Συζήτηση:Κβαντική μηχανική

	Αυτό το λήμμα είναι αντικείμενο της Επιχείρησης Αποτίμησης Ζωτικών Λημμάτων, μιας συλλογικής προσπάθειας για την αποτίμηση και δημιουργία στατιστικών για τα λήμματα ζωτικής σημασίας της Βικιπαίδειας.
Γ	Αυτό το λήμμα αποτιμήθηκε ως λήμμα τάξης Γ κατά την κλίμακα ποιότητας.

	Αυτό το λήμμα είναι στο πλαίσιο ενδιαφέροντος της «Βικιεπιχείρησης Φυσικές Επιστήμες», μια προσπάθεια για την βελτίωση και εμπλουτισμό της Βικιπαίδειας με λήμματα που αφορούν αυτό τον τομέα. Για να συμμετάσχετε και εσείς στη Βικιεπιχείρηση, επισκεφτείτε τη σχετική σελίδα όπου μπορείτε να συμμετάσχετε στη συζήτηση και να δείτε ανοιχτά ζητήματα για εργασία.
Γ	Αυτό το λήμμα αποτιμήθηκε ως τάξης Γ κατά την κλίμακα ποιότητας.
Ύψιστης	Αυτό το λήμμα έχει αποτιμηθεί ως λήμμα με Ύψιστη σπουδαιότητα κατά την κλίμακα σπουδαιότητας.

Σύμφωνα με τα πρότυπα της βικιπαίδειας ο τίτλος θα έπρεπε να είναι Κβαντική μηχανική --Lucinos 20:45, 7 Μαΐου 2005 (UTC)

Συμφωνώ. Ο τίτλος πρέπει να αλλάξει. Θα τον αλλάξω καθώς και το λινκ στις σελίδες που οδηγούν εδώ. theKay 10:52, 28 Φεβρουαρίου 2006 (UTC)

Τώρα το είδα. Έχει ανακατεύθυνση από κβαντική μηχανική σε κβαντική Μηχανική. Μη άρτια και μη μηδενική νομίζω. theKay 10:54, 28 Φεβρουαρίου 2006 (UTC)

"επέκταση", "συμπλήρωση", "διόρθωση" της κλασσικής μηχανικής;

Η άποψη ότι η κβαντική μηχανική είναι επέκταση ή συμπλήρωση της κλασσικής είναι απλώς αυτό που μαθαίνουμε στο σχολείο. Στην πραγματικότητα οι δύο θεωρίες είναι ασύμβατες θεμελιωδώς και η κβαντική είναι μια ρήξη στη ιστορία της φυσικής και όχι μόνο.

Παν, 18/2/06 Η κβαντομηχανική μπορεί να διορθώνει τα αποτελέσματα της νευτώνειας μηχανικής, αλλά ως θεωρεία είναι ριζικά διαφορετική. Ο Χάιζενμπεργκ λέει γι'αυτό το θέμα:

"...Εδώ μπορούμενα αρχίσουμε με ένα ιστορικό επιχείρημα και να επισημάνουμε ότι ακόμη και η παλαιότερη από τις κλειστές θεωρίες, η νευτώνεια μηχανική, δεν έχει βελτιωθεί ποτέ από κάποιες μικρές αλλαγές. Οπουδήποτε οι έννοιες της "μάζας", της "δύναμης", και της "επιτάχυνσης" μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς επιφύλαξη, τότε ακόμα και μέχρι σήμερα ο νόμος "μάζαxεπιτάχυνση=δύναμη" ισχύει χωρίς περιορισμούς. Αν αντιπαραταχθεί στην άποψη αυτή το ότι η κβαντική μηχανική μπορεί ασφαλώς να θεωρηθεί βελτίωση της νευτώνειας μηχανικής, η απάντηση πρέπει να είναι ότι σ'αυτή την περίπτωση δεν υπήρξε θέμα μικρής βελτίωσης αλλά ριζικής ανακατασκευής του εννοιολογικού υποβάθρου. Για παράδειγμα, η συμπεριφορά των ηλεκτρονίων μέσα στο άτομο δεν μπορεί να γίνει κατανοητή με τα διανοητικά εργαλεία της νευτώνειας μηχανικής, ενώ μπορεί να κατανοηθεί με τον εντελώς διαφορετικό εννοιολογικό εξοπλισμό της κβαντικής μηχανικής" W. Heisenberg, "Encounters with Einstein, and other essays on people, places and particles". Στα Ελληνικά εκδ. Κάτοπτρο, "Συναντήσεις με τον Αϊνστάιν", κεφ. Τα κριτήρια ορθότητας των κλειστών θεωριών της φυσικής, σελ 134.

