Συζήτηση:Αθηνά

	Αυτό το λήμμα είναι στο πλαίσιο ενδιαφέροντος της «Βικιεπιχείρησης Αρχαία Ελλάδα», μια προσπάθεια για την βελτίωση και εμπλουτισμό της Βικιπαίδειας με λήμματα που αφορούν αυτό τον τομέα. Για να συμμετάσχετε και εσείς στη Βικιεπιχείρηση, επισκεφτείτε τη σχετική σελίδα όπου μπορείτε να συμμετάσχετε στη συζήτηση και να δείτε ανοιχτά ζητήματα για εργασία.
Έναρξη	Αυτό το λήμμα αποτιμήθηκε ως τάξης έναρξη κατά την κλίμακα ποιότητας.
Υψηλή	Αυτό το λήμμα έχει αποτιμηθεί ως λήμμα με υψηλή σπουδαιότητα κατά την κλίμακα σπουδαιότητας.

ετυμολογία της Παλλάδος

Κατ’αρχάς οφείλομεν νά γνωρίζωμεν ὄτι ἐτυμολογία = εὐτμολογία. Τά στοιχεῖα μένουν τά ίδια. Γίνεται μετάθεση τοῦ Υ. Τό πάθος μετάθεση λέγεται. Ὁ ὀρισμός τῆς μεταθέσεως, σύμφωνα μέ τόν Τρύφωνα τόν Ἀλεξανδρινό γραμματικόν, ἔχει οὔτως. Μετάθεσις δέ στοιχείου ἐστί μετακίνησις ἐκ τῆς ιδίας τάξεος ἐφ’ ἑτέραν τάξιν, οἷον ὡς ὅταν τά δαρτά δρατά λέγωμεν καί τόν προθμόν πορθμόν, ὁμοίως καί τήν καρδίαν κραδίαν καί τό κράτος κάρτος. καλεῖται δέ καί ἐναλλαγή καί υπέρθεσις. Οἱ παλαιοί ἔλεγαν…ὥσπερ γάρ ἡ ἀνατομή διαίρεσίν τινα τῶν μορίων ποιεῖται, οὕτως καί ἡ ἐτυμολογία τρόπον τινά διαίρεσιν τῶν λέξεων ἀπεργάζεται. Έχομεν ΠΑΛΛΑ-Σ, ΠΑΛΛΑΔ-ΟΣ, ΠΑΛΛΑΔ-Ι, ΠΑΛΛΑΔ-Α. Το θέμα είναι ΠΑΛΛΑΔ και οι συλλαβές είναι ΠΑΛ-ΛΑΔ. Εις την ονομαστική ενική το Δ αποβάλεται συγκρουόμενο με το ς Το πρώτο Λ εκπίπτει εκ του Ν της συλλαβής παν Και έχομεν ΠΑΝ + ΛΑΔ (Το ν προ των αμεταβόλων τρέπεται στο αντίστιχο αμετάβολο. Την συλλαβή παν όλοι την γνωρίζομεν. Την συλλαβή λαδ την διαιρούμε και έχομεν λα = επιτατικό μόριον και δ = το δίδω. Λάδω = επιτεταμένως δίδω έξ ου και το λάδι = επιτεταμένως λιπαίνει. Παλλάς οιονεῖ ἡ τό πάν ἐπιτεταμένως δίδουσα βγαλμένη μέσα ἀπό τά παλιά τά πολύ παλιά τα πελασγοδοσμένα καί όχι τά μακριά τά ινδικά.

Ἡ θεά Αθηνά παλλαδόει. Ἐν τμήσει… τό πάν λά δόει ἡ θεά Ἀθηνά. Τοῖς κακοῖς τά κακά καί τοῖς καλοῖς τά καλά

Παλαιά λεξικά και ετυμολογικά μεγάλα καί μικρά δέν ἔχουν ἐτυμολογίσει τό ὄνομα Παλλάς. Προσέξτε τί γράφουν. Παλλάς παρά τό ἀναπεπάλθαι ἐκ τῆς κεφαλῆς τοῦ Διός. Ἐδῶ δέν φαίνεται οὔτε ὁ Δίας οὔτε ἡ κεφαλή του μέσα στήν λέξι Παλλάς. Ἐγῶ θά προσπαθήσω νά τάς ἐνθέσω. Ἐκδιοκάρπαλλα. Σᾶς ἀρέσει; Οιονεῖ τήν ἀθηνα παρά τό ἀναπεπάλθαι ἐκ τῆς κεφαλῆς τοῦ Διός. Ἐπίσης ἐτυμολογοῦν τό Παλλάς ὅτι πάλλαντα ἕναν τῶν γιγάντων ἀπέκτεινε. Ἐδῶ λίπει τό ρῆμα. Ἐγῶ θά προσπαθήσω νά τό ἐνθέσω. Παλλανταπέκτεινα. Σᾶς ἀρέσει; Οιονεῖ ὅτι ἀπέκτεινε τόν πάλλαντα. Τό α τῆς τα εἶναι μακρόν διότι ἐκπίπτει ἐκ τῶν α+α. Ἐπίσης ἐτυμολογοὺν το Παλλάς παρά το ἀεί πάλλειν και κραδαίνειν τό δόρυ. Λίπει τό δόρυ. ἐγῶ τό ἐνθέτω. Δορύπαλλα. Σᾶς ἀρέσει; Βλέπετε τό ὄνομα δορύπαλλα καί καταλαβαίνετε ὅτι κάποια γυναίκα πάλλει τό δόρυ. είς τήν ἄλλην περίπτωσιν δέν καταλαβαίνετε τίποτα. Ἐπίσης ἐτυμολογοῦν τό Παλλάς διά τό παλλομένην τήν καρδίαν τοῦ διονύσου προσκομίσαι τῷ διί. ἐδῶ λίπουν ὄλα. Καί ὁ Διόνυσος καί ἡ καρδιά του καί ὁ Δίας καί τό ρῆμα.

