Ραφαέλ ντε Πεναγός
| Ραφαέλ ντε Πεναγός | |
|---|---|
_Rafael_de_Penagos.jpg) | |
| Γέννηση | 7 Μαρτίου 1889[1] Μαδρίτη |
| Θάνατος | 24 Απριλίου 1954[1] Μαδρίτη |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Αλμουδένα[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ισπανία[3] |
| Ιδιότητα | εικονογράφος[4], σκιτσογράφος, ζωγράφος[5] και σχεδιαστής αφίσας |
| Κίνημα | μοντερνισμός |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | μοντερνισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ραφαέλ ντε Πεναγός (1889-1954) ήταν Ισπανός εικονογράφος και ζωγράφος. Ήταν εκφραστής του Αρ Ντεκό στυλ και θεωρείται ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς εκπροσώπους του μοντερνισμού της Μαδρίτης. [6]
Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πεναγός σπούδασε στην Ακαδημία ντε Μπέλς Αρτς του Σαν Φερνάντο (Ακαδημία Καλών Τεχνών του Σαν Φερνάντο), όπου σπούδασε με καθηγητές τον Emilio Sala και Antonio Muñoz Degrain, δύο σπουδαίους εικονογράφους του περιοδικού Blanco y Negro. Από την αρχή των σπουδών του στην ακαδημία, ο Πεναγός επικεντρώθηκε στο σχέδιο και τη ζωγραφική, αλλά σύντομα επέδειξε εξαιρετικό ταλέντο στην τέχνη του σχεδίου. Βούτηξε στην πολιτιστική ζωή της Μαδρίτης και συμμετείχε επιμελώς στις καλλιτεχνικές συγκεντρώσεις tertulias του Ραμόν ντελ Βάγιε-Ινκλάν στο Nuevo Café de Levante.
Το 1913, έλαβε μια υποτροφία για σπουδές στο Παρίσι και το Λονδίνο. Με την επιστροφή του στην Ισπανία, άρχισε να παράγει ένα μεγάλο αριθμό αφισών και διαφημίσεων για διάφορες εταιρείες. Παράλληλα, εργάστηκε ως εικονογράφος για τα κύρια περιοδικά της εποχής: Nuevo Mundo, La Esfera, Estampa, Ahora[6] και το Blanco y Negro και για περιοδικά όπως το El Cuento Semanal, La Novela Corta και το Prometeo .
Το 1925, έλαβε το πιο διάσημο βραβείο που ένας καλλιτέχνης θα μπορούσε να λάβει εκείνη την εποχή: το χρυσό μετάλλιο στη Διεθνή Έκθεση Σύγχρονων Βιομηχανικών και Διακοσμητικών Τεχνών.
Εικονογράφησε τις ηρωίδες των μυθιστορημάτων του Εμίλιο Σαλγκάρι, όπως τη Γιολάντα, την κόρη του Μαύρου πειρατή και την Ονοράτα του Βαν Γκουλντ.[6]
Το 1926, ζωγράφισε την αφίσα για την ταινία Agustina de Aragón του Φλοριάν Ρέι.[7] Κατά τη διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου, ο Πεναγός ζούσε στη Βαλένθια, προεδρεύοντας του τμήματος της Εικονογράφησης στο Instituto Obrero de Valencia. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους σχεδιαστές αφίσας της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας, όμως τα περισσότερα από τα περιοδικά που είχε εργαστεί είχαν ήδη εξαφανιστεί.
Το 1948, εξορίστηκε στη Χιλή και την Αργεντινή. Το 1953 επέστρεψε στην Ισπανία και πέθανε ένα χρόνο αργότερα στη Μαδρίτη, όπου ήταν πρόεδρος του τμήματος Εικονογράφησης στο Instituto de Bachillerato Cervantes.
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Αρ Ντεκό εικονογραφήσεις του Πεναγός αντιπροσώπευαν μια νέα Ισπανική κοινωνία που ήταν αστική και μοντέρνα. Δημιούργησε έναν τύπο γυναίκας γνωστή ως Mujer Penagos: τολμηρή, καλοντυμένη, σοφιστικέ και προκλητική. Η Mujer Penagos ήταν, επίσης, λεπτή, με στενούς γοφούς, κάπνιζε τσιγάρα, έπαιζε σοφιστικέ σπορ και αγάπησε οτιδήποτε εξωτικό. Ο Manuel Peña Muñoz παρατηρεί ότι «η ζωή αντιγραφεί την τέχνη. Επειδή ο Πεναγός δεν ζωγραφίζει την γυναίκα από της Μαδρίτης αλλά το αντίθετο. Η γυναίκα της Μαδρίτης ζωγραφίζει τον εαυτό της, όπως οι γυναίκες του Πεναγός.»[6] Οι εικονογραφήσεις του Πεναγός βοήθησαν να αλλάξει η νοοτροπία και οι συνήθειες των Ισπανίδων, κάνοντας τη ζωή τους να φαίνεται λιγότερο επαρχιώτικη αλλά πιο ευρωπαϊκή και κοσμοπολίτικη.[6] Ο Πεναγός τις «παρουσίαζε με κοντά μαλλιά (bob cut), τις έκανε πιο λεπτές, τις έβαζε να κάνουν ποδήλατο, τις έδειχνε να καπνίζουν με πίπες τσιγάρου, να έχουν βαμμένα τα νύχια τους κόκκινα και αν αυτό δεν ήταν αρκετό, τις έδειχνε να χορεύουν Τσάρλεστον.»"[6] Η πιο σημαντική συλλογή της δουλειάς του, που αποτελείται από 246 έργα του, ανήκει στην Fundación MAPFRE. Ο γιος του, που επίσης ονομάζεται Rafael de Penagos, έγινε γνωστός voice-over ηθοποιός. Ο γιος του συνέλεγε διάφορα έργα του πατέρα του, που δημοσιεύθηκαν το 1989 με το όνομα Penagos από την Calpe S.A.[6]
Πίνακες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Από την έκθεση με σχέδια του Πεναγός “Los años del Charlestón.” -
Από την έκθεση με σχέδια του Πεναγός "Los años del Charlestón.” -
Από την έκθεση με σχέδια του Πεναγός "Los años del Charlestón.”
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 dbe
.rah .es /biografias /4866 /rafael-de-penagos-zalabardo. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2022. - ↑ 2,0 2,1 129229415.
- ↑ c03f0c83-4772-4d12-8f05-a19e8cd3427b. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 27 Δεκεμβρίου 2002. 500036294. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 27 Δεκεμβρίου 2002. 500036294. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2021.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 Peña Muñoz, Manuel (2007). La España que viví. RIL Editores.
- ↑ Revista de la Academia del Cine Español núm. 184 Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine. diciembre de 2011 pág. 25
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ψηφιοποιημένα έργα του Ραφαέλ ντε Πεναγός στην Ισπανική Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Biblioteca Nacional de España.
- Συλλογή του Fundación MAPFRE
|