Το κείμενο της αγγλικής wikipedia είναι λανθασμένο σε αυτό το σημείο. Γενικά, αν και το άρθρο αυτό έχει μπει στην κατηγορία των καλύτερων άρθρων, εγώ του βρίσκω πολλά ελαττώματα. Όσον αφορά την ελληνική περιληπτική μετάφραση, έχει πάρα πολλά λάθη, ελπίζω ότι θα δουλέψω πάνω του σύντομα. --Pan25 18:46, 18 Φεβρουαρίου 2006 (UTC)

Νομίζω πως δεν είναι εντελώς ασύμβατες οι δυο θεωρίες. Ουσιαστικά η κλασική φυσική αποτελεί πλέον υποπερίπτωση της κβάντο. Το διαφορετικό εννοιολογικό πλαίσιο δεν δικαιολογεί έναν απόλυτο διαχωρισμό, αν και συμφωνώ ότι δεν πρόκειται για "βελτίωση" αλλά για ανακατασκευή (όπως έγινε και με την εννοιολογική -και όχι μόνο- αντιστροφή της θεώρησης του ηλιακού συστήματος από γεωκεντρικό σε ηλιοκεντρικό ). Θες να γίνεις ποιο συγκεκριμένος για τα λάθη που βρήκες στο ελληνικό; Φιλικά Badseed 19:17, 18 Φεβρουαρίου 2006 (UTC)

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι εννοιολογικά η κβαντική μηχανική είναι θεμελιωδώς διαφορετική από την Νευτώνεια Μηχανική. Αλλά σε ό,τι αφορά τις προβλέψεις τους, θα πρέπει οριακά να συμπίπτουν, όπως και συμβαίνει βεβαίως. Το νόημα είναι ότι όταν μεταβάλλουμε τις φυσικές μας θεωρίες πρέπει, εκτός από τα νέα αποτελέσματα, να μπορούμε να εξηγήσουμε και όλα τα παλαιότερα. Στο πλαίσιο αυτό, όλες οι έννοιες της παλαιάς Νευτώνειας μηχανικής, όπως θέση και ταχύτητα, πρέπει να εκφραστούν πλέον με όρους της κβαντικής Μηχανικής, όπως μέση τιμή της θέσης στα κυματοπακέτα. Με αυτή την έννοια η Κλασική μηχανική ανάγεται στην Κβαντική.
Αυτό που συνήθως λέγεται εσφαλμένα, είναι ότι η Κβαντομηχανική "κατέρριψε" την Κλασική Μηχανική. Αυτό δεν αληθεύει για αρκετούς λόγους. Πρώτον διότι η Κλασική Μηχανική δουλεύει πολύ καλά στις κλίμακες για τις οποίες αναπτύχθηκε, πράγμα που την κάνει μια εξαιρετική "ενεργό θεωρία". Και δεύτερον, γιατί η κλασική μηχανική είναι ουσιαστικά απαραίτητη στην αξιωματική θεμελίωση της κβαντικής μηχανικής! Όπως έχουν τα πράγματα στην παρούσα φάση, το αξίωμα της αναγωγής της κυματοσυνάρτησης μας λέει ότι, όταν γίνεται μια μέτρηση, το αποτέλεσμα πρέπει να εκφραστεί με κλασικούς όρους και όχι με όρους επαλληλίας κυματοσυναρτήσεων. Φυσικά, αυτό θεωρείται από πολλούς ως προσωρινή λύση και αναμένεται να αποκατασταθεί η κβαντομηχανική ως θεμελιώδης, αυτόνομη θεωρία. Αλλά έως ότου διευθετηθεί το "μετρητικό πρόβλημα", έτσι έχουν τα πράγματα. --Diderot 19:30, 18 Φεβρουαρίου 2006 (UTC)

Για τα λάθη στο ελληνικό κείμενο: Το "entanglement" δεν νομίζω πως μεταφράζεται σε "εναγκαλιασμός". Η λέξη μεταφράζεται στα ελληνικά ως μπλέξιμο, αλλά ούτε αυτός ο όρος, εξ όσων γνωρίζω, έχει χρησιμοποιηθεί για την κβαντομηχανική. Συνήθως χρησιμοποιείται ο όρος "σύζευξη", και "συζευγμένα συστήματα" αντίστοιχο του αγγλικού "conjugation" που χρησιμοποιείται όπως το "entanglement". Επίπλέον ο όρος αυτός δεν σημαίνει την επαλληλία καταστάσεων που περιγράφει ένα σύστημα, αλλά τον συσχετισμό μεταξύ των καταστάσεων δύο ξεχωριστών συστημάτων που μπορέι να βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους (μπορεί βέβαια να υπάρξει σύζευξη μεταξύ καταστάσεων του ίδιου συστήματος που αφορούν διαφορετικές μεταβλητές). Στην ίδια περιοχή του κειμένου, θεωρώ λάθος να μπαίνει το φαινόμενο της σήραγκας μαζί με την κβάντωση και τον κυματοσωματιδιακό δυϊσμό. Η κβάντωση δεν είναι απλώς ένα φαινόμενο που ερμηνεύεται από την κβαντομηχανική (στην πραγματικότητα μάλιστα, δεν ερμηνεύεται), αλλά το φαινόμενο πάνω στο οποίο έχει δομηθεί η κβαντομηχανική. Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τον κυματοσωματιδιακό δυϊσμό. Το φαινόμενο της σήραγγας από την άλλη ανακαλύφθηκε αργότερα, δεν έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό της θεωρίας και είναι σημαντικό μεν, αλλά μόνο ένα από τα πολλά θέματα που θα μπορούσαν να μπουν στην ίδια λίστα μαζί του. Τέλος, το "θεωρεία της μετατροπής" δεν μου φαίνεται καλή μετάφραση για το "transformation theory". Το "transformation" νομίζω είναι καλύτερα να αποδοθεί ως "μετασχηματισμός". --Pan25

