Πράσινη Γέφυρα (Βίλνιους)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 54°41′29″N 25°16′48″E / 54.69139°N 25.28000°E / 54.69139; 25.28000

Πράσινη γέφυρα (Βίλνιους)
Χάρτης
Είδοςγέφυρα δρόμου
Γεωγραφικές συντεταγμένες54°41′29″N 25°16′48″E
Διοικητική υπαγωγήΒίλνιους
ΤοποθεσίαΒίλνιους
ΧώραΛιθουανία
Έναρξη κατασκευής1952
Ολοκλήρωση1952
Γενικές διαστάσεις102,9 μέτρα × 24 μέτρα[1]
Υλικάχάλυβας
ΑρχιτέκτοναςViktor Anikin
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Η Πράσινη γέφυρα (λιθουανικά: Žaliasis tiltas‎‎) είναι γέφυρα πάνω από τον Ποταμό Νερίς στο Βίλνιους της Λιθουανίας, η οποία συνδέει το κέντρο της πόλης με την περιοχή Σνιπίσκες. Η αρχική γέφυρα του 16ου αιώνα ήταν η παλαιότερη γέφυρα στο Βίλνιους.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη γέφυρα χρονολογείται από το 1536. Βρισκόταν πιο κοντά στην σημερινή Γέφυρα Μίνταγουας. Ήταν μια ξύλινη γέφυρα, που ήταν καλυμμένη με τούβλα και πέτρινους πυλώνες. Είχε δεύτερο όροφο με διαμερίσματα για τους εισπράκτορες των διοδίων. [2] Επειδή ο κατασκευαστής του, Ούλρικ Χόζιουζ, ήθελε να ανακτήσει το κόστος εισπράττοντας τα τέλη, ο Μεγάλος Δούκας της Λιθουανίας Σιγκισμούντ ο Πρεσβύτερος του έδωσε το προνόμιο να απαγορεύσει στους άλλους να χτίσουν οποιαδήποτε άλλη γέφυρα στον ποταμό Νερίς μεταξύ Κερνάβ και Μπιστρίτσα (σήμερα στην Λευκορωσία) ή να προσφέρουν άλλες υπηρεσίες διέλευσης μεταξύ Βερκιάϊ και Πανέριαϊ. [2] Η γέφυρα είχε καεί από τον στρατό της Λιθουανίας που υποχωρούσε υπό την διοίκηση του Γιάνους Ραντζιβίουα μετά τη μάχη του Βίλνιους (1655).[3]

Ένα νέο σχέδιο σχεδιάστηκε το 1673, το οποίο προέβλεπε μια έκταση 73 μέτρων μεταξύ των πυλώνων - η μεγαλύτερη έκταση έως εκείνη την εποχή. [3] Ωστόσο, μια πρώιμη άνοιξη και ο πάγος κατέστρεψαν τους πυλώνες. Ως εκ τούτου, τα παλιά βάθρα από την πρώτη γέφυρα χρησιμοποιήθηκαν ξανά και η δεύτερη γέφυρα ολοκληρώθηκε το 1679.

Το 1739 χτίστηκε μια άλλη ξύλινη γέφυρα και ζωγραφίστηκε με πράσινο χρώμα.[3] Από τότε αυτή η διέλευση είναι γνωστή ως η Πράσινη Γέφυρα. Το 1789 ένα νέο σχέδιο για μια γέφυρα με τούβλα ετοιμάστηκε από τον Λαουρίνας Γκουσεβίτσιους, αλλά οι οικοδόμοι επέλεξαν μια άλλη πρόταση. [2] Η κατασκευή ήταν υπό την επίβλεψη του Μάρτσιν Κνάκφους. Το έργο δεν ήταν επιτυχημένο καθώς η γέφυρα κάηκε το 1791. Ξαναχτίστηκε σύμφωνα με το σχέδιο του Μάικλ Σούλτς το 1805, αλλά κάηκε ξανά με εντολή του Μιχαήλ Ανδρέας Μπάρκλεϊ ντι Τόλι κατά τη διάρκεια της Γαλλικής εισβολής στη Ρωσία του 1812.[3]

