Συζήτηση:Σημαινόμενο και σημαίνον

Το σημαίνον είναι η μορφή - εικόνα ή ήχος - και το σημαινόμενο η σημασία - ιδέα/αντίληψη. Χρειάζεται να διορθωθεί και η εικόνα, αλλά δεν έχω μάθει ακόμα πώς γίνεται αυτό ... — ανυπόγραφο σχόλιο του χρήστη Nostalgos (συζήτηση • συνεισφορά) 22:37, 18 Δεκεμβρίου 2016.

Χρήστης:Nostalgos πρέπει να έκανα λάθος και να είναι το αντίθετο. Έχεις δίκιο κοιτάζοντας εδώ:

Η μία από τις δύο όψεις που συνιστούν το γλωσσικό σημείο (η άλλη είναι το σημαίνον), και συγκεκριμένα, η έννοια, το νόημα. Π.χ. στο γλωσσικό σημείο μήλο η έννοια "μήλο" αποτελεί το σημαινόμενο. Το σημαινόμενο -το νόημα, η σημασία- είναι μια γενικευτική/αφαιρετική ανάκλαση της εμπειρίας. Όταν λέμε σε κάποιον Δώσε μου το μήλο, του λέμε κατ' ουσίαν "Δώσε μου αυτό τον συγκεκριμένο εκπρόσωπο της κατηγορίας αντικειμένων που ονομάζονται μήλα.

— Λεξικό Λογοτεχικών Όρων

Για να διορθωθεί η εικόνα θα πρέπει να κατέβει από το αποθετήριο εικόνων, να αλλαχτεί/διορθωθεί και να ξανανέβει.. θα το κάνω εγώ.. Ευχαριστώ για την παρατήρηση. Ggia (συζήτηση) 08:20, 19 Δεκεμβρίου 2016 (UTC)

Χρήστης:Nostalgos ανέβασα πάλι το αρχείο με διορθωμένο το κείμενο. Ggia (συζήτηση) 14:25, 10 Ιανουαρίου 2017 (UTC)

Χρήστης:Ggia OK. Πολύ καλό! Nostalgos (συζήτηση)

 Σχόλιο: αν δεχθούμε ότι η σχέση σημαίνοντος-σημαινομένου αποτελεί κοινωνική σύμβαση, αυτό σημαίνει ότι τα μέλη μιας γλωσσικής κοινότητας συμφωνούν ή αποδέχονται τη σύμβαση αυτή, τη συγκεκριμένη σχέση. Προφανώς τα μέλη αυτά θα έχουν μια σειρά λόγους για να δεχθούν αυτή τη συμφωνία. Επομένως δεν αποδίδει η λέξη η έννοια "αυθαιρεσία" τη φύση ή τα χαρακτηριστικά αυτής της συμφωνίας. Δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται αυθαίρετη μια σχέση που δημιουργεί η κοινωνία συχνά σε βάθος αιώνων. Αν πούμε πως κάποιος αυθαιρετεί, στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η γλωσσική κοινότητα, ο λαός. Όμως κάθε κοινωνικός σχηματισμός, κάθε κοινωνική δημιουργία ή κατασκευή ακολουθεί κανόνες. Το άτομο μπορεί να αυθαιρετεί, να παραβιάζει τους κοινωνικούς κανόνες αλλά δεν μπορεί να αυθαιρετεί η γλωσσική κοινότητα. 
 Δεν γνωρίζουμε μέσα από ποιες διαδικασίες, ποιες διαδρομές κάθε γλωσσική κοινότητα επιλέγει να κατασκευάσει τα δικά της "σημεία"αλλά  αυτό δεν σημαίνει ότι αυθαιρετεί. Επειδή εμείς δεν γνωρίζουμε ποιους κανόνες ακολούθησε στις επιλογές της, δεν σημαίνει πως αυτοί δεν υπάρχουν. Άλλωστε δεν ξέρουμε ούτε τους κανόνες που ακολουθούν οι διάφοροι λαοί στην επιλογή των φθόγγων,των ήχων για τη συγκρότηση του φωνητικού τους αλφαβήτου.