Κυπριακή Ερασιτεχνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κυπριακή Ερασιτεχνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία
Ίδρυση12  Δεκεμβρίου 1948
Διάλυση1953
ΈδραΛευκωσία

Η Κυπριακή Ερασιτεχνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (Κ.Ε.Π.Ο.) ιδρύθηκε το 1948 από αριστερούς παράγοντες και αθλητές. Η ίδρυση της ήταν αποτέλεσμα της διάσπασης του κυπριακού ποδοσφαίρου. Η Κ.Ε.Π.Ο. διοργάνωνε δικό της πρωτάθλημα και κύπελλο.

Γεγονότα που οδήγησαν στην ίδρυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την εποχή της ίδρυσης της ΚΕΠΟ, στην Ελλάδα υπήρχαν πολιτικές αναταραχές λόγω της διαμάχης μεταξύ δεξιών και αριστερών στον ελληνικό εμφύλιο. Η κατάσταση στην Ελλάδα μεταφέρθηκε και στην Κύπρο και διείσδυσε τόσο στην πολιτική ζωή του τόπου, όσο και στον αθλητισμό.[1] Οι περισσότεροι αθλητικοί παράγοντες ασχολούνταν και με την πολιτική.

Στην Αμμόχωστο, ο ΓΣΕ (Γυμναστικός Σύλλογος Ευαγόρας) και η Ανόρθωση ήταν οι μόνοι σύλλογοι που ασχολούνταν με τον αθλητισμό. Μέσα στις τάξεις του ο ΓΣΕ είχε προοδευτικούς (αριστερούς) αθλητές στίβου που ήταν οι κορυφαίοι στην Κύπρο, ενώ στην Ανόρθωση έπαιζαν και ποδοσφαιριστές με προοδευτικές (αριστερές) αντιλήψεις. Ωστόσο, μέσα στο πνεύμα της εποχής εκείνης, τόσο ο ΓΣΕ όσο και η Ανόρθωση, άρχισαν να επιβάλλουν περιορισμούς διαφόρων μορφών. Επειδή τα άτομα με προοδευτικές αντικήψεις στις τάξεις της Ανόρθωσης άρχισαν να αυξάνονται, τα μέλη της Ανόρθωσης που ήθελαν να επικρατεί το εθνικόφρονο κλίμα στο σωματείο, αποφάσισαν να θέσουν περιορισμούς στην εισδοχή μελών και συγκεκριμένα περιόρισαν τα άτομα με προοδευτικές αντιλήψεις[2][3]. Επίσης, ποδοσφαιριστές που θεωρούνταν άτομα με προοδευτικές αντιλήψεις, δεν προωθούνταν. Από τις αρχές του 1947 μια μερίδα προοδευτικών ανθρώπων της Αμμοχώστου που βρίσκονταν εντός και εκτός του ΓΣΕ και της Ανόρθωσης, θεωρούσαν ότι υπήρχε χώρος για τη δημιουργία και δεύτερου σωματείου στην πόλη. Μπροστά στους περιορισμούς που επιβάλλοντο, οραματίστηκαν ένα σωματείο το οποίο θα ήταν μακρυά από την πολιτική και θα "αγκάλιαζε" όλα τα λαϊκά στρώματα της Αμμοχώστου, με στόχο την εξάπλωση του αθλητισμού[1][3]. Έτσι, στις 7 Μαρτίου 1948 ιδρύεται το πρώτο προοδευτικό σωματείο, η Νέα Σαλαμίνα. Παρόμοια ατμόσφαιρα έναντι των προοδευτικών αθλητών επικρατούσε και σε άλλες πόλεις της Κύπρου. Στη Λάρνακα ιδρύεται στις 10 Απριλίου η Αλκή.

