Πριγκίπισσα Νίνα Γεωργίεβνα της Ρωσίας

Πριγκίπισσα Νίνα Γεωργίεβνα της Ρωσίας
	Η πριγκίπισσα Νίνα το 1922.
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	7ιουλ. / 20 Ιουνίου 1901γρηγ.; New Michael Palace
Θάνατος	27 Φεβρουαρίου 1974; Wellfleet
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Παύλος Τσαβτσαβάτζε (από 1922); Παύλος Τσαβτσαβάτζε
Τέκνα	David Chavchavadze
Γονείς	Γεώργιος Μιχαήλοβιτς της Ρωσίας και Μαρία της Ελλάδος και της Δανίας
Αδέλφια	Ξένια Γεωργίεβνα της Ρωσίας (νεότερη αδελφή)
Οικογένεια	Holstein-Gottorp-Romanov
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Η Νίνα Γκεοργκίεβνα, ρωσικά: Нина Георгиевна‎‎, (20 Ιουνίου 1901 – 27 Φεβρουαρίου 1974), ήταν η πρώτη κόρη του Γεωργίου Μιχαήλοβιτς μεγάλου δούκα της Ρωσίας (εγγονού του Νικολάου Α΄ Αυτοκράτορα της Ρωσίας) και της Μαρίας πριγκίπισσας της Ελλάδας, κόρης του Γεωργίου Α΄ της Ελλάδας. Άφησε την πατρίδα της το 1914, πριν ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τελειώσει την εκπαίδευσή της στην Αγγλία και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της στην εξορία. Στο Λονδίνο το 1922 παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Παύλο Τσαβτσαβάντζε, απόγονο του τελευταίου βασιλιά της Γεωργίας. Είχαν ένα παιδί, τον πρίγκιπα Δαβίδ Τσαβτσαβάντζε, που γεννήθηκε εκεί δύο χρόνια αργότερα. Το 1927 η τριμελής οικογένεια μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες και εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη. Το 1939 αγόρασαν ένα σπίτι στο Γουέλφλητ της Μασαχουσέτης. Η πριγκίπισσα Νίνα ήταν καλλιτέχνης και ο σύζυγός της εργάστηκε ως συγγραφέας: έγραψε πέντε βιβλία και μετέφρασε αρκετά άλλα. Ο γιος τους πρίγκιπας Δαβίδ υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και, εν μέρει χάρη στις γνώσεις του στα ρωσικά, έγινε τελικά αξιωματικός της CIA. Μετά τη συνταξιοδότησή του, έγραψε τα απομνημονεύματά του και δημοσίευσε εκείνα της γιαγιάς του, Μαρίας της Ελλάδας, μεγάλης δούκισσας Γεωργίου, καθώς και ένα βιβλίο για τους μεγάλους δούκες της Ρωσίας.

Πρώιμη ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πριγκίπισσα Νίνα γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου (Π.Η. 7 Ιουνίου) 1901 στο Νέο Παλάτι Μιχαηλόφσκι στο Ανάχωμα του Παλατιού στην Αγία Πετρούπολη, την κατοικία του εκ πατρός πάππου της, μεγάλου δούκα Μιχαήλ Νικολάγιεβιτς της Ρωσίας. Ήταν η μεγαλύτερη κόρη του μεγάλου δούκα Γεωργίου Μιχαήλοβιτς και της Μαρίας πριγκίπισσας της Ελλάδας (τώρα μεγάλης δούκισσας Μαρίας Γεωργίεβνας της Ρωσίας). Μέσω του πατέρα της, ήταν μέλος της οικογένειας Ρομάνοφ και πριγκίπισσα με αυτοκρατορικό αίμα, ως δισεγγονή του τσάρου Νικολάου Α΄ της Ρωσίας. Η μητέρα της Νίνας ήταν πριγκίπισσα της Ελλάδας και της Δανίας, και από τη μητρική της πλευρά, η Νίνα ήταν εγγονή του βασιλιά Γεωργίου Α΄ της Ελλάδας, δισεγγονή του βασιλιά Χριστιανού Θ΄ της Δανίας και συγγενής με μέλη πολλών ευρωπαϊκών βασιλικών οικογενειών.

