Πύλη:Κύρια/Επιλεγμένο λήμμα/Ζανζιβαρινή Επανάσταση

Κατά την Ζανζιβαρινή Επανάσταση ανατράπηκε ο Σουλτάνος της Ζανζιβάρης και η κατά κύριο λόγο αραβική κυβέρνησή του από ντόπιους Αφρικανούς επαναστάτες. Η Ζανζιβάρη, ένα εθνικώς ανάμικτο κράτος αποτελούμενο από διάφορα νησιά στην ανατολική ακτή της Τανγκανίκα, είχε αποκτήσει την ανεξαρτησία της από την Βρετανία το 1963. Ωστόσο, μία σειρά από βουλευτικές εκλογές είχαν ως αποτέλεσμα η αραβική μειονότητα να παραμείνει στην εξουσία την οποία είχε κληρονομήσει από την πρότερη ύπαρξη της Ζανζιβάρης ως υπερπόντιας κτήσης του Ομάν. Αναστατωμένο από την υποεκπροσώπηση στο κοινοβούλιο παρά το ότι έλαβε το 54% των ψήφων στις εκλογές του Ιουλίου του 1962, το Κόμμα Αφρο-Σιράζι (ASP) συμμάχησε με το δεξιό Κόμμα Ούμα (Umma), και νωρίς το πρωί τις 12ης Ιανουαρίου 1964 κινητοποίησε 600–800 επαναστάτες στο κύριο νησί Ουνγκούτζα. Έχοντας υπερνικήσει τις αστυνομικές δυνάμεις της χώρας και αρπάξει τον οπλισμό τους, οι επαναστάτες προχώρησαν προς την Πόλη της Ζανζιβάρης όπου ανέτρεψαν τον Σουλτάνο και την κυβέρνησή του. Ακολούθησαν αντίποινα εναντίον Αράβων και Νοτιοασιατών πολιτών. Ο αριθμός των νεκρών αμφισβητείται, με τις εκτιμήσεις να κυμαίνονται από μερικές εκατοντάδες έως 20.000 άτομα. Ο μετριοπαθής ηγέτης του ASP Αμπέιντ Καρούμε έγινε ο νέος πρόεδρος της χώρας, ενώ δόθηκαν κυβερνητικές θέσεις και σε μέλη του κόμματος Umma.

Οι εμφανείς κομμουνιστικοί δεσμοί της νέας κυβέρνησης ανησύχησαν την Δύση, και καθώς η Ζανζιβάρη βρίσκονταν στην Βρετανική σφαίρα επιρροής, η βρετανική κυβέρνηση κατάρτισε ένα αριθμό από σχέδια παρέμβασης. Ωστόσο η φοβούμενη κομμουνιστική κατάληψη δεν υλοποιήθηκε ποτέ, ενώ οι Βρετανοί και Αμερικανοί υπήκοοι μεταφέρθηκαν επιτυχώς, και έτσι τα σχέδια δεν εφαρμόστηκαν. Εν τω μεταξύ οι δυνάμεις του ανατολικού μπλοκ, Κίνα, Ανατολική Γερμανία και Σοβιετική Ένωση σύναψαν φιλικές σχέσεις με την νέα κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας την χώρα και στέλνοντας συμβούλους. Ο Καρούμε διαπραγματεύτηκε συνένωση με την Τανγκανίκα, σχηματίζοντας την Τανζανία, κίνηση που σχολιάστηκε από τα μέσα της εποχής ως προσπάθεια να αποτραπεί ο κομμουνιστικός έλεγχος της Ζανζιβάρης. Η επανάσταση έβαλε τέλος στα 200 χρόνια αραβικής κυριαρχίας της Ζανζιβάρης, και μνημονεύεται κάθε χρόνο στο νησί με επετειακούς εορτασμούς και δημόσια αργία. (Διαβάστε το υπόλοιπο λήμμα...)