Ένα μήνα αργότερα, πριν από τους παγκύπριους αγώνες στίβου το Μάιο του 1948, ο ΣΕΓΑΣ, Σύνδεσμος Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων, ζήτησε από όλους τους Γυμναστικούς Συλλόγους της Κύπρου, τα μέλη και τους αθλητές τους, να υπογράψουν δημόσια διακήρυξη όπου θα εξεφράζουν την υποστήριξη τους προς τη Δεξιά παράταξη στον ελληνικό εμφύλιο, θα δήλωναν «εθνικοφρόνων φρονημάτων» και θα καταδίκαζαν τη δράση της Αριστεράς[1][2]. Οι Γυμναστικοί Σύλλογοι και οι δεξιοί αθλητές υπέγραψαν τις δηλώσεις αυτές. Ο μόνος σύλλογος που αρνήθηκε να υπογράψει τη δήλωση αυτή ήταν ο Γυμναστικός Σύλλογος "Κινύρας" Πάφου και για αυτό τον απέκλεισαν από τους αγώνες. Οι προοδευτικοί αθλητές ήταν αντίθετοι με τη δήλωση που έκαναν οι σύλλογοι τους, αρνήθηκαν να υπογράψουν τις δηλώσεις και να αποκηρύξουν τα ιδεολογικά τους πιστεύω[1][2], με τους πρώτους που αντέδρασαν να είναι οι πρωταθλητές του ΓΣΕ, Αντώνη Τότση και Νική Γεωργίου. Επιπρόσθετα, οι προοδευτικοί αθλητές αποφάσισαν να στηρίξουν το Γυμναστικό Σύλλογο "Κινύρα" Πάφου, αν τελικά δεν του επέτρεπαν να λάβει μέρος στους Παγκύπριους Αγώνες. Οι προοδευτικοί αθλητές του ΓΣΕ, που είχαν σίγουρες τις πρώτες θέσεις, τις θυσίασαν για να συμπαρασταθούν στον Κινύρα. Ο ΓΣΕ είχε μια πολύ δυνατή ομάδα και ήταν σίγουρος για την πρώτη θέση στους αγώνες. Μετά, όμως από την εξέλιξη αυτή τερμάτισε τρίτος. Ο ΓΣΕ, δρώντας εκδικητικά για το γεγονός ότι οι αθλητές της Νέας Σαλαμίνας δεν έλαβαν μέρος στους Παγκύπριους Αγώνες, έστειλε επιστολή στο σωματείο που το πληροφορούσε ότι απαγορευόταν η είσοδος του στο στάδιο ΓΣΕ[1][2], επιστολή υπογεγραμμένη από τον πρόεδρο του ΓΣΕ[4]. Αντίστοιχα, Γυμναστικός Σύλλογος Ζήνωνας (ΓΣΖ) σε γενική συνέλευση, απαγόρευσε από την Αλκή να χρησιμοποιεί το στάδιο της Λάρνακας[2][4]. Αντίστοιχη πρόταση για αποκλεισμό Τούρκων και καθολικών απορρίφθηκε. Στη Λευκωσία είχε ιδρυθεί μέσα στο Μάϊο ο Ορφέας.

Επιπρόσθετα, τον ίδιο μήνα, ο ΑΠΟΕΛ απέστειλε τηλεγράφημα στο ΣΕΓΑΣ, «εγκάρδιο αδελφικό χαιρετισμό σε ολόκληρη την ελληνική αθλούμενη νεολαία» κι ευχόταν, «όπως τερματισθεί η εθνοκτόνος ανταρσία» στην Ελλάδα. Η διοίκηση του σωματείου κάλεσε όλους τους αθλητές και ποδοσφαιριστές του σωματείου να προσυπογράψουν σχετική δήλωση, με την οποία θα συνηγορούσαν με το περιεχόμενο του τηλεγραφήματος. Οι αριστεροί παράγοντες και αθλητές του ΑΠOEΛ θεώρησαν το χαρακτηρισμό «εθνοκτόνος ανταρσία», πρόκληση και κομματική τοποθέτηση του σωματείου τους. Οι ποδοσφαιριστές Κώστας Λυμπουρής, Αγησίλαος Τσιαλής, Γωγάκης Καραγιάννης, Τάκης Σκαλιώτης, Ανδρέας Καριόλου κ.α. διαχώρισαν τη θέση τους και αρνήθηκαν να υπογράψουν τις δηλώσεις. Από εκεί και πέρα, ανέλαβε δράση ο Τύπος, ο οποίος με συνεχή ρεπορτάζ και σχόλιά του, έριχνε λάδι στη φωτιά, πυροδοτώντας την τελική έκρηξη. Ακολούθησε η επ΄ αόριστον τιμωρία πέντε αθλητών του AΠOEΛ από το σωματείο τους. Έτσι, οι ποδοσφαιριστές αυτοί αποσκίρτησαν από τον AΠOEΛ και μαζί με αρκετούς άλλους ίδρυσαν στις 4 Ιουνίου 1948 νέο σωματείο στη Λευκωσία, τον Αθλητικό Σύλλογο Ομόνοια Λευκωσίας[5][6]. Ακολούθως ιδρύθηκε και ο Αθλητικός Σύλλογος Κερύνειας (ΑΣΚ)[4].