Παλαιά λεξικά καί ἐτυμολογικά μεγάλα καί μικρά καί ὄλοι οἱ γραμματικοί ἔχουν ἀποδεκτεῖ ἕνα ἐκ τῶν ἄνω ἤ ὄλα ἐκ τῶν ἀνω. Ἀγνωοῦν ὅτι τό ὄνομα Παλλάς ἐνέχει τό στοιχεῖον Δ. Τό ἀγνοοῦν διότι δέν τό βλέπουν είς τήν ὀνομαστικήν. Ἄν κοιτάξουν ὅμως, είς τάς ἄλλας πτώσεις θά τό δοῦν. Παλλάδος, Παλλάδι, Παλλάδα, Παλλάδες, Παλλάδων. Εις τήν Ὀνομαστικήν ἐνικήν ἀποβάλουν τό Δ διά ιδιοτελείς σκοπούς μέ τούς ὀποίους ἡ γλώσσα σύν τῷ χρόνωι δέν ἔχει συμφωνίσει. Πάντοτε ἡ γλώσσα ἀναζητοῦσε τό Δ καί ἐποίησε τήν Ὀνομαστικήν ἐνικήν ἡ Παλλάδα καί όχι ἡ Πάλλα. Nestanaios 15:53, 2 Μαρτίου 2011 (UTC)

Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά.

Θα με ενδιέφερε επίσης να διαβάσω και μία ανάλυση σχετικά με την ετυμολόγηση του ονόματος "Αθηνά". Αυτό που αναφέρεται στην αρχή αυτού του λήμματος δηλ. "Στη σύγχρονη επιστημονική βιβλιογραφία θεωρείται γενικώς αποδεκτό ότι η θεά Αθηνά πήρε το όνομα της από την πόλη της Αθήνας και όχι το αντίθετο." από εμένα τουλάχιστον θεωρείται επιεικώς απαράδεκτο.

Είναι ευρέως γνωστό ότι η πόλις των Αθηνών πήρε το όνομά της κατόπιν "διαγωνισμού" μεταξύ του Ποσειδώνα και της Αθηνάς:

Σύμφωνα με το βιβλίο «Ελληνική Μυθολογία» (Οι ήρωες, Ιωάννης Θ. Κακριδής, Εκδοτική Αθηνών), η σημερινή πρωτεύουσα της Ελλάδας έχει το όνομα της θεάς Αθηνάς, η οποία υπερίσχυσε στην αναμέτρηση με τον θεό της θάλασσας Ποσειδώνα για να αναδειχθεί το καλύτερο δώρο που θα πρόσφερε ο καθένας τους στην πόλη. Τόσο πολύ αγάπησε η Αθηνά την Αθήνα, ώστε για να μπορέσει να την κρατήσει στην αποκλειστική προστασία της, μάλωσε με τον Ποσειδώνα, που της αμφισβητούσε αυτό το δικαίωμα και πέτυχε να της αναγνωριστεί η κυριότητα της περιοχής με απόφαση των 12 θεών, σε ειδικό δικαστήριο που συστήθηκε επί τόπου, δίνοντας έτσι στους ανθρώπους ένα υπόδειγμα για να λύσουν τις διαφορές τους με ειρηνικά μέσα, σΤην εποχή εκείνη σκέφτηκαν οι θεοί πως πρέπει να πάρουν τις πόλεις της Ελλάδας υπό την προστασία τους, για να χτίζουν οι άνθρωποι ναούς και να τους προσφέρουν θυσίες. Έτσι άρχισαν να μοιράζονται τις πόλεις μεταξύ τους, αλλά όταν δύο θεοί ήθελαν την ίδια πόλη κατέληγαν να φιλονικήσουν μεταξύ τους. Για την Αθήνα, αντιμέτωποι βρέθηκαν η Αθηνά και ο Ποσειδώνας. Για να κερδίσουν την πόλη, άρχισαν έναν αγώνα μεταξύ τους, ποιος θα δώσει το πιο χρήσιμο δώρο. Μάρτυρας της θεϊκής αυτής διαμάχης ήταν ο βασιλιάς της Αθήνας Κέκροπας, ένα δίμορφο πλάσμα, ο οποίος ήταν μισός άνθρωπος μισός φίδι. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή του μύθου, ο Κέκροπας ήταν ο κριτής της φιλονικίας. Οι αντίπαλοι ανέβηκαν στον βράχο της Ακρόπολης, όπου βρέθηκαν και οι άλλοι 10 θεοί του Ολύμπου προκειμένου για να κάνουν τον δικαστή στη διαφωνία των δυο θεών, ενώ ο Κέκροπας παρίστατο ως μάρτυρας. Πρώτος ήρθε ο Ποσειδώνας, στάθηκε στη μέση του βράχου και με την τρίαινά του έδωσε ένα δυνατό χτύπημα στο έδαφος. Αμέσως ξεπήδησε ένα κύμα αλμυρού νερού που σχημάτισε μια μικρή λίμνη που την ονόμασαν «Ερεχθηίδα θάλασσα». Ήταν η σειρά της Αθηνάς να παρουσιάσει το δώρο της και αφού κάλεσε τον Κέκροπα για μάρτυρα, φύτεψε μια ελιά πάνω στον βράχο, που ξεπετάχτηκε γεμάτη καρπό. Επρόκειτο για ένα δέντρο που θα σωζόταν για πολλά χρόνια αργότερα. Αφού και οι δύο θεοί είχαν κάνει το δώρο τους, ο Δίας κήρυξε το τέλος του αγώνα και είπε στους άλλους θεούς να κρίνουν σε ποιον θα δοθεί η πόλη. Συγχρόνως ζήτησαν τη μαρτυρία και τη γνώμη του Κέκροπα. Αυτός από το βράχο ψηλά έριξε μια ματιά τριγύρω, αλλά όπου να γύριζε, τα μάτια του αντίκριζαν αλμυρό νερό. Το δέντρο όμως που είχε κάνει η Αθηνά να φυτρώσει ήταν το πρώτο σε όλη τη χώρα και αποτελούσε για την πόλη μια υπόσχεση για δόξα και ευτυχία.

Άρα το σωστό είναι ότι το όνομα της θεάς Αθηνάς προϋπήρχε (ως όνομα) και από εκεί το πήραν οι κάτοικοι της πόλεως των Αθηνών. Το αντίθετο, δηλ. ότι η θεά πήρε το όνομα της πόλεως, εκτός του ότι είναι αντιεπιστημονικό είναι και λογικώς παράδοξο καθώς θεωρούμε ότι οι αρχαιοελληνικές θεότητες προϋπήρχαν των "θνητών" και των πόλεών τους.

Εν τέλει, εγώ προσωπικώς αδιαφορώ για το τι πρεσβεύει η "σύγχρονη επιστημονική βιβλιογραφία" καθώς η συντριπτική πλειοψηφία της "συγχρονης" ακαδημαϊκής έρευνας είναι επηρεασμένη από πολιτικά κριτήρια και δεν αποσκοπεί στην αναζήτηση της Αλήθειας (με Α κεφαλαίο). Σημασία έχει τι πιστεύουμε εμείς οι κάτοικοι της πόλεως των Αθηνών (στον πληθυντικό, όχι στον ενικό, της Αθήνας) με βάση την Αρχαία & Ελληνική μας παράδοση. Χωρὶς Ὄνομα 16:17, 10 Μαρτίου 2023 (UTC)

ΒΠ:ΟΧΙ#ΑΔΙΑΚΡΙΤΗΣΥΛΛΟΓΗ

Στην ΒΠ δεν τοποθετουμε κειμενα απο βιβλία ή ύμνους ή στιχους. Για αυτο τον σκοπο υπάρχει η Βικιθήκη. Υποψιν @Projethomere: που εκανε αυτη την επεξεργασία.Cinadon36 11:06, 18 Οκτωβρίου 2021 (UTC)

Δεν καταβαίνω τον πόνο σας. Οι Ύμνοι (Ορφικοί, Ομηρικοί, του Πρόκλου κτλ,.) είναι πηγές της αρχαίας γραμματείας για τα επίθετα των θέων - Αλίμονο στα άτομα που φοβούνται τις σκιές !! Projethomere (συζήτηση) 11:09, 18 Οκτωβρίου 2021 (UTC)

Στη βικιθήκη υπάρχει Projethomere (συζήτηση) 11:11, 18 Οκτωβρίου 2021 (UTC)

Σωστά αλλα η ΒΠ γραφεται με δευτερογενείς πηγές, οχι πρωτογενείς. Cinadon36 12:19, 18 Οκτωβρίου 2021 (UTC)