Ο όρος "entanglement" μπορεί να αποδοθεί δόκιμα με αρκετούς τρόπους. Ο πιο "συντηρητικός" είναι πράγματι "σύζευξη", που είναι καλός όρος επίσης διότι δημιουργεί χρήσιμους συνειρμούς με κλασικά φαινόμενα (π.χ. σύζευξη ταλαντωτών). Ένας άλλος όρος είναι "συμπλοκή" ή και "διαπλοκή", που επίσης δίνει τη σωστή εικόνα υποσυστημάτων των οποίων οι κβαντικές καταστάσεις αλληλεξαρτώνται. Ο όρος "εναγκαλισμός" (και όχι "εναγκαλιασμός") είναι αδόκιμος, αλλά χρησιμοποιείται. Συνειρμικά, είναι ο πλέον ολέθριος, γι' αυτό πρέπει να αποφεύγεται όταν απευθύνεται κανείς σε μη ειδικούς. Ο όρος "μπλέξιμο" είναι αυτό ακριβώς που υποδηλώνει (είναι η μετάφραση του όρου που θα έκανε ένας υπολογιστής, ή κάποιος που σκέφτεται σαν υπολογιστής). --Diderot 10:04, 28 Φεβρουαρίου 2006 (UTC)

Χρησιμοποιείται και ο όρος "συσχέτιση" για το "entanglement". Είναι και αυτός ικανοποιητικός νομίζω. theKay 10:50, 28 Φεβρουαρίου 2006 (UTC)

Ο όρος "εναγκαλισμός" παρόλο που χρησιμοποιείται είναι όντως αδόκιμος-μυστηριακός: προτείνω αντικατάσταση από το "συσχέτιση" (ή το "σύζευξη", αν και αυτό μπορεί να δημιουργήσει άλλους συνειρμούς - με κλασική φυσική). Όσο για την περιγραφή του, δεν είναι πολύ άστοχη, μπορεί να "σπάσει" όμως για να γίνει πιο κατανοητό (ή να γραφεί με πιο απλή γλώσσα). Η λίστα φαινομένων είναι απλά παραδείγματα για φαινόμενα που εξηγούνται από την κβαντομηχανική. Νομιζω το φαινόμενο σήραγγας έχει θέση όχι λόγω ιστορικότητας αλλά λόγω του ότι είναι καθαρά ΚΜ φαινόμενο, και μάλιστα με τεράστιες συνέπειες στη μορφή του κόσμου γύρω μας (και πάρα πολλές εφαρμογές).

Οι προσθήκες σου στο "Ιστορία" είναι όλες ΟΚ, προτείνω όμως το εξής: να γίνουν ξεχωριστό άρθρο, όπου θα μπορεί να αναπτυχθεί πληρέστερα και η εξέλιξη των ιδεών στην ΚΜ όπως είπε και ο Ντιντερό κι εδώ να μείνει είτε το παλιό κομμάτι με κάποιες προσθήκες είτε κάποια κεντρικά σημεία απ' το καινούργιο. Έτσι θα ελαφρύνει το άρθρο από πλευράς ιστορίας και θα μπορούμε να αναπτύξουμε τη δεύτερη πιο πλήρως - Badseed 13:28, 28 Φεβρουαρίου 2006 (UTC)