Η γέφυρα ξαναχτίστηκε το 1827-1829. Μια χαλύβδινη γέφυρα σχεδιάστηκε από τον Νικολάι Μπελελούμπσκι και ολοκληρώθηκε το 1894.[3] Επιβίωσε από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ανατινάχθηκε από την Βέρμαχτ το 1944. Η σημερινή γέφυρα ολοκληρώθηκε το 1952 και πήρε το όνομά της από τον Σοβιετικό Στρατηγό Ιβάν Τσερνιαχόφσκι. Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Λιθουανίας το 1990, η γέφυρα πήρε ξανά το ιστορικό της όνομα. [4]

  • Bridge in the early 19th century
    Η Γέφυρα στις αρχές του 19ου αιώνα
  • Bridge at the end of 19th century
    Η Γέφυρα στα τέλη του 19ου αιώνα
  • Bridge before 1890
    Η Γέφυρα πριν από το 1890
  • Bridge in 1929
    Η Γέφυρα το 1929

Παλιά γλυπτά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής κατοχής, το 1952, η γέφυρα διακοσμήθηκε με τέσσερα γλυπτά από χυτοσίδηρο σοβιετικού ρεαλισμού ("Mokslo jaunimas" ("Σπουδάζουσα νεολαία"), "Taikos sargyboje" ("Στη Διατήρηση της Ειρήνης"), "Žemės ūkis" ("Γεωργία"), "Pramonė ir statyba" (" Βιομηχανία και Κατασκευές"). Μετά την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας, τα γλυπτά αποτέλεσαν αντικείμενο έντονης δημόσιας συζήτησης για το αν αντιπροσωπεύουν μια μορφή τέχνης ή Σοβιετική προπαγάνδα, που θα έπρεπε να αφαιρεθεί.

Τα γλυπτά φθείρονταν συνεχώς και συχνά βανδαλίζονταν. Το 2013, ο Αρτούρας Ζουόκας, τότε δήμαρχος του Βίλνιους, ανακοίνωσε σχέδιο για την ανακαίνιση των γλυπτών χωρίς να τα αφαιρέσει από τη γέφυρα, και για την προσθήκη μιας αναμνηστικής πλάκας για την καταπίεση των σοβιετικών κάτω από τα γλυπτά ως συμβιβασμό.[5] Ωστόσο, τον Ιούλιο του 2015 τα γλυπτά αφαιρέθηκαν, για λόγους υγείας και ασφάλειας. Ο δήμαρχος του Βίλνιους Ρεμιγκίους Σιμάσιους δήλωσε: "Τα γλυπτά αντιπροσωπεύουν ένα ψέμα. Η ηρωική απεικόνιση του σοβιετικού λαού - αυτό είναι όλο ψέμα ... Τα γλυπτά αποτελούν χλευασμό για τους πραγματικούς ανθρώπους που έπρεπε να ζήσουν κατά τη διάρκεια της σοβιετικής περιόδου. " [6] Αργότερα, ο Σιμάσιους ανακοίνωσε ότι η απόφαση να αφαιρεθούν τα γλυπτά είναι μόνιμη. Αρκετές έργα τέχνης έχουν τοποθετηθεί στη γέφυρα από τότε.[7]

Τον Μάρτιο του 2016, το Πρώτο Συμβούλιο Αξιολόγησης της Ακίνητης Πολιτιστικής Κληρονομιάς αφαίρεσε τη γέφυρα και τα γλυπτά από το καθεστώς της νομικής προστασίας που απολάμβαναν ως αντικείμενα πολιτιστικής αξίας, καθιστώντας απίθανο την αποκατάσταση και την επιστροφή των γλυπτών στην γέφυρα. Τα μέλη του συμβουλίου εξέφρασαν την ελπίδα, ωστόσο, ότι τα γλυπτά θα καταλήξουν σε ένα μουσείο όπου μπορούν να διατηρηθούν και να παρουσιαστούν σε κατάλληλο περιβάλλον. [8] [9]

