Στρατιωτικό Μουσείο Χρωμοναστηρίου
Το Στρατιωτικό Μουσείο Χρωμοναστηρίου φιλοξενείται σε μια βενετσιάνικη έπαυλη του 17ου αιώνα. Βρίσκεται στο Νότιο άκρο του Δημοτικού Διαμερίσματος Χρωμοναστηρίου του Δήμου Ρεθύμνου και στις βόρειες παρυφές του όρους Βρύσινα, σε υψόμετρο 380 μ. Κατασκευάστηκε το 1610 και αποτέλεσε τη θερινή κατοικία οικογένειας Βενετών ευγενών με την επωνυμία "Claudiο". Οι εξοχικές κατοικίες των Ενετών είχαν αγροκτηνοτροφικό κυρίως χαρακτήρα και τυπολογία που περιελάμβανε, το αρχοντικό κύριο κτίσμα, καταλύματα για τους εργάτες, αποθήκες και στάβλους
Τμήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συνολικά το κτίριο διαθέτει οκτώ (8) ξεχωριστές αίθουσες με εκθέματα και στολές από διάφορες περιόδους της Στρατιωτικής Ιστορίας. Αρχικά, στο ισόγειο υπάρχουν δύο αίθουσες με οπλισμό από την Ελληνική επανάσταση κατά των Τούρκων (1821), τον Μακεδονικό αγώνα (1904-1908), τους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913) και από τον Α' (1914-1918) και Β' Παγκόσμιο πόλεμο (1940-44). Ακόμη στις αίθουσες αυτές απαντάται βενετσιάνικο πατητήρι και εσωτερικό τζάκι στον χώρο, που κατά την ενετική περίοδο, αποτελούσε το χώρο διαμονής του εργατικού προσωπικού της.
Διοίκηση μουσείου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τον Ιανουάριο του 2010 ο Αρχηγός του ΓΕΣ Αντιστράτηγος κύριος Φραγκούλης Φράγκος επισκέφθηκε το Μουσείο και πήρε αποφάσεις για την ενεργοποίησή του. Άρχισε αμέσως η αποστολή μουσειακού υλικού (Ελικόπτερα, Αεροσκάφη, Άρματα, Πυροβόλα, Όλμοι, οπλισμός διαφόρων εποχών και λοιπό μουσειακό υλικό). Απέστειλε ειδικό Μουσειολόγο και την 21 Μαϊου του 2010 έγιναν τα εγκαίνια από τον κύριο Α/ΓΕΣ όπου παρευρέθησαν οι Αρχές του Νομού και του Δήμου και πλήθος κόσμου. Η ενεργοποίηση και λειτουργία του Μουσείου ήταν πραγματικότητα. Έκτοτε, το Μουσείο δέχεται μεγάλο αριθμό επισκεπτών (σχολείων από το Ρέθυμνο και την υπόλοιπη Κρήτη, Συλλόγους, Ιδρύματα, ΣΣΕ, ΣΕΑΠ, ΣΑΑΝ, Σχολή Αστυνομίας και τουριστών Ελλήνων και ξένων).
Χώρος μουσείου - Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κτίριο που στεγάζεται το μουσείο, έχει μεγάλη ιστορική αξία, καθώς εντάσσεται σε μια ευρύτερη περιοχή η οποία ανήκε - πριν από το 13ο αι.- στην οικογένεια των Χορτάτσηδων. Στη συνέχεια και μέσω της συνθήκης που έγινε μεταξύ των Βενετών και του Αλέξιου Καλλέργη το 1299, η περιοχή παραχωρήθηκε από τους Βενετούς στην οικογένεια των Καλλέργηδων. Το κτίριο όπως το βλέπουμε σήμερα κατασκευάστηκε το 1610 και αποτέλεσε την θερινή κατοικία μιας Οικογένειας Βενετών ευγενών με την επωνυμία Clodiο. Oι οικογένειες αυτές, συνήθιζαν να διατηρούν αρχοντικό (palazzo) στην πόλη και Villa στην εξοχή. Οι εξοχικές κατοικίες είχαν αγροκτηνοτροφικό κυρίως χαρακτήρα και συγκεκριμένη τυπολογία. περιλαμβάνοντας εκτός από το αρχοντικό κύριο κτίσμα, καταλύματα για τους εργάτες, αποθήκες και στάβλους.
Η «Villa Claudio», μετά την Ενετοκρατία, και αφότου η Κρήτη καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς το 1646, αποτέλεσε την κατοικία ενός Τούρκου Αγά και από εκείνη την εποχή η villa Claudio ονομάζονταν «Κονάκι» που στα Τουρκικά σημαίνει "διοικητήριο". Ο Τούρκος Αγάς έκανε κάποιες αισθητικές παρεμβάσεις στο «Κονάκι», όπως την καταστροφή του πατητηριού και την προσθήκη του Χαμάμ. Στη συνέχεια, κατοικήθηκε από διάφορους, με τελευταία, μια ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία απεβίωσε το 1961. Το κτίριο, το 1985, δωρήθηκε στην Κοινότητα Χρωμοναστηρίου από τον τελευταίο ιδιοκτήτη του, τον Αλκιβιάδη Κοτζάμπαση. Tο 1997, η τότε κοινότητα Χρωμοναστηρίου αποφάσισε την παραχώρησή του στο ΓΕΣ προκειμένου να δημιουργηθεί το Στρατιωτικό Μουσείο. Το 2000, όταν Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ήταν ο Στρατηγός κ. Μανούσος Παραγιουδάκης, ξεκίνησαν οι εργασίες αναστήλωσης- αποκατάστασης της “Villa Claudio” και ολοκληρώθηκαν το φθινόπωρο του 2003.