Ραόνι Μετουκτίρε
| Ραόνι Μετουκτίρε | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Δεκαετία του 1930 (περίπου) Μάτο Γκρόσο |
| Κατοικία | Τροπικό δάσος του Αμαζονίου |
| Εθνικότητα | Kayapo people[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βραζιλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πορτογαλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | indigenous rights περιβαλλοντολόγος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Grand Chief (Kayapo people) |
| Βραβεύσεις | Τάγμα της Καλλιτεχνικής Αξίας (2007) επίτιμος πολίτης του Παρισιού (2011) Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (2024)[2] |
| Ιστότοπος | |
| www | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ραόνι Μετουκτίρε (γεννήθηκε γύρω στο 1930), επίσης γνωστός ως φύλαρχος Ραόνι ή Ροπνί,[3] είναι Βραζιλιάνος φύλαρχος και περιβαλλοντιστής. Είναι φύλαρχος των Καγιάπο, αυτόχθονης φυλής Βραζιλιάνων που ζουν στις πεδιάδες του Μάτο Γκρόσσο και της Παρά στη Βραζιλία, νότια της λεκάνης του Αμαζονίου κατά μήκος του ποταμού Σινγκού και των παραποτάμων του. Είναι διεθνώς γνωστός ως ζωντανό σύμβολο της μάχης για τη διατήρηση του τροπικού δάσους του Αμαζονίου και του αυτόχθονου πολιτισμού.
Πρώτες εκστρατείες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κασίκε Ραόνι Μετουκτίρε γεννήθηκε στην πολιτεία του Μάτο Γκρόσσο, κάπου κοντά στο 1930, στην καρδιά του Βραζιλιάνικου μέρους του Αμαζονίου στο χωριό Καρτζμοπυτζακάρε (σήμερα είναι γνωστό ως Καπότ). Γόνος της οικογένειας Μετουκτίρε, είναι ένας από τους γιους του Κασίκε Ουμόρο. Επειδή η φυλή Καγιάπο ακολουθεί νομαδικό τρόπο ζωής, η παιδική του ηλικία σημαδεύθηκε από πολλά ταξίδια στα οποία είδε πολλούς φυλετικούς πολέμους με τα μάτια του. Με τη βοήθεια του αδελφού του Μοτιμπάου, στα 15 του επέλεξε να τοποθετήσει ένα καπάκι γύρω από τα χείλη του.
Ο Ραόνι και άλλα μέλη της φυλής Μετουκτίρε ήρθαν σε επαφή με τον δυτικό πολιτισμό για πρώτη φορά το 1954. Διδάχθηκε πορτογαλικά από τον Ορλάντο Βίγιας-Μπόας, τον μεγαλύτερο των αδελφών Βίγιας-Μπόας και διάσημο ανθρωπολόγο στη Βραζιλία.
Το 1964, συνάντησε τον βασιλιά Λεοπόλδο Γ΄ του Βελγίου ενώ ο τελευταίος ήταν σε εξερευνητική αποστολή σε περιοχές αυτοχθόνων στο Μάτο Γκρόσο.
Η αποδάσωση ήταν ήδη ανησυχία για αυτόν όταν κυκλοφόρησε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο "Ραονί", σε σκηνοθεσία του Ζαν-Πιέρ Ντουτιγιό και αφήγηση του Ζακ Περέν. Ο Μάρλον Μπράντο, γνωστός για την υποστήριξη του στους Ινδιάνους, είχε πληρωθεί με την αμοιβή των 3.7 εκατομμυρίων δολαρίων για τα 10 λεπτά που συμμετείχε στην ταινία "Σούπερμαν", αλλά επέλεξε να συμμετάσχει στο ντοκιμαντέρ Ραονί χωρίς ανταμοιβή.
Το ξαφνικό ενδιαφέρον από τα βραζιλιάνικα μέσα ενημέρωσης έκαναν τον Ραονί γνωστό πρόσωπο της μάχης για τη διατήρηση του δάσους του Αμαζονίου, το οποίο καταστρέφεται από τις καλλιέργειες, τα υδροηλεκτρικά φράγματα και την παράνομη αποδάσωση.
Διεθνή εκστρατεία, 1989[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ραόνι έγινε γνωστός διεθνώς χάρη στον μουσικό Στινγκ, ο οποίος κατέφθασε στις περιοχές που ζούσαν οι Σινγκού τον Νοέμβριο του 1987. Στις 12 Οκτωβρίου 1988 ο Στινγκ συμμετείχε σε διάσκεψη τύπου με τον Ραονί πριν τη συναυλία του Στινγκ στο Σάο Πάολο. Μετά το γεγονός, ο Στινγκ, η γυναίκα του, Τρούντι Στάιλερ, και ο Ζαν-Πιέρ Ντουτιγιό ίδρυσαν το Ίδρυμα για το Τροπικό Δάσος. Ο αρχικός στόχος ήταν να υποστηρίξει τα έργα του Ραονί, με πρώτο την οριοθέτηση της απειλούμενης από επίθεση περιοχή των Καγιάπο.
