Στέφανος Στρέιτ
Ο Στέφανος Στρέιτ (1835 – 1920) ήταν νομομαθής και πολιτικός.[1]
Γεννήθηκε στην Πάτρα και ήταν γιος του γεωμέτρη Γεωργίου Στρέιτ. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στη Γερμανία και ακολούθησε το δικαστικό κλάδο, υπηρετώντας ως εφέτης και δικαστής. Παραιτήθηκε το 1865 και δικηγόρησε στην Πάτρα μέχρι το 1872, οπότε και διορίστηκε διευθυντής του υποκαταστήματος της Εθνικής τράπεζας στη Λαμία. Το 1889 εξελέγη υποδιοικητής της Εθνικής τράπεζας και κατόπιν ανήλθε στην θέση του διοικητή, στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1911.[2] Παράλληλα ακολούθησε πανεπιστημιακή καριέρα. Το 1875 έγινε υφηγητής του Διεθνούς και Συνταγματικού Δικαίου, το 1876 έκτακτος και το 1879 τακτικός καθηγητής της Νομικής σχολής.[2] Επίσης είχε χρηματίσει υπουργός οικονομικών το 1897 στην κυβέρνηση Ζαΐμη.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 13 Απριλίου του 1920. Ήταν παντρεμένος με τη Βικτωρία Λόντου, κόρη του πρώην δημάρχου Πατρέων Ανδρέα Λόντου, και είχε έναν γιο, τον Γεώργιο.[2]
Πηγές
- ↑ Πληροφορίες για τον Στέφανο Στρέιτ, από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Βιογραφικό σημείωμα από τον Ε.Λ.Ι.Α., Αρχείο Στρέιτ, κωδικός αναγνώρισης: A.E. 364, 2/ 01
Πρότυπο:Καθηγητές του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (1837 - 1937)