Μετάβαση στο περιεχόμενο

Συμεών Θεσσαλονίκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Συμεών Θεσσαλονίκης
Γενικές πληροφορίες
ΘάνατοςΣεπτέμβριος 1429
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιερέας
φιλόσοφος[1]
αρχιεπίσκοπος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααρχιεπίσκοπος (1416–1429)
μητροπολίτης
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Συμεών, ο επιλεγόμενος μυσταγωγός, ήταν θεολόγος, λόγιος κληρικός του 15ου αιώνα, ο οποίος διετέλεσε αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ο τελευταίος πριν την άλωση της πόλης από τους Οθωμανούς.

Θεωρείται μία από τις σημαντικότερες μορφές της Ορθόδοξης Εκκλησίας κατά την υστεροβυζαντινή περίοδο[2].

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για τη ζωή του δεν είναι πολλά στοιχεία γνωστά, και πάντως όσα ξέρουμε προέρχονται από συστηματική έρευνα των τελευταίων δεκαετιών[3].

Σύμφωνα με αυτά, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στο δεύτερο μισό του 14ου αιώνα[3]. Δεν είναι γνωστό το κοσμικό του όνομα, καθώς το Συμεών είναι το μοναχικό του[2]. Από τα έργα του δεν προκύπτει ότι απέκτησε ιδιαίτερη φιλοσοφική παιδεία[2], αλλά γίνεται εμφανές ότι έλαβε εκτενή εκκλησιαστική και θεολογική παιδεία, καθώς αναδεικνύεται άριστος γνώστης της Αγίας Γραφής και της πατερικής διδασκαλίας[4]. Εκάρη μοναχός, πιθανότατα στη μονή των αδελφών Καλλίστου και Ιγνατίου Ξανθοπούλων στην Κωνσταντινούπολη[5] και υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας και πνευματικός.

Ο άγιος Συμεών αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Εικόνα στον Ναό της του Θεού Σοφίας.

Εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης το 1416 ή 1417. Η χειροτονία του σε επίσκοπο έγινε στην Κωνσταντινούπολη και ακολούθησε η ενθρόνισή του στην Θεσσαλονίκη, φαίνεται με κάποια καθυστέρηση[2], καθώς η πόλη ήταν υπό αυξανόμενο οθωμανικό κλοιό.

Υπήρξε γενναίος υπέρμαχος της Ορθοδοξίας και φρόντισε ιδιαίτερα για την αναγέννηση της λειτουργικής ζωής στην επισκοπή του[6]. Διακρίθηκε για τη διδακτική του ικανότητα και τη λειτουργική του ευταξία, αλλά και για την προσήλωσή του στην άποψη ότι η Θεσσαλονίκη δεν πρέπει να παραδοθεί ούτε στους Οθωμανούς, ούτε στους Ενετούς[4]. Το 1423 όμως, η πόλη παραχωρήθηκε στους Ενετούς, καθώς θεωρήθηκε ότι έτσι θα σωθεί από την οθωμανική κυριαρχία. Ο Συμεών πάντως κατόρθωσε να μπουν στο σχέδιο συνθήκης με τους Ενετούς όροι, με τους οποίους εξασφαλίζονταν τα εκκλησιαστικά προνόμια της επαρχίας του[7].

Πέθανε αιφνίδια στα μέσα Σεπτεμβρίου του 1429[8], λίγους μόνο μήνες πριν την άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Οθωμανούς (Μάρτιος 1430).

Αγιοκατατάχθηκε στις 14 Απριλίου 1981. Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 15 Σεπτεμβρίου.

Ο Συμεών υπήρξε πολυγραφότατος συγγραφές. Το έργο του περιλαμβάνει θέματα δογματικά, παραινετικά, παραμυθητικά και κυρίως λειτουργικά, τελετουργικά και υμνολογικά[9].

Με βάση το έργο του, ο Συμεών χαρακτηρίζεται ως υπομνηματιστής ιερών ακολουθιών, ως συντάκτης τυπικού, ως συγγραφέας ευχών και, τέλος, ως υμνογράφος. Η συνεισφορά του στον κλάδο της Λειτουργικής τον καθιέρωσε ως τον κατεξοχήν εκπρόσωπο της βυζαντινής λειτουργικής ερμηνευτικής[2].

Τα άπαντά του δημοσιεύτηκαν από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δοσίθεο στο Ιάσιο το 1683, με έξοδα του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Γεωργίου Δούκα[10].

  1. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Ζαραβέλας.
  3. 3,0 3,1 Ιωαννίδης, σελ. 37.
  4. 4,0 4,1 Ιωαννίδης, σελ. 38.
  5. Balfour 1979, σελ. 30-33.
  6. Πίπη-Σεργίδου 2015, σελ. 23.
  7. Ιωαννίδης, σελ. 39.
  8. Ιωαννίδης, σελ. 40.
  9. Ιωαννίδης, σελ. 42.
  10. Φουντούλης 1966, σελ. 26.

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]