Πορνεία στην Ελλάδα
Η πορνεία στην Ελλάδα είναι νόμιμη για ηλικία μεγαλύτερη των 18 ετών.[1] Εκτιμάται ότι περίπου 1.000 γυναίκες απασχολούνται νόμιμα ως πόρνες και περίπου 20.000 γυναίκες, οι περισσότερες αλλοδαπές, προβαίνουν σε παράνομη πορνεία.[2][3][4]
Νομική κατάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι άνθρωποι που ασχολούνται με την πορνεία μπορούν να εργαστούν μόνο σε οίκους ανοχής, απαγορεύεται η πορνεία στους δρόμους ή σε ξενοδοχεία κλπ. Πρέπει να είναι άνω των 18 ετών, άγαμοι, να έχουν το δικαίωμα να ζουν και να εργάζονται στην Ελλάδα, να είναι απαλλαγμένοι από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, να μην πάσχουν από ψυχική ασθένεια, να μην έχουν εθισμό στα ναρκωτικά και να μην έχουν καταδικαστεί για ανθρωποκτονία, μαστροπεία, παιδική πορνογραφία, εμπόριο λευκής σαρκός, ληστεία ή εκβιασμό. Πρέπει να έχουν εγγραφεί στο τοπικό νομό και να φέρουν ιατρική κάρτα, που ενημερώνεται κάθε δύο εβδομάδες.[4]
Οι ελληνικές αρχές εφαρμόζουν νόμο του 1999, ο οποίος ορίζει ότι όλοι οι οίκοι ανοχής πρέπει να έχουν άδειες.[5] Οι άδειες εκδίδονται από το κράτος, συνήθως σε μεγαλύτερες γυναίκες, πολλές από τις οποίες είναι πρώην πόρνες.[6] Οι οίκοι ανοχής πρέπει να απέχουν τουλάχιστον 200 μέτρα από δημόσια κτίρια. Προτάθηκε η μείωση στα 100 μέτρα πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα, αλλά η ελληνική κυβέρνηση δεν έδωσε συνέχεια στην πρόταση.[7]
Η πορνεία στο δρόμο και η μαστροπεία είναι παράνομες.[4][8]
HIV[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μεταξύ 2011 και 2015, οι λοιμώξεις από τον ιό HIV αυξήθηκαν κατά 200% στην Ελλάδα.[4] Τον Απρίλιο του 2012, μετά την αύξηση του ποσοστού του ιού HIV κατά 60% σε ένα χρόνο, οι αρχές της Αθήνας συνέλαβαν πολλούς ναρκομανείς και πόρνες και τους εξέτασαν υποχρεωτικά για τον ιό HIV.[9] Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν συνεργοί στα αυστηρά μέτρα και δημοσιοποίησαν ονόματα και φωτογραφίες εκείνων που ήταν θετικοί στον ιό HIV.[4] Αυτή η ενέργεια έκανε τους εργαζόμενους του σεξ επιφυλακτικούς προς την εξέταση τους, σε περίπτωση που τα ονόματά τους είχαν δημοσιευθεί, αν είχαν βρεθεί θετικοί στον ιό.[4]
Η χρήση προφυλακτικών μεταξύ των εργαζομένων του σεξ και των πελατών είναι χαμηλή (εκτιμάται ότι είναι 4,7% από το UNAIDS).[10] Με τον τρόπο αυτό αυξάνεται ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού HIV και άλλων ΣΜΝ.[4]
Σωματεμπορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ελλάδα αποτελεί προορισμό, διέλευση και, σε πολύ περιορισμένο βαθμό, χώρα προέλευσης για γυναίκες και παιδιά που έχουν υποστεί σωματεμπορία. Ορισμένες γυναίκες και παιδιά από την Ανατολική και Νότια Ευρώπη, τη Νότια Ασία, τη Νιγηρία και την Κίνα υποβάλλονται σε σωματεμπορία σε μη εξουσιοδοτημένους οίκους ανοχής, στο δρόμο, σε στριπ κλαμπ, σε σαλόνια μασάζ και ξενοδοχεία. Η αύξηση των ασυνόδευτων παιδιών μεταναστών στην Ελλάδα έχει αυξήσει τον αριθμό των παιδιών που είναι ευάλωτα σε εκμετάλλευση. Ορισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν διερευνηθεί για υποψία εμπλοκής στην εμπορία λευκής σαρκός.[6]