Νομίζω ότι η ιστορία είναι πολύ σημαντικό κομμάτι μιας φυσικής θεωρίας, γιατί μόνο ιστορικά μπορείς να καταλάβεις πως και γιατί προέκυψε το εννοιολογικό της υπόβαρο. Ανέπτυξα το ιστορικό σε στιγμιότυπα με το σκεπτικό ότι έτσι θα καθοδηγεί τον αναγνώστη που θέλει να ψάξει το θέμα περισσότερο. Έτσι, το σημείο για το μαύρο σώμα θα παραπέμπει (ελπίζω κάποτε) στο λήμα για το μαύρο σώμα, το σημείο για το φωτοηλεκτρικό στο φωτοηλεκτρικό κλπ (απαντώ στον Diderot). Φυσικά αν νομίζετε πως είναι καλύτερο ένα ενιαίο κείμενο, δεν με χαλάει. Επίσης αν είναι να γίνει ξεχωριστή σελίδα πρέπει πρώτα να αναπτυχθεί το υπόλοιπο άρθρο. Σε τέτοια περίπτωση πάλι είναι καλά να υπάρχεί ένα σύντομο ιστορικό στο κυρίως άρθρο. --Pan25 18:26, 28 Φεβρουαρίου 2006 (UTC)

Σίγουρα πρέπει να υπάρχει ιστορικό. Γιαυτό πρότεινα ή τη διατήρηση του παλιού με προσθήκες ή μια "περίληψη" όσων έγραψες. Σκεφτόμουν ότι καλό θα είναι το άρθρο να μη γίνει τεράστιο, παρά να δίνει μια γενική εικόνα και να διακλαδωθεί σε υποάρθρα. Ειδικά για την ιστορία της ΚΜ μπορούν να γραφούν πάρα πολλά (και όλα εξαιρετικά ενδιαφέροντα-υπάρχουν και τα "πικάντικα" quotes που αναφέρει ο Τραχανάς) - Badseed 22:57, 1 Μαρτίου 2006 (UTC)

Μύθος

Καθώς μελετούσα ένα ιστορικό βιβλίο για την κβαντομηχανική, για να πάρω πληροφορίες για το άρθρο για το μέλαν σώμα πάνω στο οποίο δουλεύω, μου φάνηκε περίεργο που δεν εμφανιζόταν πουθενά ο τύπος των Rayleigh - Jeans και το ζήτημα της υπεριώδους καταστροφής. Το βιβλίο ήταν αρκετά ψαγμένο για να παραλείψει ένα τέτοιο ζήτημα, πρόκειται για τον πρώτο τόμο μιας αρκετά λεπτομερούς σειράς για την ιστορία της κβαντομηχανικής. Η απάντηση ήρθε από κάποια άρθρα του αγγλικού βικιπαίδεια: en:ultraviolet catastrophe και en:Planck's law of black body radiation. Βλέπε επίσης και: http://www.physicsweb.org/articles/world/13/12/8/1 . Το γεγονός ότι ο Πλανκ κατέληξε στο γνωστό του τύπο για την ακτινοβολία του μέλανος σώματος, στην προσπάθειά του να λύσει το πρόβλημα της υπεριώδους καταστροφής, είναι ένας μύθος! Απλώς προσπαθούσε να φτιάξει μια σχέση που προσέγγιζε καλύτερα τα πειραματικά δεδομένα. Το πρόβλημα που επισήμαναν οι Rayleigh, Jeans και Einstein, παρουσιάστηκε αργότερα και ουσιαστικά δεν έπαιξε ρόλο στην εξέλιξη της κβαντομηχανικής. Φαίνεται πως επικράτησε γιατί ακούγεται πιο "cool" πως η κβαντομηχανική προέκυψε από την λύση ενός παραδόξου, μέσω μιας εφυούς λύσης ενός επιστήμονα, παρά από την πιο τετριμένη διαδικασία του 'παιξίματος' με τα μαθηματικά όσπου να βγει σωστό αποτέλεσμα. Έχω συναντήσει αυτό τον μύθο δεκάδες φορές, τόσο σε πανεπιστημιακά βιβλία όσο και σε εκλαϊκευτικά. Έχει 'διασταυρωθεί' τόσο πολύ, που τίποτα δεν έμοιαζε πιο σίγουρο από αυτό. Είναι μια ακόμα απόδειξη πως τίποτα απ' όσα μαθαίνουμε δεν είναι βέβαιο - θυμίζει τον μύθο των κρυφών σχολειών που μας τσαμπουνούσαν στο σχολείο. Εν πάσει περιπτώσει, γι' αυτό τον λόγο έκανα τις αλλαγές στο κείμενο --Pan25 20:15, 20 Μαρτίου 2006 (UTC)

δεν έχεις και πολύ άδικο σε αυτό που λες, (η ιστορία των επιστημών περιλαμβάνει πολλούς τέτοιους αναχρονισμούς) από την άλλη δεν είναι εντελώς λανθασμένος ο "μύθος" που αναφέρεις (απλώς συμβαίνει σήμερα να ξέρουμε καλύτερα το πρόβλημα που έλυσε ο Πλανκ από ότι ο ίδιος μπορούσε να ξέρει). --Λύκινος ♘ 21:30, 20 Μαρτίου 2006 (UTC)

