Στρατηγίς Λαοδίκειας
Η Στρατηγίς Λαοδίκειας (ἡ στρατηγὶς Λαοδίκεια τῆς Συρίας) ήταν διοικητική διαίρεση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, από τα μικρά σε έκταση αλλά και συνοριακά Θέματα, που λεγόταν Στρατηγίδες.
Περιλάμβανε το οχυρωμένο λιμάνι της Λαοδίκειας, την σημερινή Λατάκια της Συρίας, και τις γύρω περιοχές κοντά σ΄ αυτό[1]. Κοντά της βρισκόταν η Ιεράπολη έδρα της Στρατηγίδας Ιεράπολης[2].
Δημιουργήθηκε από τον Βασίλειο Β΄ το 980 με πρώτο στρατηγό, διοικητή, τον Καραμανάκ, και διοικητικά ανήκε στο Δουκάτο της Αντιόχειας έως το 1084 που κατελήφθη οριστικά από τους Τούρκους[3].
Η Άννα Κομνηνή την αναφέρεται στην Αλεξιάδα σαν στρατηγίδα και μία από τις περιοχές που δόθηκαν στον Βαλδουίνο της Βουλώνης με την Συνθήκη της Δεαβόλεως[1].
Γνωστοί διοικητές της Λαοδίκειας ήταν οι[4] :
- Καραμανάκ, 980 -
- Ιωάννης, 1000-1050
- Σπανταγούδης του Τήπελι
- Καντακουζηνός, 1104
- Πετζέας, 1105-1106
- Ανδρόνικος Τζιτζιλούκης, 1099-1102
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 [...]13.12.18, ὣς δὲ καὶ ἡ στρατηγὶς Λαοδίκεια τῆς Συρίας [...], Άννα Κομνηνή, Αλεξιάς, βιβλίο 13
- ↑ ΙΒΕ, Παπακοσμά Κωνσταντίνα, «Ιεράπολις (Βυζάντιο)», 2003, Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία
- ↑ Λεβενιώτης, σελ 365
- ↑ Λεβενιώτης, σελ 647
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Άννα Κομνηνή, Αλεξιάς, βιβλίο 13
- Γεώργιος Α. Λεβενιώτης, Η πολιτική κατάρρευση του Βυζαντίου στην ανατολή, Θεσσαλονίκη 2007