Ραϊμόν
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Ραμόν Πελεχέρο ι Σαντσίς (Ramon Pelegero i Sanchis)), γνωστός ως Ραϊμόν (Raimon) είναι Βαλενθιανός τραγουδοποιός. Αποτελεί έναν από τους κύριους εκπροσώπους του Νέου Καταλανικού Τραγουδιού μαζί με τον Λιουίς Λιακ, τον Ζοάν Μανουέλ Σεράτ και τη Μαρία δελ Μαρ Μπονέτ.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννημένος στη Σάτιβα, μια μικρή πόλη της Κοινότητας της Βαλένθια, τον Δεκέμβριο του 1940, αρχικά εργάστηκε στον τοπικό ραδιοσταθμό για να μετακομίσει μετέπειτα στη Βαλένθια όπου σπούδασε Ιστορία. Εκεί γίνεται γνωστός και γεύτηκε την πρώτη του επιτυχία με την έκδοση του πρώτου του EP το 1963. Σε δύο χρόνια απέκτησε φήμη στους, περιορισμένους από τη λογοκρισία του καθεστώτος, χώρους του καταλανόφωνου τραγουδιού και πραγματοποίησε διεθνείς εμφανίσεις στο Βέλγιο και το Παρίσι. Με το άλμπουμ Cançons de la roda del temps, όπου εμπεριέχονται αποκλειστικά μελοποιημένα ποιήματα του Σαλβαδό Εσπρίου από τη συλλογή El caminant i el mur και του οποίου το εξώφυλλο είναι έργο του Ζουάν Μιρό συνδέεται άμεσα με δύο από τις κυρίαρχες μορφές της καταλανικής κουλτούρας του εικοστού αιώνα και η οποία συνεχίστηκε με την απόδοση του "Petita cançó de la teva mort" και "Indesinenter" του ίδιου ποιητή μερικά χρόνια αργότερα. Οι διεθνείς και τοπικές συναυλίες του συνεχίστηκαν με παρουσία στο Μεξικό, το Παρίσι και τη Γερμανία.
Η δεκαετία του 1970 μπαίνει με την έκδοση του άλμπουμ Per destruir aquell qui l'ha desert, το οποίο φέρει εξώφυλλο του ζωγράφου Αντόνι Τάπιες και περιέχει στο πρώτο του μέρος μελοποιημένα ποιήματα από καταλανόφωνους ποιητές του δεκάτου πέμπτου αιώνα από συγγραφείς όπως τον Αουζιάς Μαρκ. Στη συνέχεια συνέχισε την ανοδική του πορεία τόσο στο εξωτερικό όσο και το εσωτερικό, με αποκορύφωμα τη συναυλία του στη Μαδρίτη το 1975 όπου συγκέντρωσε 60.000 άτομα.
Τη δεκαετία του 1980 αρχίζει η υποχώρησή του, με περιορισμός του αριθμού των εμφανίσεων και των δίσκων που κυκλοφορεί, αφότου εκδόσει συγκεντρωτικά σε δέκα μέρη το μεγαλύτερο μέρος του έργου του. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 παρουσίασε ένα πρόγραμμα σχετικό με βιβλία στη δημόσια τηλεόραση της Ισπανίας ενώ επανέκδοσε το σύνολο του έργου του σε CD. Πραγματοποίησε ορισμένες δημόσιες εμφανίσεις και συναυλίες κι εκδόσεις απανθιστικών δίσκων. Το 2007 θα βραβευτεί με το τιμητικό βραβείο της Ισπανικής Ακαδημίας της Μουσικής και το 2011 θα αναγορευθεί σε επίτιμο διδάκτορα από το Πανεπιστήμιο του Αλικάντε.
Δισκογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1964: Disc antològic de les seues cançons
- 1966: Raimon a l'Olympia
- 1966: Cançons de la roda del temps
- 1967: Raimon al Palau
- 1967: Raimon música sola
- 1968: Raimon en directe
- 1969: Raimon a Montserrat
- 1969: Sobre la pau. Contra la por (Olympia 2)
- 1970: Per destruir aquell qui l'ha desert
- 1971: Raimon
- 1971: Raimon en Montevideo
- 1971: Raimon. Catalonian protest songs
- 1972: En vivo
- 1972: Diguem no
- 1972: La noche
- 1974: A Víctor Jara
- 1974: Campus de Bellaterra
- 1974: T'adones amic...?
- 1976: El recital de Madrid
- 1977: Lliurament del cant
- 1979: Quan l'aigua es queixa
- 1981: Totes les cançons
- 1984: Entre la nota i el so
- 1985: Raimon canta
- 1987: Presències i oblit
- 1989: Canta Ausiàs March
- 1993: Integral
- 1993: Cançons
- 1995: I després de creure tant
- 1997: Ausiàs March / Raimon
- 1997: Cançons de mai
- 1997: Recitals al Palau
- 1999: Dotze cançons
- 1999: Les cançons d'amor
- 2000: Nova Integral 2000
- 2003: Clàssics i no
- 2003: Raimon-Espriu Poesia cantada
- 2006: Raimon a l'Olympia (1966-2006)
- 2011: Rellotge d'emocions