Ειλικρινά, δεν είχα ποτέ αναρωτηθεί για το συγκεκριμένο! Ήξερα βέβαια, από τα ίδια τα σχόλια του Πλανκ, ότι προσπαθούσε να αναπαράγει την κατανομή, και ότι τμήματα της κατανομής είχαν ήδη "ταιριάξει" από τον Wien και τους Rayleigh-Jeans, που όμως δεν μπορούσαν να τα ενοποιήσουν (φαίνεται πως είχαν πιάσει έκαστος από μια "ασύμπτωτη" του φάσματος για τις χαμηλές/υψηλές συχνότητες). Ο Πλανκ είχε ήδη αυτά τα αποτελέσματα και βρήκε μια ενοποιητική λύση. Αυτό που μου φαίνεται απίστευτο είναι το πώς ένας επιστήμονας του διαμετρήματος του Πλανκ δεν εντόπισε το πρόβλημα της "υπεριώδους καταστροφής". Στο κάτω-κάτω, ήταν μια άμεση συνέπεια της μορφής της λύσης στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων. Απ' ό,τι μου λέτε τώρα, το τμήμα της λύσης των Rayleigh-Jeans ήρθε αργότερα και ο Πλανκ διέθετε μόνο τη λύση του Wien!
Πάντως, κατά τη γνώμη μου, αυτό δεν μειώνει την αξία του επιτεύγματος. Αντίθετα, ο Πλανκ κατάφερε να διακρίνει μια ενοποιητική αρχή, έστω κι αν ήταν απρόθυμος να την δεχτεί κι ο ίδιος. Αυτό που στην ουσία έδειξαν οι Rayleigh-Jeans, λοιπόν, ήταν ότι το πρόβλημα δεν ήταν πραγματικά δυνατό να "μπαλωθεί" με άλλο τρόπο και η λύση του Πλανκ ήταν μια αναγκαιότητα. Κάτι που, αν το καλοσκεφτείτε, είναι σημαντικό αποτέλεσμα. --Diderot 21:46, 20 Μαρτίου 2006 (UTC)

Τι εννοώ ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι: καταρχήν ο Πλανκ δεν προσπαθούσε να φτιάξει μια σχέση που να προσεγγίζει τα πειραματικά δεδομένα: είχε ήδη τη σχέση (και του Wien και του Rayleigh αλλά και τελικά το δικό του εμπειρικό τύπο), κι αυτό που προσπαθούσε να κάνει, και που σαν καρπό του είχε την ιδέα της κβάντωσης, ήταν να ανακαλύψει τη θεωρία πίσω απ' τον εμπειρικό τύπο: γιατί δηλαδή η φύση συμπεριφέρεται έτσι κι όχι αλλιώτικα. Ακόμα δεν ήταν ένα τετριμμένο παιχνίδι με τα μαθηματικά: η ιδέα της κβάντωσης είναι τεράστιο άλμα, αν σκεφτεί κανείς την αντίληψη για την ύλη εκείνης της εποχής, και μάλιστα βασανιστικό για τον ίδιο τον Πλανκ:

"Έξι χρόνια πάλευα με το πρόβλημα της θερμικής ισορροπίας της ύλης και ακτινοβολίας χωρίς επιτυχία... μια θεωρητική ερμηνεία έπρεπε να βρεθεί, με κάθε κόστος"

Δεν νομίζω ότι στόχος του ήταν το ξεπέρασμα της "καταστροφής υπεριώδους" ειδικά, όμως συμφωνώντας με το Ντιντερό θεωρώ απίθανο να μην είχε γίνει αντιληπτό το πρόβλημα (που φαίνεται με μαθηματικά α΄ έτους). Όντως πάντως η αφετηρία για την ανάδειξη της ιδέας της κβάντωσης ήταν αυτή που αναφέρω παραπάνω. Αυτά φαίνεται να πιστεύει και ο Τραχανάς μου (όχι αυτός που άπλωσα, ο... φυσικός!).

Τώρα για τις αλλαγές σου: Μπορούμε να συμπληρώσουμε λίγο το κομμάτι για το μέλαν σώμα. Θάλεγα να επαναφέρουμε "τα τρία προβλήματα των αρχών του αιώνα" καθώς καθένα απ' αυτά οδήγησε και σε μια "αποκάλυψη" για την κβαντική συμπεριφορά της φύσης. Η μια βιβλιογραφία μπορεί και να μείνει, πάντως τα τρία αυτά προβλήματα αναφέρονται σχεδόν σε όλα τα βιβλία που ασχολούνται με παλιά κβαντική θεωρία. Τέλος θα έλεγα να βρούμε κι έναν τρόπο για πιο συνοπτική (και εποπτική) ίσως παρουσίαση της ιστορίας της ΚΜ (ξανακάνω την π΄ροταση για ξεχωριστά άρθρα). Αυτά κι αφήστε με επιτέλους να γράψω για τον Andreazzo :) - Badseed 23:41, 20 Μαρτίου 2006 (UTC)