Ο νόμος 3064/2002 και το προεδρικό διάταγμα 233/2003 απαγορεύουν τόσο τη σωματεμπορία όσο και την καταναγκαστική εργασία και επιβάλλουν ποινές φυλάκισης μέχρι 10 ετών. Η αστυνομία διερεύνησε 18 υποθέσεις σωματεμπορίας το 2015 (26 το 2015). Η κυβέρνηση άσκησε δίωξη σε 25 κατηγορούμενους για σωματεμπορία το 2016 (97 το 2015). Η κυβέρνηση έχει αυξήσει τις προσπάθειες προστασίας των θυμάτων. Η αστυνομία εντόπισε 26 θύματα σωματεμπορίας, συμπεριλαμβανομένων πέντε παιδιών, έναντι 34 το 2015.[6]
Το 2016, η Ελλάδα συνέχισε να βιώνει ένα κύμα μετανάστευσης από τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ασία, αποτελούμενο από ένα συνδυασμό αιτούντων ασύλου, δυνητικών προσφύγων, οικονομικών μεταναστών και πληθυσμών ευάλωτων στο σωματεμπόριο, μεταξύ άλλων. Ένας διεθνής οργανισμός εκτιμά ότι η Ελλάδα δέχτηκε πάνω από 170.000 μετανάστες και αιτούντες ασύλου το 2016. Ορισμένα από αυτά τα άτομα, όπως τα ασυνόδευτα παιδιά και οι μόνες γυναίκες, είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στη σωματεμπορία. Τα ασυνόδευτα παιδιά, κυρίως από το Αφγανιστάν, εμπλέκονται σε σεξ επιβίωσης και είναι ευάλωτα στη σωματεμπορία. Οι πρόσφυγες στοχεύουν τους μετανάστες σε στρατόπεδα προσφύγων από τις χώρες τους. Οι περισσότεροι μετανάστες και αιτούντες ασύλου πιστεύεται ότι στηρίζονται σε λαθρεμπόρους σε κάποιο σημείο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους και σε ορισμένες περιπτώσεις αναγκάζονται σε εκμετάλλευση κατά την άφιξή τους στην Ελλάδα.[6]
Η Υπηρεσία Παρακολούθησης και Καταπολέμησης της Εμπορίας Ανθρώπων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατατάσσει την Ελλάδα ως χώρα Κατηγορίας 2.[6]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «The Legal Status of Prostitution by Country». ChartsBin. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ «2008 Human Rights Report: Greece». State.gov. 25 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2010.
- ↑ «Albanians muscling in on Greek prostitutes». CNN. http://www.cnn.com/WORLD/9707/04/greece.albania.prostitutes/index.html. Ανακτήθηκε στις 2010-05-22.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Reid, Rebecca (13 Νοεμβρίου 2015). «Prostitution: The hidden cost of Greece's economic crisis». The Telegraph. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ «Greece: Country Reports on Human Rights Practices». U.S. Department of State. 31 Μαρτίου 2003. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 «Greece 2017 Trafficking in Persons Report». U.S. Department of State (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2018.
Αυτό το λήμμα περιλαμβάνει κείμενο από αυτή την πηγή, που είναι κοινό κτήμα.
- ↑ «A summary of the prostitution regulations in the EU member states» (PDF). European Parliament. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ «Law to combat Trafficking in Human Beings, crimes against carnal freedom, pornography, economic exploitation of carnal freedom, and support to the victims» (PDF). Osservatorio Interventi Tratta. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2018.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Remembering How Greece Used HIV to Terrorize Sex Workers». Vice (στα Αγγλικά). 30 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ «Greece 2016 Country Factsheet». UNAIDS (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2018.
