιεύτηκε στην Αθηναϊκή εφημερίδα "ΣΚΡΙΠΤ" στις 31 Ιανουαρίου 1913.

Στις 25 Ιανουαρίου 1913, ημέρα Σάββατο, το τουρκικό πολεμικό «Ιδζλάλ», μετά από αποτυχία του να προσορμίσει στο λιμάνι των Επιβατών της Ανατολικής Θράκης[εκκρεμεί παραπομπή], προσορμίστηκε στο γειτονικό Οικονομείο, όπου αποβιβάστηκαν 500 Τούρκοι στρατιώτες[1], και σημειώθηκε σφαγή κατοίκων του χωριού[2].

Ο αρχηγός των τσετών τοποθέτησε στρατιώτες γύρω από το χωριό, για να μην αφήνουν να φύγει κανένας και στη συνέχεια ζήτησε από τον μουχτάρη να συγκεντρώσει όλους τους άντρες στο «Αρχιγένειο Δημοτικό Σχολείο» του χωριού, ηλικίας από 15 ετών και πάνω. Οι συγκεντρωθέντες οδηγούνταν κατά ομάδες στην παραλία και εκτελούνταν.[1]

Ο ιερέας του χωριού, Αρχιμανδρίτης Νεόφυτος και ο Πρεσβύτερος Σταύρος κρεμάστηκαν και κατόπιν κάηκαν, ενώ η οικογένεια του Πρεσβυτέρου κατακρεουργήθηκε. Όταν οι κάτοικοι κατάλαβαν τί γινόταν, έφευγαν πανικόβλητοι πρός πάσα κατεύθυνση. Οι σκηνές που διαδραματίστηκαν δεν είχαν προηγούμενο, καθώς οι τσέτες κυνηγώντας τους άμαχους μπήκαν στους Αιγιαλούς σκοτώνοντας όποιον βρήκαν μπροστά τους και στη συνέχεια κατευθύνθηκαν στο Εξάστερο, όπου συνέχισαν τη σφαγή.[εκκρεμεί παραπομπή] Κάποιοι από τους τσέτες, προσπαθώντας να πιάσουν φυγάδες από το Οικονομείο, κατευθύνθηκαν και πρός τους Επιβάτες, όπου αφού σκότωσαν στο δρόμο 4 άτομα, συνέλαβαν τον μουχτάρη Κωνσταντίνο Βέϊκο (θείο της Λαογράφου Κατίνας Βεΐκου - Σεραμέτη) και άλλους 4, τους οποίους μετέφεραν και εκτέλεσαν στο Οικονομείο.[εκκρεμεί παραπομπή]

Ο αριθμός των θυμάτων αναφέρεται στα 96 άτομα[3][4], ή 140[1].

Το γεγονός της Σφαγής του Οικονομείου θεωρείται ως η πρώτη καταγεγραμμένη έκφανση της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής[5].

Στις 25 Ιανουαρίου 2013, εκατό χρόνια μετά την ημέρα της Σφαγής, τελέστηκε στο Οικονομείο τρισάγιο από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των σφαγιασθέντων, παρουσία των απογόνων των διασωθέντων κατοίκων του χωριού, το οποίο γεγονός διοργάνωσε ο «Σύλλογος Προσφύγων Ανατολικής Θράκης» Αγίας Τριάδας[6][2].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Μαύρη βίβλος διωγμών και μαρτυρίων του εν Τουρκία Ελληνισμού (1914-1918) sel. 60
  2. ↑ 2,0 2,1 Municipalité de Büyükçekmece
  3. ↑ Τσιανικλίδης, Δημήτριος. Η Μητρόπολις και ο Ελληνισμός Σηλυβρίας (διδ. διατριβή). Θεσσαλονίκη 2000, σελ. 211.
  4. ↑ Σφαγή του Οικονομειού (25/1/1913)[νεκρός σύνδεσμος]
  5. ↑ Η Μικρασιατική Καταστροφή πηγή Παιδείας στην εποχή μας
  6. ↑ «Η Αγία Τριάδα Θεσσαλονίκης τιμά τη μνήμη των θυμάτων της σφαγής του Οικονομείου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2017. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Οικουμενικόν Πατριαρχείον, Μαύρη βίβλος διωγμών και μαρτυρίων του εν Τουρκία Ελληνισμού (1914-1918). Εν Κωνσταντινουπόλει, 1919 (σ. 60).
  • Σταμούλη - Σαραντή, Από την Ανατολική Θράκη, η Σηλύβρια με τα γύρω της χωριά. τ. Α΄. Αθήναι 1956 (σ. 356-360).
  • Σταμούλη - Σαραντή, Από την Ανατολική Θράκη, η Σηλύβρια με τα γύρω της χωριά. τ. Β΄. Αθήναι 1959 (σ. 55-58).
  • Δημήτριος Τσιανικλίδης, Η Μητρόπολις και ο Ελληνισμός Σηλυβρίας, [Διδακτορική διατριβή], Θεσσαλονίκη 2000,
  • Παλάζη Μαριάνθη, «Ένα όνομα, δύο τόποι, Επιβάτες Ανατολικής Θράκης - Νέοι Επιβάτες», Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Αθήνα 2009
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σφαγή_του_Οικονομείου&oldid=9755490"