Ίδρυση της ΚΕΠΟ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο εκδιωγμός των προοδευτικών αθλητών και ποδοσφαιριστών ήταν γεγονός. Τα προοδευτικά σωματεία προχώρησαν προς την ίδρυση μιας νέας ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας (προϋπήρχε η ΚΟΠ), της Κυπριακής Ερασιτεχνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΚΕΠΟ), το Δεκέμβριο του 1948.[4][7][8][9] Στις 12 Δεκεμβρίου 1948 σε σύσκεψη που γίνεται στη Λάρνακα στο οίκημα της Αλκής, εγκρίνεται το καταστατικό της νέας ομοσπονδίας και γίνονται εκλογές γι' ανάδειξη του πρώτου διοικητικού της συμβουλίου. Η νέα ομοσπονδία, που διοργάνωνε πρωταθλήματα και κύπελλα[10], έγινε αφορμή για να τρέξουν στα γήπεδα χιλιάδες νέοι φίλαθλοι. Οι αγώνες του πρωταθλήματος της ΚΕΠΟ προσέλκυαν πολύ περισσότερους φιλάθλους από αυτούς της ΚΟΠ[11][12]. Στην ΚΕΠΟ συμμετείχαν έξι ομάδες: η Νέα Σαλαμίνα στην Αμμόχωστο, η Ομόνοια και ο Ορφέας στη Λευκωσία, η Αλκή στη Λάρνακα, ο ΑΜΟΛ στη Λεμεσό (που το 1951 μετονομάστηκε σε Ανταίο) και ο Νέος Αστέρας στη Μόρφου (σήμερα ονομάζεται ΑΕΜ Μόρφου)[10].

Διοικητικό Συμβούλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο διοικητικό συμβούλιο της ΚΕΠΟ αποτέλεσαν οι[4]:

  • Αννίβας Φράνσις (Πρόεδρος)
  • Παύλος Ξιούτας (Γενικός Γραμματέας)
  • Κώστας Λυμπουρής (Βοηθός Γενικός Γραμματέας)
  • Νίκος Πετρίδης (Σύμβουλος)

Ενοποίηση Κυπριακού Ποδοσφαίρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα σωματεία μέλη της ΚΕΠΟ ήταν υπέρ της ενοποίησης. Δύο ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες και η διεξαγωγή δύο πρωταθλημάτων σε μια μικρή χώρα, όπως η Κύπρος, ήταν κάτι το πρωτοφανές. Δημιουργούνταν προβλήματα οικονομικά και γηπεδικά. Ο διαχωρισμός αποτελούσε τροχοπέδη στις προοπτικές για πρόοδο και ανάπτυξη του κυπριακού ποδοσφαίρου[1][13][14]. Επιπρόσθετα, θεωρούσαν ότι το πνεύμα του αθλητισμού σημαίνει συναδέλφωση και φιλία και όχι διαχωρισμός και διακρίσεις. Οι βάσεις για την ενοποίηση του Κυπριακού Ποδοσφαίρου άρχισαν να μπαίνουν με την πρώτη έκδοση της αθλητικής εφημερίδας "ΑΘΛΗΤΙΚΗ", η οποία άρχισε σταυροφορία υπές της ενοποίησης, το Δεκέμβριο του 1952. Μέσω της ίδιας εφημερίδας ακούστηκαν για πρώτη φορά φωνές για ενοποίηση, πέρα από το χώρο της ΚΟΠ (ξένοι προπονητές ομάδων ΚΟΠ). Η ΚΟΠ καταδίκασε τις δηλώσεις των προπονητών των δικών της σωματείων γιατί, σύμφωνα με αυτήν, "ήταν αντίθετες με το πνεύμα της Ομοσπονδίας"[14]. Οι παράγοντες της ΚΟΠ αρχικά κράτησαν εχθρική στάση και καταδίκαζαν όσους ενεργούσαν υπέρ της ενοποίησης[14]. Το καλοκαίρι του 1953, όλοι σχεδόν οι κορυφαίοι αθλητικοί παράγοντες της εποχής τάσσονταν υπέρ της ενοποίησης του κυπριακού ποδοσφαίρου. Τον Αύγουστο του 1953 η Νέα Σαλαμίνα, η Ομόνοια, η Αλκή και ο Ανταίος υπέβαλλαν κοινή αίτηση στην ΚΟΠ για εγγραφή στη δύναμη της ως σωματεία Α΄ κατηγορίας. Τον επόμενο μήνα, στις 19 Σεπτεμβρίου 1953, η ΚΟΠ έκανε δεκτή την αίτηση[14] της Νέας Σαλαμίνας, της Ομόνοιας και του Ανταίου για ένταξη τους στην ΚΟΠ[14][15][16]. Η ενοποίηση του ποδοσφαίρου ήταν γεγονός. Η πολεμική όμως της ΚΟΠ προς τα σωματεία αυτά συνεχίστηκε[14]. Απέρριψε την αίτηση της Αλκής, του Ορφέα και του Νέου Αστέρα Μόρφου (τα δύο πρώτα εντάχθηκαν ένα χρόνο αργότερα)[15]. Επιπρόσθετα, επικαλούμενοι κάποιο καταστατικό σημείο, υποστήριξαν ότι μια ομάδα έπρεπε να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα Α΄ κατηγορίας και οι άλλες δύο στην Β΄ κατηγορία. Οι ομάδες της ΚΕΠΟ για να επιτευχθεί η ενοποίηση, αποδέχτηκαν το γεγονός αυτό. Αποφασίσθηκε σε ειδική συνεδρία της ΚΕΠΟ, όπως στην Α΄ κατηγορία ενταχθεί η Ομόνοια και στη Β΄ κατηγορία η Νέα Σαλαμίνα και ο Ανταίος[14]. Η ΚΕΠΟ αυτοδιαλύθηκε[13].

