Συμφιλίωση (θεολογία)
Στη χριστιανική θεολογία, συμφιλίωση είναι ένα στοιχείο της σωτηρίας που αναφέρεται στα αποτελέσματα της εξιλέωσης. Η συμφιλίωση είναι το τέλος της αποξένωσης, που προκαλείται από το προπατορικό αμάρτημα, μεταξύ Θεού και ανθρωπότητας. Ο Καλβίνος περιγράφει τη συμφιλίωση ως την ειρήνη μεταξύ της ανθρωπότητας και του Θεού που προκύπτει από την εξιλέωση της θρησκευτικής αμαρτίας και την εξιλέωση της οργής του Θεού.[1] Ο θεολόγος Φίλιπ Ράικεν θεωρεί ότι η συμφιλίωση «είναι μέρος του μηνύματος της Σωτηρίας που μας φέρνει εκ νέου στην αγκαλιά του Θεού... Ο Θεός είναι ο ποιητής, ο Χριστός είναι ο εντολοδόχος και εμείς οι πρεσβευτές της συμφιλίωσης (Β' Κορινθίους 5).» [2] Αναφέρεται μόνο πέντε φορές στις Επιστολές του Παύλου (Ρωμαίους 5:10-11, 11:15, 2 Κορινθίους 5:18-20, Εφεσίους 2:14-17 και Κολοσσαείς 1:19-22). [3] Ο Ραλφ Μάρτιν στο βιβλίο του, «Λεξικό του Παύλου και των Επιστολών του», υποστηρίζει ότι η συμφιλίωση βρίσκεται στο κέντρο τοθ Παυλικού Χριστιανισμού.[4] Ο Στάνλεϊ Πόρτερ υποστηρίζει ότι υπάρχει μια εννοιολογική σύνδεση μεταξύ της ελληνικής λέξης καταλλαγή και της εβραϊκής λέξης σαλόμ ( שָׁלוֹם ), που μεταφράζονται σαν «ειρήνη». [5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ John Calvin, Institutes of the Christian Religion (II.16.2).
- ↑ Philip G. Ryken, The Message of Salvation (Leicester:Inter-Varsity Press, 2001): 118-119.
- ↑ J. I. Packer, God's Words (London:Christian Focus, 1998): 120.
- ↑ Ralph P. Martin, 'Center of Paul's Theology' Dictionary of Paul and his Letters (Downers Grove: InterVarsity Press, 1993): 92-95.
- ↑ Stanley E. Porter, 'Peace, Reconciliation' Dictionary of Paul and his Letters (Downers Grove: InterVarsity Press, 1993): 695-699.