Σεισμός της Αντιόχειας (526)
Συντεταγμένες: 36°14′N 36°07′E / 36.23°N 36.12°E Ο σεισμός του 526 στην Αντιόχεια έπληξε τη Συρία (περιοχή) και την Αντιόχεια στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το 526. Χτύπησε στα τέλη Μαΐου, πιθανώς μεταξύ 20-29 Μαΐου, στα μεσημέρια, φονεύοντας πιθανώς 250.000 ανθρώπους. [1] Μετά τον σεισμό ξέσπασε πυρκαγιά που κατέστρεψε τα περισσότερα από τα κτίρια που είχαν μείνει ανέπαφα από τον σεισμό. Η μέγιστη ένταση στην Αντιόχεια εκτιμάται ότι κυμαίνονταν μεταξύ 8 και 9 («Πολύ Καταστροφικός») στην κλίμακα έντασης Mercalli .
Τεκτονική ρύθμιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η τοποθεσία της Αντιόχειας βρίσκεται κοντά στην πολύπλοκη τριπλή διασταύρωση μεταξύ του βόρειου άκρου του μετασχηματισμού της Νεκράς Θάλασσας, του κυρίως μετασχηματιστικού ορίου μεταξύ της αφρικανικής πλάκας και της αραβικής πλάκας, το νοτιοδυτικό άκρο της ανατολικής ανατολικής βλάβης, το κυρίως μετασχηματιστικό όριο μεταξύ της Ανατολίας Η πλάκα και η αραβική πλάκα, και το βορειοανατολικό άκρο του κυκλικού τόξου, το όριο μεταξύ της ανατολικής και της αφρικανικής πλάκας. Η πόλη βρίσκεται στη λεκάνη της Αντάκειας, μέρος της λεκάνης Αμίκ, πλήρης πλιοκενικών ξζημάτων σε πρόσφατα αλλουβιακά ιζήματα. Η περιοχή έχει πληγεί από πολλούς μεγάλους σεισμούς τα τελευταία 2.000 χρόνια. [2]
Σεισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το εκτιμώμενο μέγεθος του σεισμού είναι 7,0 στην κλίμακα μεγέθους επιφανειακών κυμάτων . Ακολούθησαν 18 μήνες μετασεισμών . [1] Οι εκτιμήσεις έντασης στην κλίμακα Mercalli είναι: 8– 9 στην Αντιόχεια, 7 τόσο στη Δάφνη, ένα προάστιο της Αντιόχειας, όσο και στο λιμάνι της Σελευκίας Πιερίας .
Καταστροφές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο σεισμός προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε πολλά από τα κτίρια στην Αντιόχεια, συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης οκταγωνικής εκκλησίας του Κωνσταντίνου Domus Aurea που χτίστηκε σε ένα νησί στον ποταμό Orontes . Λέγεται ότι σώζονται μόνο σπίτια χτισμένα κοντά στο βουνό. Ωστόσο, οι περισσότερες ζημιές ήταν αποτέλεσμα των πυρκαγιών που συνέβησαν για πολλές ημέρες αμέσως μετά τον σεισμό, που επιδεινώθηκαν από τον άνεμο. [1] Η Μεγάλη Εκκλησία καταστράφηκε από τη φωτιά επτά ημέρες μετά τον σεισμό. Ανάμεσα στα πολλά θύματα ήταν ο Ευφράσιος, ο Πατριάρχης της Αντιόχειας, ο οποίος πέθανε πέφτοντας σε ένα καζάνι του γηπέδου που χρησιμοποιούν οι κατασκευαστές κρασιού, με μόνο το κεφάλι του να παραμένει άκαυστο. [3]
Στο λιμάνι της Σελευκίας Πιερίας εκτιμάται ανύψωση 0.7–0.8 m . Και η επακόλουθη ανύψωση του λιμανιού την άφησε άχρηστη. [4]
Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των θανάτων για αυτόν τον σεισμό κυμαίνονται μεταξύ 250.000 και 300.000, με 250.000 να είναι οι πιο συχνά αναφερόμενες. [1] Έχει προταθεί ότι ο πολύ μεγάλος αριθμός θυμάτων ήταν αποτέλεσμα του ότι υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός επισκεπτών στην πόλη από τη γύρω εξοχή, εκεί για να γιορτάσουν την Ημέρα της Αναλήψεως . [5]
Συνέπειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Κωνσταντινούπολη, ο Ιουστίνος λέγεται ότι αντέδρασε στις ειδήσεις του σεισμού αφαιρώντας το διάδημα του και την πορφυρά χλαμύδα του. Εισήλθε στην εκκλησία χωρίς τα σύμβολα του αυτοκρατορικού του βαθμού και θρήνησε δημοσίως την καταστροφή της Αντιόχειας. Έστειλε αποστολή πρεσβευτών στην πόλη με επαρκή χρήματα τόσο για άμεση ανακούφιση όσο και για την έναρξη της ανοικοδόμησης της Αντιόχειας. [5] Η ανοικοδόμηση της Μεγάλης Εκκλησίας και πολλά άλλα κτίρια ήταν εποπτεύεται από τον Εφραίμ, πρώην κόμης Ανατολής, ο οποίος είχε αντικαταστήσει στον επισκοπικό θρόνο τον Ευράσιο. [6] [7] Πολλά από τα κτίρια που ανεγέρθηκαν μετά τον σεισμό καταστράφηκαν από έναν άλλο μεγάλο σεισμό το Νοέμβριο του 528, αν και υπήρχαν πολύ λιγότερα θύματα. [1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Sbeinati, M.R.; Darawcheh, R.; Mouty, M. (2005). «The historical earthquakes of Syria: an analysis of large and moderate earthquakes from 1365 B.C. to 1900 A.D.». Annals of Geophysics 48 (3): 347–435. http://www.earth-prints.org/bitstream/2122/908/1/01Sbeinati.pdf. Ανακτήθηκε στις 22 September 2011.
- ↑ Çaktı, E.· Bikçe M.· Özel O.· Geneş C.· Kaçın S.· Kaya Y. (2011). «Antakya Basin Strong Ground Motion Network» (PDF). Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2011.
- ↑ Witakowski, W. (1996). Chronicle: known also as the Chronicle of Zuqnin, Part 3. Translated texts for historians. 22. Liverpool University Press. σελίδες 46–47. ISBN 978-0-85323-760-0.
- ↑ Erol, O. & Pirazzoli, P.A. 2007. Seleucia Pieria: an ancient harbour submitted to two successive uplifts. International Journal of Nautical Archaeology, 21, 317–327.
- ↑ 5,0 5,1 Meier, M. (2007). «Natural Disasters in the Chronographia ofJohn Malalas : Reflections on their Function --An Initial Sketch». The Medieval History Journal 10 (1–2): 237–266. doi:.
- ↑ Martindale, J.R. (1980). The Prosopography of the Later Roman Empire. Prosopography of the Later Roman Empire. 2. Cambridge University Press. σελ. 395. ISBN 978-0-521-20159-9.
- ↑ Andrade, N.J. (2009). «The Syriac life of John of Tella and the frontier Politeia». Hugoye: Journal of Syriac Studies 12 (2): 199–234. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 September 2011. https://web.archive.org/web/20110927095306/http://syrcom.cua.edu/hugoye/Vol12No2/HV12N2Andrade.pdf. Ανακτήθηκε στις 22 September 2011.