Η πριγκίπισσα Νίνα πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της στα διαμερίσματα της οικογένειάς στο Νέο Ανάκτορο Μιχαηλόφσκι. Το 1905, ωστόσο, η οικογένεια μετακόμισε σε ένα νεόκτιστο μικρόανάκτορο στην Κριμαία. Κατασκευασμένο σε αγγλικό στυλ, έδωσαν στο ακίνητο ένα ελληνικό όνομα, "Χάραξ". Για εννέα χρόνια η οικογένεια έκανε μια ήσυχη ζωή. Συνομήλικη με τις δύο μικρότερες κόρες του Τσάρου Νικολάου Β΄, η πριγκίπισσα Νίνα και η μοναδική αδελφή της Πριγκίπισσα Ξένια, έπαιζαν μερικές φορές μαζί τους, ενώ βρίσκοντο στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα. Ο γάμος των γονιών της Νίνας ήταν δυστυχισμένος. Ο μεγάλος δούκας Γεώργιος ήταν αφοσιωμένος πατέρας και οι δύο μικρές ήταν κοντά του, αλλά η Μαρία δεν συμπάθησε ποτέ τη Ρωσία και τελικά αποξενώθηκε από τον σύζυγό της. Τον Ιούνιο του 1914, η Μαρία πήρε τις δύο κόρες της στην Αγγλία με το πρόσχημα της βελτίωσης της υγείας τους. Στην πραγματικότητα ήθελε να χωρίσει από τον άντρα της. Όταν ξεκίνησε ο Α΄ Π. Πόλεμος ένα μήνα μετά την άφιξή της, η Μαρία δεν έσπευσε να επιστρέψει στη Ρωσία και αργότερα ήταν πολύ επικίνδυνο να επιχειρήσει να επιστρέψει. ^[5] Η πριγκίπισσα Νίνα και η αδελφή της δεν είδαν ποτέ ξανά τον πατέρα τους. Φυλακίστηκε από τους Μπολσεβίκους και αργότερα πυροβολήθηκε από ένα εκτελεστικό απόσπασμα, μαζί με άλλους συγγενείς του Ρομανόφ τον Ιανουάριο του 1919. Κατά τη διάρκεια των ταραγμένων ετών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και της Ρωσικής Επανάστασης, η πριγκίπισσα Νίνα έμεινε να ζει με ασφάλεια στο Λονδίνο με τη μητέρα της και την αδελφή της. Και οι δύο αδελφές τιμούσαν τη μνήμη του πατέρα τους και αγανακτούσαν με τη μητέρα τους. Εν μέρει για να ξεφύγουν από τον έλεγχό της, παντρεύτηκαν και οι δύο πολύ νέες.

Γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πριγκίπισσα Νίνα παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Παύλο Αλεξάντροβιτς Τσαβτσαβάτζε (1899–1971) στις 3 Σεπτεμβρίου 1922 στο Λονδίνο. Ο Παύλος καταγόταν από την οικογένεια Chavchavadze της επαρχίας Kakheti στη Γεωργία, και επίσης, σε απευθείας γραμμή, από τον τελευταίο βασιλιά της Γεωργίας, Γεώργιο ΙΒ΄. Είχαν πρωτογνωριστεί ως παιδιά, όταν εκείνος ήταν εννέα και εκείνη επτά, σε ένα πάρτι στη βρετανική πρεσβεία στη Ρώμη το 1908. Όταν συναντήθηκαν στη συνέχεια, ήταν στο Λονδίνο πολλά χρόνια αργότερα. Μέχρι να παντρευτούν, ο κόσμος που γνώριζαν είχε αλλάξει ριζικά, με την κατάρρευση του φεουδαρχικού συστήματος στη Ρωσία, την άνοδο των Μπολσεβίκων και την προσάρτηση της Γεωργίας στη Σοβιετική Ένωση. Τα περισσότερα από τα αριστοκρατικά τους πλούτη χάθηκαν στην επανάσταση, αλλά ποτέ δεν παραπονέθηκαν για τις υλικές τους απώλειες. Ο πρίγκιπας Παύλος, ο οποίος έχασε και τον πατέρα του στα χέρια των Μπολσεβίκων, υπηρέτησε τον στρατό σε δύο ηπείρους. Το ζεύγος είχε ένα παιδί, τον πρίγκιπα Δαβίδ Τσαβτσαβάτζε, που γεννήθηκε το 1924 στο Λονδίνο.

Το 1927 η πριγκίπισσα Νίνα μετακόμισε με την οικογένειά της στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εγκαταστάθηκαν στη Νέα Υόρκη. Το 1939 μετακόμισαν στο Γουέλφλιτ της Μασαχουσέτης. Η πριγκίπισσα Νίνα ήταν καλλιτέχνης, και ο σύζυγός της εργάστηκε ως συγγραφέας: έγραψε πέντε βιβλία και μετέφρασε αρκετά άλλα. Ο γιος τους, πρίγκιπας Δαβίδ, εν μέρει χάρη στις γνώσεις του στα ρωσικά, έγινε τελικά αξιωματικός της CIA. Μετά τη συνταξιοδότησή του, έγραψε ένα βιβλίο για τους Μεγάλους Δούκες της Ρωσίας. Ο σύζυγος τής πριγκίπισσας Νίνας απεβίωσε το 1971, εκείνη επέζησε αυτού μόνο για μερικά χρόνια. Απεβίωσε κοντά στο Χαϊάνις της Μασαχουσέτης το 1974, σε ηλικία 72 ετών. Ο γιος της άφησε απογόνους. ^[6]

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οίκος των Ρομανώφ: Dame of the Τάγμα της Αγίας Αικατερίνης^[7]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 16920678j.
↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11121.htm#i111203. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
↑ p11121.htm#i111203. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
↑ " A Romanov Diary": Grand Duchess George of Russia, p. 176
↑ Zeepvat (2004)
↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022.

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Grand Duchess George of Russia (1988). A Romanov Diary: The Autobiography of H.I.& R.H. Grand Duchess George. New York: Atlantic International Publications.
Zeepvat, Charlotte (2004). Η Κάμερα και οι Τσάροι . Sutton Publishing.(ISBN 0-7509-3049-7)ISBN 0-7509-3049-7

[a6e38a156bade661f70659498f5256d907c9a8ee-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 16920678j.

[231d8c2a0b14660c27ebb68d39418bd0feeb3716-2] Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11121.htm#i111203. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.

[833afb93349a5c157582d5fd83b8d2342e4598bb-3] 11121.htm#i111203. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.

[3913844e06e055e8cd81608f22bad0e604d89d2d-4] Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.

[5] " A Romanov Diary": Grand Duchess George of Russia, p. 176

[6] Zeepvat (2004)

[7] «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]