Πυρπολήσεις της Καλής Συκιάς
Οι Πυρπολήσεις της Καλής Συκιάς ήταν μια από τις πολλές φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν στην Ελλάδα από τον Φριτς Σούμπερτ και τους ανθρώπους του κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στην Ελλάδα στον Β ' Παγκόσμιο Πόλεμο . Στις 6 Οκτωβρίου 1943, στο ορεινό χωριό Καλή Συκιά , στο Ρέθυμνο της Κρήτης , 13 άτομα κάηκαν ζωντανά .[1][2][3]
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Κρήτη είχε πέσει στα χέρια των Γερμανών μετά από μια σφοδρή δεκαήμερη μάχη τον Μάιο του 1941. Αμέσως μετά, συγκροτήθηκαν αντιστασιακές ομάδες από τους Κρητικούς και άρχισαν να παρενοχλούν τις γερμανικές δυνάμεις μέχρι το τέλος του πολέμου. Σε απάντηση στις αντιστασιακές δραστηριότητες, οι Γερμανοί σχημάτισαν την Jagdkommando Schubert , μια παραστρατιωτική δύναμη υπό την ηγεσία του Fritz Schubert, στόχος της οποίας ήταν να τρομοκρατήσει τον άμαχο πληθυσμό.
Στα τέλη του 1943, μετά την καταστροφή των χωριών της Βιάννου , η αντάρτικη ομάδα του Μανώλη Μπαντουβά διέφυγε προς τα δυτικά, κυνηγημένη από τους Γερμανούς. Τον Οκτώβριο του 1943, ο Μπαντουβάς και οι δικοί του κρύβονταν στο όρος Τσιλίβδικας ( Τσιλίβδικας ) . Τους προμήθευαν οι κάτοικοι του χωριού Καλή Συκιά που βρίσκεται κοντά. Στις 4 Οκτωβρίου 1943 ο Μπαντουβάς και η ομάδα του συγκρούστηκαν και εξολόθρευσαν ένα γερμανικό απόσπασμα κοντά στο κρησφύγετό τους. [4]
Οι πυρπολήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λίγο μετά την ανακάλυψη των νεκρών Γερμανών, ο Σούμπερτ και οι δικοί του στάλθηκαν στην περιοχή κατόπιν εντολής του Μπρούνο Μπρόιερ για επιχειρήσεις αντιποίνων. Στις 6 Οκτωβρίου 1943 περικύκλωσαν την Καλή Συκιά και συγκέντρωσαν όσους βρήκαν για ανάκριση. Μόνο γυναίκες και παιδιά βρίσκονταν ακόμα στο χωριό, καθώς οι άνδρες είχαν καταφύγει στα βουνά από φόβο αντιποίνων. Μερικά σπίτια πυρπολήθηκαν και οι γυναίκες ξυλοκοπήθηκαν και απειλήθηκαν με θάνατο. Παρά τις απειλές αυτές, καμία από τις γυναίκες δεν έδωσε καμία πληροφορία για το πού βρίσκονται οι άνδρες του χωριού. Σε απάντηση σε αυτό, οι Σουμπεράι έσυραν πολλές γυναίκες σε λίγα σπίτια, τις έκλεισαν και έβαλαν φωτιά στα σπίτια, καίγοντας τις γυναίκες ζωντανές.
Επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι δολοφονίες, αν και σε καμία περίπτωση δεν ήταν από τις πιο πολυάριθμες που πραγματοποιήθηκαν από τις δυνάμεις κατοχής στην Κρήτη, ήταν μοναδικές στο ότι στόχευαν σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες. Δώδεκα γυναίκες κάηκαν συνολικά, οκτώ από το χωριό Καλή Συκιά και τέσσερις από το κοντινό Ροδάκινο. Μία από αυτές τις γυναίκες ήταν οκτώ μηνών έγκυος. Επιπλέον, κάηκε σε αυτό και ένας ηλικιωμένος που δεν μπορούσε να φύγει από το σπίτι του. Ο Σούμπερτ και η ομάδα του κινήθηκαν πιο δυτικά και δύο μέρες αργότερα συμμετείχαν στην εκτέλεση περίπου 30 αμάχων στον Καλλικράτη.
Ο μόνος που οδηγήθηκε σε δίκη για τις δολοφονίες της Καλής Συκιάς ήταν ο Σούμπερτ, ο οποίος εκτελέστηκε στη Θεσσαλονίκη στις 22 Οκτωβρίου 1947.
Το 2017 η Καλή Συκιά ανακηρύχθηκε μαρτυρικό χωριό.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Callahan, Raymond; Beevor, Anthony; MacDonald, Callum (1994-10). «Crete: The Battle and the Resistance.». The Journal of Military History 58 (4): 759. doi:. ISSN 0899-3718. http://dx.doi.org/10.2307/2944295.
- ↑ Τα Ρεθεμνιώτικα ολοκαυτώματα 1941-1945. Ρέθυμνο. 1991. σελίδες σελ.22–23.
|first1=missing|last1=in Authors list (βοήθεια) - ↑ «Καλή Συκιά, 6 Οκτωβρίου 1943! Το χρονικό της Γερμανικής βαρβαρότητας, μέσα από ανέκδοτες αρχειακές πηγές». web.archive.org. 25 Νοεμβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Callahan, Raymond; Beevor, Anthony; MacDonald, Callum (1994-10). «Crete: The Battle and the Resistance.». The Journal of Military History 58 (4): 759. doi:. ISSN 0899-3718. http://dx.doi.org/10.2307/2944295.
- ↑ «Κρήτη: Και επίσημα στους μαρτυρικούς τόπους της χώρας η Καλή Συκιά». ekriti.gr. 4 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022.