Ο Wien είχε καταλήξει σε ένα τύπο για την κατανομή της ενέργειας με ένα κάπως 'άτσαλο' από θεωρητικής απόψεως τρόπο. Ο Πλανκ δεν ήταν ευχαριστημένος και προσπάθησε να εξαγάγει τον τύπο του Wien από τη θεωρία με πιο αυστηρό τρόπο. Ως εδώ ισχύει αυτό που λες: ήθελε να δει "γιατί δηλαδή η φύση συμπεριφέρεται έτσι κι όχι αλλιώτικα". Όμως αυτός δεν ήταν ο τελικός τύπος για την ενεργειακή κατανομή, ήταν μια πιο αυστηρή προσέγγιση του τύπου του Wien. Νεότερες μετρήσεις όμως έδειξαν ότι αυτή η σχέση δεν περιέγραφε πλήρως την πραγματικότητα. Έτσι, ο Πλανκ στρώθηκε ξανά στη δουλειά για να φτιάξει ένα τύπο που να ταιριάζει με τα πειραματικά δεδομένα. Αυτό το αναφέρει ο ίδιος ο Πλανκ στην αρχή του άρθρου του που καταλήγει στον γνωστό τύπο που έμεινε στην ιστορία. Το πρωτότυπο άρθρο του Πλανκ, μεταφρασμένο στα Αγγλικά, μπορεί να βρεθεί στη σελίδα: http://dbhs.wvusd.k12.ca.us/webdocs/Chem-History/Planck-1901/Planck-1901.html Σχετικά με το "παιγνίδι με τα μαθηματικά", έχεις δίκαιο. Είχα την εντύπωση ότι η υπόθεση με τα στοιχειώδη ποσά ενέργειας ήρθε αργότερα, όταν ο μαθηματικός τύπος έπρεπε να ερμηνευτεί. Τώρα που διαβάζω το πρωτότυπο κείμενο βλέπω ότι ήταν μια βασική υπόθεση για να εξαχθεί η σχέση.

Δεν γνωρίζω αν όντως ο Πλανκ θεωρούσε αυτή την παραδοχή μόνο ως ένα θεωρητικό μοντέλλο που δεν αντιπρωσόπευε στην πραγματικότητα τον τρόπο που παράγεται η θερμική ακτινοβολία, όπως εισηγείται το άρθρο στο PhysicsWeb που ανάφερα προηγουμένως. Πρεπιπτώντος, βρήκα το ίδιο άρθρο μεταφρασμένο στα Ελληνικά, στη σελίδα http://www.physics4u.gr/articles/quantum100.html Το σίγουρο όμως είναι πως δεν έγινε κανένα άλμα στη σύλληψη της ιδέας της κβάντωσης, αντίθετα εμφανίστηκε σταδιακά.

Το πρόβλημα της υπεριώδους καταστροφής εμφανίστικε 4-5 χρόνια αργότερα, σε ένα άρθρο του λόρδου Rayleigh στο "Nature", στις 16 Μαΐου 1905, σύμφωνα με το βιβλίο "The historical development of quantum theory, volume 1, Jagdish Mehra, Helmut Rechenberg, εκδ. Springer-Verlaq, New York 1982, ISBN 0-387-90642-8 και ISBN 3-540-90642-8 (το αναφέρω γιατί το βρίσκω μια πολύ καλή πηγή, για όποιον θέλει να ασχοληθεί).

"τα τρία προβλήματα των αρχών του αιώνα", τα έσβησα διότι δίνουν την εντύπωση, όπως τα τοποθέτησα αρχικά, ότι απασχολούσαν συνολικά την επιστημονική κοινότητα και ότι από τη λύση τους γεννήθηκε η κβαντική θεωρία. Στην πραγματικότητα επισημάνθηκαν εκ των υστέρων ως θεμελιακά. Θα ήταν καλό να αναφερθούν αν υπήρχε και ο χώρος να εξηγηθεί αυτό. Συμφωνώ με την πρόταση να γίνει ξεχωριστό άρθρο για την ιστορία. --Pan25 02:05, 21 Μαρτίου 2006 (UTC)

