Σπυρίδων Βελλίνης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Σπυρίδων Βελλίνης | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Σπυρίδων Βελλίνης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1818 Ναύπλιο |
| Θάνατος | 3 Αυγούστου 1887 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Ιδιότητα | συγγραφέας, δικηγόρος, ποιητής, δικαστής και ιστορικός |
| Γονείς | Βελίνης Γεώργιος |
Ο Σπυρίδων Βελλίνης (Ναύπλιο, 1818 - Σπέτσες, 3 Αυγούστου 1887) ήταν Έλληνας λόγιος και εκδότης της «Ιστορίας της Ελλάδος».
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1818. Πατέρας του ήταν ο πρωθιερέας Γεώργιος Βελλίνης, ο οποίος καταδιώχτηκε από τους Τούρκους διότι ήταν Φιλικός. Κατέφυγε στον Αλέξανδρο Υψηλάντη και έγινε μέλος του Ιερού Λόχου. Μητέρα του ήταν η Φωτεινή Παπαλεξοπούλου.
Ο νεαρός Σπυρίδων σπούδασε στο Παρίσι νομικά και επέστρεψε διδάσκοντας περί το 1846. Διορίστηκε στην δικαστική εξουσία μέχρι το 1852, οπότε πήρε σύζυγο την Ασπασία Πελώνη από τη Σύρο, παραιτήθηκε της δικαστικής θέσης του και εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο ως δικηγόρος.
Συγγράμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βελλίνης εξέδωσε το 1856 την πρώτη έκδοση της «Ιστορίας της Ελλάδας από την άλωση της Κωνσταντινούπολης μέχρι το 1821». Επανεκδόθηκε πιο ολοκληρωμένη το 1871. Έγραψε επίσης τα ποιήματα «η Κρήτη», «τα φρούρια της Κέρκυρας», «Τα πίπτοντα φύλλα του Μιλβωά» και «το Αρκάδι», καθώς και το ειδύλλιο «ο Καρασεβταλής». Απεβίωσε στις Σπέτσες στις 3 Αυγούστου 1887.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Σπυρίδων Βελλίνης συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
- Ιωάννης Αρσένης (1887). Ποικίλη Στοά: Εθνική εικονογραφημένη επετηρίς. Αθήνα: Επί του Τυπογραφείου Αττικού Μουσείου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2010.