Τον Φεβρουάριο του 1989 ο Ραόνι έγινε ένας από τους σκληρότερους αγωνιστές κατά της κατασκευής του φράγματος Μπέλο Μόντε. Η τηλεόραση μετέδωσε τις απόψεις του κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης συνέλευσης φυλαρχών στην Αλταμίρα.
Ο Ραονί με τον Στινγκ περιόδευσαν σε 17 χώρες από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο του 1989. Η πολύ επιτυχημένη εκστρατεία του έδωσε την ευκαιρία να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για την αποδάσωση. Μετά δημιουργήθηκαν δώδεκα οργανισμοί για την προστασία των τροπικών δασών που είχαν σκοπό την ίδρυση ενός τεράστιου φυσικού πάρκου στην περιοχή του ποταμού Σινγκού, το οποίο θα καλύπτει περιοχές των πολιτειών Παρά και Μάτο Γκρόσο. Το όνειρο του Ραόνι ήταν να ενώσει τις πέντε οριοθετημένες περιοχές ιθαγενών (Μπαού, Καϊαπό, Παναρά, Καπότ Τζαρινά, Μπάντζουμκορε) με τις τότε μη οριοθετημένες περιοχές των Μεκραγκνοτίρε. Μαζί με το εθνικό πάρκο Σινγκού, οι ενοποιημένες περιοχές των ιθαγενών θα κάλυπταν μια έκταση 180.000 τ.χλμ.
Το 1993 οι αυτόχθονες περιοχές των Σινγκού επανενώθηκαν, δημιουργώντας ένα από τα σημαντικότερα καταφύγια τροπικών δασών στο κόσμο.
Σταδιοδρομία ως διεθνής πρέσβης για την προστασία του Αμαζονίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ ονόμασε τον Ραόνι ως ζωντανό σύμβολο της μάχης για την προστασία του περιβάλλοντος. Από το 1989 ο Ραονί έχει ταξιδέψει σε διάφορες χώρες. Μεταξύ άλλων, τον Αύγουστο του 2001 ταξίδεψε στο Κεμπέκ για να γνωρίσει τη φυλή Ιννού, ενώ τον Μάιο του 2007 ταξίδεψε στην Ιαπωνία. Οι επισκέψεις του έτυχαν ιδιαίτερης κάλυψης σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία, την οποία επισκέφθηκε το 2000, το 2001 και το 2003.
Οι αυτόχθονοι λαοί του Σινγκού ήταν απομονωμένοι μέχρι τον 20ό αιώνα, έχοντας παλέψει να κρατήσουν τις παραδόσεις τους για εκατοντάδες γενιές. Ο Ραονί βρήκε τον τρόπο να τις συνδέσει με τον κόσμο. Αν και έχει γνωρίσει πολλούς γνωστούς ανθρώπους, ζει σε μια καλύβα και δεν του ανήκει τίποτα. Τα δώρα που λαμβάνει επαναδιανέμονται πάντα.
Κατά τις εμφανίσεις του, σχεδόν πάντα φοράει ένα καπέλο με κίτρινα φτερά και άλλα παραδοσιακά ενδύματα των Καγιάπο. Επίσης είναι εύκολα αναγνωρίσιμος από το καπάκι στα χείλη του, το οποίο βάζει στο κάτω χείλος του. Οι νεότερες γενιές δεν έχουν κρατήσει αυτή τη παράδοση.
Τον Σεπτέμβριο του 2011, ο Ραονί έγινε επίτιμος πολίτης του Παρισιού από τον δήμαρχο Μπερτράν Ντελανοέ. Επίσης έλαβε το μετάλλιο της Γαλλικής Εθνοσυνελεύσεως από τον Νικολάς Περουσώ της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης.
Έχει αγωνιστεί κατά της δημιουργίας του φράγματος Μπέλο Μόντε.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ raoni
.com /nachrichten-559 .php. - ↑ www
.bfmtv .com /politique /elysee /emmanuel-macron-a-remis-la-legion-d-honneur-au-chef-raoni _AV-202403270034 .html. - ↑ Brown, Chip (Ιαν. 2014). «Kayapo Courage». National Geographic. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2016.