Λίγα στα γρήγορα: ο Rayleigh είχε επισημάνει νωρίτερα το πρόβλημα για τις ψηλές συχνότητες: "Τον Ιούνιο του 1900 ο Rayleigh υπέδειξε ότι η κλασσική μηχανική, όταν εφαρμοζόταν στους ταλαντωτές ενός μαύρου σώματος, οδηγούσε σε μια ενεργειακή κατανομή η οποία αυξάνει με το τετράγωνο της συχνότητας. Αυτό ερχόταν σε προφανή ..." (στο άρθρο που παραθέτεις, μόνο και μόνο για την ιστορία). Ο Πλανκ δεν θεωρούσε την κβάντωση μόνο θεωρητικό κατασκευάσμα -και έτσι έπρεπε να είναι, αφού το πείραμα αυτό έδειχνε. Μιολύσε για "μικρούς ταλαντωτές στο σωτερικό του δοχείου" (κάπου υπάρχει αυτό στα ΒΠ άρθρα που αναφέρεις). Για την εποχή του, το "τέχνασμα" -έστω- της κβάντωσης ήταν άλμα κι επανάσταση - θυμήσου ότι εκείνη την εποχή γινόταν πόλεμος ανάμεσα στους φυσικούς - ο Boltzmann οδηγήθηκε στην αυτοκτονία. Έτσι, δεν ήταν εύκολο να πέσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα το οικοδόμημα της κλασικής φυσικής. Ίσως η πραγματική επανάσταση στην Κβάντο έγινε το 1924. Γεννήθηκε όμως το 1900, επειδή κάποιος τόλμησε -έστω παρά τη θέλησή του- να σκεφτεί κάτι εντελώς διαφορετικό από τα συνηθισμένα -όπως έγινε και με τις ελλειπτικές τροχιές των πλανητών ή την ατομική υπόθεση.

Τώρα για τα τρία προβλήματα, όντως εμφανίστηκαν σταδιακά. Η σημασία τους ομως ειναι θεμελιώδης -ειδικά το θέμα της σταθερότητας της ύλης αναγνωρίστηκε σαν θεμελιώδες από τη στιγμή που εμφανίστηκε κι οδήγησε τον Ντε Μπρολί σοτ γνωστό συμπέρασμα. Αλλά μπορούμε να τα βαλουμε και κάπου μέσα (είναι ήδη έτσι κι αλλιώς), δε χάλασε ο κόσμος - Badseed 03:20, 21 Μαρτίου 2006 (UTC)

Η ανακατασκευή της ιστορίας της επιστήμης είναι ούτως ή άλλως σχηματική και μάλλον απλουστευμένη, εκτός από τις πολύ σπάνιες περιπτώσεις που ένα άτομο ή μια οργανωμένη ομάδα κάνουν ένα σημαντικό και ολοκληρωμένο βήμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η δουλειά βρίσκεται σκορπισμένη σε πολλές δημοσιεύσεις που πάνε κι έρχονται, καθώς τα πιο ικανά "μυαλά" επεξεργάζονται αργά τις ιδέες και προσθέτουν τις εμπνεύσεις τους. Αν θέλαμε να κάνουμε μια ακριβή ιστορία, αυτή θα έμοιαζε με δέντρο όπου τα περισσότερα κλαδιά καταλήγουν σε αδιέξοδο. Αντί γι' αυτό, ακολουθούμε τον κεντρικό κορμό και βλέπουμε τα γεγονότα υπό το φως της σημασίας που απέκτησαν αργότερα. Κάτι παρόμοιο κάνουν και οι εξελικτικοί βιολόγοι, απεικονίζοντας την εξέλιξη των ειδών από τη σκοπιά των λίγων τυχερών ποικιλιών που αποδείχτηκαν επιτυχημένες (και από αυτές, μόνο εκείνες που άφησαν ίχνη).

Θα έλεγα ότι η "συμβατική" εξιστόρηση μένει πιστή στο πώς έβλεπε τα γεγονότα ο ίδιος ο Πλανκ, καθώς το τοπίο ξεκαθάριζε. Συγκεκριμένα, πρέπει να ήξερε τις 2 ασύμπτωτες του φάσματος: ο νόμος των Rayleigh-Jeans για τις χαμηλές συχνότητες είναι αναγκαίος από καθαρά διαστατικούς συλλογισμούς - κι από κει και πέρα η "υπεριώδης καταστροφή" είναι οφθαλμοφανής, άσχετα αν την υπογράμμισε ή όχι ο Πλανκ. Ο νόμος του Wien προκύπτει από την ασυμπτωτική μορφή του φάσματος στις υψηλές συχνότητες. Ο ΠΛανκ από νωρίς βρήκε μια ενοποιητική μορφή, αυτό που άργησε ήταν η ερμηνεία. Τελικά, φαίνεται πως έφτασε πολύ κοντά στην τελική συνειδητοποίηση για την κβάντωση, αλλά αυτό που απέτυχε (ή αρνήθηκε) να δει ήταν ο θεμελιώδης χαρακτήρας της κβάντωσης. Έχω την εντύπωση πως πίστευε ότι η κβάντωση των συχνοτήτων ήταν μια ειδική συνθήκη, που έπρεπε να εξηγηθεί με κλασικούς όρους. Ισοδύναμα, αυτό θα σήμαινε πως η περίφημη "σταθερά του Πλανκ"¨δεν είναι θεμελιώδης, και έπρεπε να εξαχθεί με βάση άλλες γνωστές σταθερές. Αλλά, δεδομένης της παγκοσμιότητας του φάσματος του μέλανος σώματος, αυτό δεν ήταν καθόλου εύλογο. Θα πρέπει να το είχε συνειδητοποιήσει αυτό, αλλά ήταν εξαιρετικά άβολο για να το αποδεχτεί. --Diderot 10:05, 21 Μαρτίου 2006 (UTC)

