Σισμάν του Βιντίν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σισμάν του Βιντίν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση13ος αιώνας
Θάνατος14ος αιώνας[1]
Βίντιν
Χώρα πολιτογράφησηςΔεύτερη Βουλγαρική Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΒουλγαρικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Οικογένεια
ΤέκναΜιχαήλ Ασέν Γ΄[2]
Μπελαούρ
Κεράτσα Πετρίτσα[2]
ΟικογένειαΟίκος του Σισμάν
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαδεσπότης
Τσάρος της Βουλγαρίας

Ο Σισμάν, βουλγαρ. Шишман (άκμασε από τις δεκαετίες του 1270, 1280 - ως πριν το 1308/1313) ήταν ένας Βούλγαρος ευγενής (βογιάρος), που κυβέρνησε μία ημι-ανεξάρτητη επικράτεια, με βάση το φρούριο του Βιντίν στον Δούναβη, στα τέλη του 13ου και στις αρχές του 14ου αι. Ο Σισμάν, που του απονεμήθηκε ο τίτλος του δεσπότη από τον Γεώργιο Α΄ Τέρτερ "τσάρο" της Βουλγαρίας, ήταν Κουμάνος και μάλλον εγκαταστάθηκε ως κύριος του Βιντίν ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1270. Είναι ο γενάρχης του Οίκο του Σισμάν.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1291 έγινε υποτελής της Χρυσής Ορδής των Τατάρων και το 1292 ήταν υπεύθυνος για μία ανεπιτυχή εκστρατεία εναντίον της γειτονικής Σερβίας. Τότε οι Σέρβοι αντεπιτέθηκαν και κατέλαβαν το Βιντίν, ωστόσο ο Σισμάν -ίσως με επιρροή των Τατάρων- τοποθετήθηκε ακόμη μία φορά ως κυβερνήτης της περιοχής, τώρα ως υποτελής των Σέρβων. Καθώς ο γιος του (και διάδοχος ως δεσπότης του Βιντίν) Μιχαήλ Γ΄ ανήλθε στον θρόνο της Βουλγαρίας το 1323, ο Σισμάν έγινε ο αρχηγέτης της τελευταίας μεσαιωνικής δυναστείας της Βουλγαρίας, αυτής των Σισμανιδών.

Το κάστρο Μπάμπα Βίντα στο Βιντίν, πρωτεύουσα της ημι-ανεξάρτητης επικράτειας του Σισμάν.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε πρώτα μία κόρη της Άννα-Τεοντόρα και μετά μία κόρη του Ντράγκος μεγάλου πρίγκιπα της Σερβίας. Από τους γάμους του είχε τέκνα:

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Fine, John Van Antwerp (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-08260-5.
  • Vásáry, István (2005). Cumans and Tatars: Oriental Military in the Pre-Ottoman Balkans, 1185–1365. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-83756-9.
  • Андреев, Йордан; Лазаров, Иван; Павлов, Пламен (1999). Кой кой е в средновековна България [Who is Who in Medieval Bulgaria] (in Bulgarian). Петър Берон. ISBN 978-954-402-047-7.

Αναφορές σε πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ανακτήθηκε στις 27  Νοεμβρίου 2018.
  2. 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.