Τα σωματεία της Κ.Ε.Π.Ο.[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νέα Σαλαμίνα Αμμοχώστου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Νέα Σαλαμίνα ήταν το πρώτο σωματείο που ιδρύθηκε το 1948 (7 Μαρτίου) και συνεχίζει και σήμερα στο Κυπριακό ποδόσφαιρο με επιτυχία. Μετά την διάλυση της Κ.Ε.Π.Ο. εντάχτηκε στη ΚΟΠ και στην Β΄ κατηγορία. Δύο χρόνια αργότερα ανέβηκε στην Α΄ κατηγορία και αποτελεί ένα από τα ιστορικότερα κυπριακά σωματεία.

Αλκή Λάρνακας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αλκή ήταν η δεύτερη ομάδα που ιδρύθηκε το 1948 (10 Απριλίου). Ήταν από τις ομάδες που κατατάσσονταν στην μέση της βαθμολογίας του πρωταθλήματος της Κ.Ε.Π.Ο. Στην ΚΟΠ έγινε δεκτή το 1954 στη Β΄ κατηγορία. Ανέστειλε τη λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος στις 6 Μαΐου 2014 λόγω οικονομικών προβλημάτων.[17][18][19][20][21][22]

Ορφέας Λευκωσίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ορφέας ιδρύθηκε το Μάιο του 1948 και εντάχτηκε κι αυτός στην ΚΟΠ μετά την διάλυση της Κ.Ε.Π.Ο. Μετά την διάλυση της Κ.Ε.Π.O. εντάχτηκε στην ΚΟΠ και στην Β 'κατηγορία. Συνεχίζει και σήμερα στις μικρές κατηγορίες του κυπριακού πρωταθλήματος.

Ομόνοια Λευκωσίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ομόνοια ιδρύθηκε το 1948 (4 Ιουνίου). Προήλθε από τον ΑΠΟΕΛ. Κατέκτησε τα περισσότερα πρωταθλήματα και κύπελλα της Κ.Ε.Π.Ο. Το 1953 εντάχτηκε στην ΚΟΠ και είναι η μοναδική που μπήκε στην Α΄ κατηγορία. Σήμερα είναι από τους μεγαλύτερους κυπριακούς συλλόγους.

Α.Μ.Ο.Λ. Λεμεσού (Ανταίος Λεμεσού)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αθλητικός Μουσικός Όμιλος Λεμεσού ιδρύθηκε το 1944. Το 1951 μετονομάστηκε σε Ανταίο Λεμεσού. Ήταν ο μοναδικός σύλλογος που κατέκτησε κάποιο τίτλο, πρωτάθλημα το 1953, μετά την Ομόνοια. Είχε παρουσία κι σε έναν τελικό κυπέλλου, σήμερα το σωματείο δεν υπάρχει. Το 1953 ήταν από τα πρώτα σωματεία που εντάχθηκαν στην ΚΟΠ και στη Β΄ κατηγορία.