"Τον Ιούνιο του 1900 ο Rayleigh υπέδειξε ότι η κλασσική μηχανική, όταν εφαρμοζόταν στους ταλαντωτές ενός μαύρου σώματος, οδηγούσε σε μια ενεργειακή κατανομή η οποία αυξάνει με το τετράγωνο της συχνότητας. Αυτό ερχόταν σε προφανή ..." Ναι, αυτό το έχω δει. Αλλά, όπως ανάφερα, αλλού βρίσκω άλλα. Είναι σωστό τελικά, ή άλλη μια βιαστική αναφορά; Απλώς θέλω να βάλω ορθές πληροφορίες στο άρθρο, τίποτα περισσότερο. Όμως παντού συναντώ αντιφάσεις. Θα κάνω ότι μπορώ, ελπίζοντας κάποτε το άρθρο να διορθωθεί από κάποιον που έχει μελετήσει σε μεγαλύτερο βάθος την ιστορία. Παν,27/3/06.

Ανάγκη διαχωρισμού όρων

Νομίζω πως η ανάπτυξη του άρθου, ως είναι, παρουσιάζει σφάλμα. Άλλο είναι Κβαντική Μηχανική και άλλο Κβαντική θεωρία. Η Κβαντική μηχανική είναι κλάδος της Μηχανικής που εξετάζει συμπεριφορές ατομικών ηλεκτρονίων, σε βάση πάντα της Κβαντικής θεωρίας που υποστηρίζει ιδιαίτερο τρόπο εκπομπής ενέργειας. Συνεπώς χρήζει διαχωρισμού.--Templar52 19:50, 25 Σεπτεμβρίου 2007 (UTC)

.

ας βάλει κάποιος το Αρχή_της_απροσδιοριστίας κάπου στο κείμενο. Δεν είμαι Φυσικός και δεν ξέρω που να αρχίσω. --AaThinker 19:52, 22 Μαΐου 2009 (UTC)

Νεκρός σύνδεσμος

Κατά την διάρκεια αρκετών αυτόματων ελέγχων ο ακόλουθος εξωτερικός σύνδεσμος βρέθηκε να είναι μη διαθέσιμος. Παρακαλούμε ελέγξτε αν ο σύνδεσμος είναι πράγματι νεκρός και διορθώστε τον ή αφαιρέστε τον σε αυτή την περίπτωση!

• http://www.spin.gr/spin/category.jsp?id=4 (archive)
  • In Κβαντική μηχανική on 2009-07-27 14:31:54, 404 Not Found
  • In Κβαντική μηχανική on 2009-08-11 00:05:07, 404 Not Found

Η ιστοσελίδα έχει αποθηκευτεί από το Internet Archive. Παρακαλούμε να λάβετε υπόψη να βάλετε σύνδεσμο προς μια αντίστοιχη αρχειοθετημένη έκδοση: [1]. --Gerakibot 00:05, 11 Αυγούστου 2009 (UTC)

Νεκρός σύνδεσμος 2

Κατά την διάρκεια αρκετών αυτόματων ελέγχων ο ακόλουθος εξωτερικός σύνδεσμος βρέθηκε να είναι μη διαθέσιμος. Παρακαλούμε ελέγξτε αν ο σύνδεσμος είναι πράγματι νεκρός και διορθώστε τον ή αφαιρέστε τον σε αυτή την περίπτωση!

• http://hep.physics.uoc.gr/DOC/OUTREACH/MICROCOSM/PARTICLES/phome.htmlΕυρωπαϊκό
  • In Κβαντική μηχανική on 2009-07-27 14:31:55, 404 Not Found
  • In Κβαντική μηχανική on 2009-08-11 00:05:14, 404 Not Found

--Gerakibot 00:05, 11 Αυγούστου 2009 (UTC)

Σχόλιο 21-11-2017

Κατάσταση:	νέα κοινοποίηση

Δεν εξηγεί το λόγο ύπαρξης και τρόπο λειτουργίας της κβαντομηχανικής για εμάς τους ανθρώπους που δεν ξέρουμε γύρω από αυτό... Έχει σύνθετο τρόπο γραφής και αναφέρει ιστορικά στοιχεία περισσότερο από τη λογική της Κβαντικής Θεωρίας. Αναφορά: 79.166.53.210 10:07, 21 Νοεμβρίου 2017 (UTC)