Συνθήκη της Βόννης
Η Συνθήκη της Βόννης, το κείμενο της οποίας αυτοαποκαλείται «σύμφωνο φιλίας» (amicitia), υπογράφηκε στις 7 Νοεμβρίου του 921 μεταξύ του Καρόλου Γ΄ της Γαλλίας και του Ερρίκου Α΄ της Γερμανίας. Η υπογραφή έλαβε χώρα σε μία μινιμαλιστική τελετή πάνω σε ένα πλοίο που βρισκόταν στον ποταμό Ρήνο, κοντά στη Βόννη.[1][2] Η χρήση του ποταμού, ο οποίος ήταν το σύνορο μεταξύ των δύο βασιλείων τους, ως ουδέτερο έδαφος είχε ένα καρολίγγειο προηγούμενο και χρησιμοποιήθηκε τόσο στην κλασική αρχαιότητα όσο και στην Αγγλοσαξονική Αγγλία.[3]
Η συνθήκη, η οποία χαρακτηρίστηκε διμερής, αμοιβαία και ισότιμη, αναγνώρισε τα σύνορα των δύο βασιλείων και την εξουσία των αντίστοιχων βασιλέων τους.[4]
Επιβεβαίωσε τη νομιμότητα της εκλογής του Ερρίκου από τους Γερμανούς άρχοντες και της κυριαρχίας του Καρόλου επί της Λοθαριγγίας. Στη συνθήκη, ο Ερρίκος τιτλοφορείται ως rex Francorum Orientalium («Βασιλιάς των Ανατολικών Φράγκων») και ο Κάρολος ως rex Francorum occidentalium (Βασιλιάς των Δυτικών Φράγκων).[2] Ο Κάρολος, οι επίσκοποι και οι κόμητές του υπέγραψαν πρώτοι την συνθήκη, επειδή ήταν βασιλιάς για μεγαλύτερο διάστημα και εξαιτίας του γεγονότος ότι ήταν μέλος της Δυναστείας των Καρολιδών.[1]
Η συνθήκη, ωστόσο, ήταν αναποτελεσματική. Τον Ιανουάριο ή στις αρχές Φεβρουαρίου του 923, ο Ερρίκος έκανε μια συμφωνία φιλίας με τον σφετεριστή Ροβέρτο Α΄ εναντίον του Καρόλου. Ο Κάρολος έστειλε στη συνέχεια έναν λεγάτο στον Ερρίκο με το λείψανο του χεριού του Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, συνοδευόμενο από χρυσό και πολύτιμους λίθους.[5] Ο Κάρολος πιθανότατα προσπαθούσε με αυτόν τον τρόπο να ανακαλέσει τον Ερρίκο στους όρους της συνθήκης της Βόννης και να τον απομακρύνει από τον Ροβέρτο.[6] Τον Ιούνιο του 923, ο Κάρολος αιχμαλωτίστηκε στη Μάχη του Σουασόν και έχασε το βασίλειό του. Μέχρι το 925 ο Ερρίκος είχε προσαρτήσει τη Λοθαρίγγια.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ludwig Weiland, ed. Constitutiones et acta publica imperatorum et regum inde ab anno DCCCXI usque ad annum MCXCVII (911–1197), MGH LL. Constitutiones 1 (Αννόβερο: 1893), 1 – 2, no. 1.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Heinrich Fichtenau, Living in the Tenth Century: Mentalities and Social Orders, Patrick J. Geary, trans. (Chicago: University of Chicago Press, 1993), 26.
- ↑ 2,0 2,1 Eberhard Müller-Mertens, "The Ottonians as kings and emperors", in The New Cambridge Medieval History: c. 900 – c. 1024, vol. 3, Rosamond McKitterick and Timothy Reuter, eds. (Cambridge: University of Cambridge, 2000), 241.
- ↑ Julia Barrow, "Demonstrative behaviour and political communication in later Anglo-Saxon England", Anglo-Saxon England 36 (2007), 141.
- ↑ Geoffrey Koziol, "Charles the Simple, Robert of Neustria, and the vexilla of Saint-Denis", Early Medieval Europe 14:4 (2006), 385–86.
- ↑ Koziol (2006), 385 n80. Widukind's Res gestae Saxonicae, I.xxxiii, Ekkehart Rotter and Bernd Schneidmüller, eds. and trans. (Stuttgart: 1981), 76. reads: “Et hoc tibi signum fidei et veritatis transmisit”; protulitque de sinu manum preciosi martyris Dionisii auro gemmisque inclusam. “Hoc,” inquit, “habeto pignus foederis perpetui et amori vicarii.”.
- ↑ Koziol (2006), 386 n81, citing Karl Schmid, "Unerforschte Quellen aus quellenarmer Zeit: Zur amicitia zwischen Heinrich I. und dem westfränkischen König Robert im Jahre 923", Francia 12 (1984), 141–2, and Franz J. Felten, "Robert I. (922/923)", in Joachim Ehlers, Heribert Müller and Bernd Schneidmüller (eds), Die französischen Könige des Mittelalters von Odo bis Karl VIII. (888–1498) (Munich: 1996), 36–8.