Νέος Αστέρας Μόρφου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νέος Αστέρας ιδρύθηκε το 1944 και ήταν μαζί με τον ΑΜΟΛ οι μοναδικοί σύλλογοι της ομοσπονδίας που προϋπήρχαν. Μετά την διάλυση της Κ.Ε.Π.Ο. η ΚΟΠ τον ενέταξε στη δύναμή της και στα αγροτικά πρωταθλήματα . Συνεχίζει και υπάρχει και σήμερα με την ονομασία ΑΕΜ Μόρφου[23].

Α.Σ. Κερύνειας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αθλητικός Σύλλογος Κερύνειας ιδρύθηκε το 1948 από τον Ανδρέα Καριόλου , ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Κ.Ε.Π.Ο. και από τους πρωτεργάτες της ίδρυσης της . Παρόλα αυτά δεν συμμετείχε στις αντίστοιχες διοργανώσεις της κι ο λόγος ήταν ότι πολλά μέλη του αποχώρησαν μη μπορώντας να δεχτούν την πολιτικοποίηση του σωματείου και το 1950 μετά από δύο χρόνια παρουσίας είχε διαλυθεί το ποδοσφαιρικό του τμήμα[24].

Τα πρωταθλήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1948-49[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεν ανεβρέθηκαν στοιχεία. Πρωταθλήτρια ήταν η Ομόνοια.

1949-50[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέση Ομάδα Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ ΔΤ Β
1. Ομόνοια Λευκωσίας 10 9 1 0 38 8 +30 19
2. ΑΜΟΛ Λεμεσού 10 5 3 2 33 18 +15 13
3. Αλκή Λάρνακας 10 4 3 3 30 19 +11 11
4. Ορφέας Λευκωσίας 10 2 5 3 18 22 -4 9
5. Νέα Σαλαμίνα 10 1 2 7 24 43 -19 5
6. Νέος Αστέρας Μόρφου 10 2 0 8 14 47 -33 4

1950-51[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέση Ομάδα Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ ΔΤ Β
1. Ομόνοια Λευκωσίας 10 10 0 0 52 11 +39 20
2. Αλκή Λάρνακας 10 5 2 3 24 16 +8 12
3. ΑΜΟΛ Λεμεσού 10 4 2 4 23 18 +5 10
4. Νέα Σαλαμίνα 10 3 2 5 16 38 -22 8
5. Νέος Αστέρας Μόρφου 10 2 1 7 16 34 -18 5
6. Ορφέας Λευκωσίας 10 1 3 6 12 26 -14 5

1951-52[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέση Ομάδα Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ ΔΤ Β
1. Ομόνοια Λευκωσίας 10 7 3 0 40 9 +31 17
2. Νέα Σαλαμίνα 10 6 1 3 20 15 +5 13
3. Ανταίος Λεμεσού 10 5 2 3 28 13 +15 12
4. Αλκή Λάρνακας 10 5 1 4 36 27 +9 11
5. Ορφέας Λευκωσίας 10 2 1 7 18 39 -21 5
6. Νέος Αστέρας Μόρφου 10 1 0 9 15 54 -39 2

1952-53[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέση Ομάδα Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ ΔΤ Β
1. Ανταίος Λεμεσού 10 7 1 2 37 12 +25 15
2. Νέα Σαλαμίνα 10 6 2 2 26 14 +12 14
3. Ομόνοια Λευκωσίας 10 6 0 4 30 19 +11 12
4. Αλκή Λάρνακας 10 4 0 6 21 27 -6 8
5. Ορφέας Λευκωσίας 10 3 1 6 14 21 -7 7
6. Νέος Αστέρας Μόρφου 10 1 2 7 9 36 -27 4

Α= Αγώνες, Ν= Νίκες, Ι= Ισοπαλίες, Η= Ήττες, ΓΥ= Γκολ υπέρ, ΓΚ= Γκολ κατά, ΔΤ= Διαφορά τερμάτων, Β= Βαθμοί