Τον Αύγουστο του 2016, ένας Λιθουανός αξιωματούχος επέκρινε έντονα ένα πρόσφατα εκδοθέν ρωσικό αναμνηστικό νόμισμα, που απεικόνιζε ένα από τα γλυπτά - "Διαφύλαξη της Ειρήνης" - σε σχέση με την σοβιετική απελευθέρωση του Βίλνιους το 1944. Ο Ρολάντας Κασίνσκας, διευθυντής του Πολιτικού Τμήματος του Υπουργείου Εξωτερικών, δήλωσε: "Δεν έχουμε αμφιβολίες για τον ρόλο και τη θέση του Κόκκινου Στρατού στην ιστορία της Λιθουανίας. ... Η έκδοση των νομισμάτων αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι η Ρωσία δεν είναι έτοιμη για την ιστορική αλήθεια σχετικά με τη σοβιετική κατοχή". [10] [11]

Στις 4 Αυγούστου 2023 άρχισαν εργασίες ανακαίνισης για την επισκευή των σκαλιών, που συνδέονται με τη γέφυρα και για την απομάκρυνση των γκράφιτι από τα πλαϊνά σημεία της γέφυρας.[12]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 runet.lt/express_nedelia/ekspress-nash-byt/ekspress-gorod/8560-proshloe-i-nastojashheee-mostov-cherez-neris.html.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Drėma, Vladas (1991). Dingęs Vilnius (στα Λιθουανικά). Vilnius: Vaga. σελ. 376. ISBN 5-415-00366-5. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Jurgis Bielinis, επιμ. (1988). Lietuvos TSR istorijos ir kultūros paminklų sąvadas (στα Λιθουανικά). 1. Vilnius: Vyriausioji enciklopedijų redakcija. σελίδες 126–127. 
  4. ↑ Mičiulienė, Jūratė (1 Απριλίου 2016). «Žaliasis tiltas: nuo A. Goštauto iki "balvonų"». lzinios.lt (στα lithuanian). Lietuvos Žinios. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2016. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  5. ↑ ^"Silent Sentinels at Center of Lithuanian Debate on Bygone Era." The New York Times. 11 November 2013. Retrieved 16 November 2008.
  6. ↑ «Last major Soviet statues come down in Lithuanian capital». Reuters. 20 July 2015. https://www.reuters.com/article/us-lithuania-statues-idUSKCN0PU0OW20150720. Ανακτήθηκε στις 5 April 2016. 
  7. ↑ «Art installations in Vilnius replace Soviet statues on Green Bridge». 6 Σεπτεμβρίου 2019. 
  8. ↑ «Žaliojo tilto ir jo skulptūrų likimas nuspręstas» (στα lt). ELTA. Delfi.lt. 1 March 2016. http://www.delfi.lt/news/daily/lithuania/zaliojo-tilto-ir-jo-skulpturu-likimas-nusprestas.d?id=70559348. Ανακτήθηκε στις 5 April 2016. 
  9. ↑ «Vilniaus vadovai neskubės priimti sprendimų dėl Žaliojo tilto skulptūrų» (στα lt). BNS. Delfi.lt. 4 March 2016. http://www.delfi.lt/news/daily/lithuania/vilniaus-vadovai-neskubes-priimti-sprendimu-del-zaliojo-tilto-skulpturu.d?id=70604082. Ανακτήθηκε στις 5 April 2016. 
  10. ↑ «О выпуске в обращение монет из драгоценного и недрагоценных металлов». Bank of Russia Press Office. 1 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2016. 
  11. ↑ «Lithuanians angered by new Russian coins with Soviet-era Green Bridge sculptures». The Baltic Times. 4 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2016. 
  12. ↑ «Atnaujinamas Vilniaus Žaliasis tiltas, darbus planuojama baigti iki vasaros pabaigos». lrt.lt (στα Λιθουανικά). Lietuvos nacionalinis radijas ir televizija. 4 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2023. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πράσινη_Γέφυρα_(Βίλνιους)&oldid=10514497"