Πρωταθλητές και κυπελλούχοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρωταθλητές Κ.Ε.Π.Ο
Περίοδος Πρωταθλητής
1949 Ομόνοια Λευκωσίας
1950 Ομόνοια Λευκωσίας
1951 Ομόνοια Λευκωσίας
1952 Ομόνοια Λευκωσίας
1953 Ανταίος Λεμεσού
Κυπελλούχοι Κ.Ε.Π.Ο
Περίοδος Κυπελλούχος Φιναλίστ Αποτέλεσμα Γήπεδο
1949 Ομόνοια Λευκωσίας Νέος Αστέρας Μόρφου 5-1 Γήπεδο Γκόουλ Λευκωσίας
1950 Ομόνοια Λευκωσίας ΑΜΟΛ Λεμεσού 2-1 Γήπεδο Γκόουλ Λευκωσίας
1951 Ομόνοια Λευκωσίας Νέος Αστέρας Μόρφου 13-1 Γήπεδο Γκόουλ Λευκωσίας
1952 Ομόνοια Λευκωσίας Ανταίος Λεμεσού 2-0 Γήπεδο Γκόουλ Λευκωσίας
1953 Ομόνοια Λευκωσίας Νέα Σαλαμίνα 2-0 Γήπεδο Γκόουλ Λευκωσίας

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Γαβριηλίδης, Μιχάλης· Παπαμωυσέως, Στέλιος (2001). Ένας αιώνας Κυπριακό ποδόσφαιρο. Λευκωσία: Ο Συγγραφέας. ISBN 9963-8720-1-8. 
  • Μελετίου, Γιώργος (2011). Κυπριακό ποδόσφαιρο 1900-1960. Λευκωσία: Power Publishing. ISBN 978-9963-688-87-6. 
  • Στυλιανού, Πάμπος· Γεωργίου, Νεόφυτος (1988). Νέα Σαλαμίνα, 40 χρόνια πρωτοπόρας αθλητικής πορείας. Κύπρος: Νέα Σαλαμίνα Αμμοχώστου. 
  • Στυλιανού, Πάμπος (1998). 50 χρόνια Νέα Σαλαμίνα 1948-1998. Κύπρος: Νέα Σαλαμίνα Αμμοχώστου. ISBN 978-9963-8370-0-7. 

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «ΝΕΑ ΣΑΛΑΜΙΝΑ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ». Αθλητισμός. Δήμος Αμμόχωστου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2012. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Μελετίου 2011, σελ. 97
  3. 3,0 3,1 Στυλιανού & Γεωργίου 1988, σελ. 16
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Στυλιανού & Γεωργίου 1988, σελ. 23
  5. Μελετίου 2011, σελ. 97-98
  6. Στυλιανού & Γεωργίου 1988, σελ. 21
  7. Μελετίου 2011, σελ. 98
  8. Γαβριηλίδης 2001, σελ. 51
  9. «Πίσω στο 1950...». www.kerkida.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2015. 
  10. 10,0 10,1 Μελετίου 2011, σελ. 140
  11. Στυλιανού & Γεωργίου 1988, σελ. 24
  12. Μελετίου 2011, σελ. 141
  13. 13,0 13,1 Μελετίου 2011, σελ. 142
  14. 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 14,6 Στυλιανού & Γεωργίου 1988, σελ. 37-41
  15. 15,0 15,1 Μελετίου 2011, σελ. 204
  16. Γαβριηλίδη 2001, σελ. 59
  17. «Τα επόμενα βήματα μετά την αποχώρηση». Κόσμος των Σπορ. Χαραυγή. 8 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2014. [νεκρός σύνδεσμος]
  18. «Έβαλε λουκέτο η Αλκή». shootandgoal.com. 7 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2014. 
  19. «Η «αθάνατη»… πέθανε! Τέλος η Αλκή». tothemaonline.com. 7 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2014. 
  20. «ΕΒΑΛΕ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΕΙΣ... ΘΑΝΑΤΟΝ Η «ΑΘΑΝΑΤΗ»!». sentragoal.philenews.com. 7 Μαΐου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2014. 
  21. «Αποχώρηση της Αλκής». ΚΟΠ. 6 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2014. 
  22. «Αλκή τέλος». 24sports.com.cy. 6 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2014. 
  23. Δήμος Μόρφου Α.Ε. Μόρφου ιστορία Αρχειοθετήθηκε 2009-04-29 στο Wayback Machine.
  24. Π.Α.Ε.Ε. Κερύνειας ιστορία Αρχειοθετήθηκε 2008-12-22 στο Wayback Machine.