Πολιτισμός της Οτσιέρι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νεολιθικό ειδώλιο της μεγάλης Μητέρας-Θεάς

Ο Πολιτισμός της Οτσιέρι ήταν προ-Νουραγικός πολιτισμός που κυριάρχησε στη Σαρδηνία σε προϊστορικές εποχές (3200 π.Χ.-2800 π.Χ.).[1] Ο πολιτισμός έφτασε τη Νεολιθική εποχή στο αποκορύφωμα του, συνδέθηκε με το σπήλαιο του Αγίου Μιχαήλ κοντά στην Οτσιέρι στη βόρεια Σαρδηνία από την οποία πήρε το όνομα του.[2] Την ίδια εποχή βρισκόταν σε ακμή ο Πολιτισμός της Αρτσακένα στη βόρεια Σαρδηνία και στο γειτονικό νησί της Κορσικής, είχε πολλές ομοιότητες μαζί του.[3] Οι αρχαιολογικές ανασκαφές εντόπισαν τουλάχιστον 200 τοποθεσίες Οτσιέρι, βρέθηκαν τόσο σε οροσειρές όσο και σε πεδιάδες, προτιμούσαν τις χαμηλές βουνοκορφές. Οι βασικές ασχολίες των κατοίκων ήταν το Κυνήγι, η Κτηνοτροφία και η Γεωργία.[4] Οι εγκαταστάσεις περιείχαν μικρές πέτρινες καλύβες συνήθως στρογγυλές και σπάνια τετράγωνες, είχαν οροφή που ήταν καλυμμένη με άχυρα. Ο ένας οικισμός κοντά στο Σέστου περιείχε 60 καλύβες, ο άλλος κοντά στο Μόγκορο 267 καλύβες, στηρίχτηκαν σε ξύλινες σανίδες βυθισμένες στο έδαφος.[5] Ο μεγαλύτερος οικισμός εντοπίστηκε κοντά στο Σελάρτζιους, είχε πολύπλοκες κατοικίες με πολλά δωμάτια, τα εργαλεία και οι ενδείξεις για την κατεργασία μετάλλων δείχνουν ότι ο πολιτισμός ήταν πολύ οργανωμένος.[6]

Οι οικισμοί δεν είχαν τείχη και τα πολεμικά εργαλεία που βρέθηκαν στους τάφους ήταν σπάνια, δείχνουν ότι ο πολιτισμός ήταν ειρηνικός σε αντίθεση με τον Νουραγικό πολιτισμό που ακολούθησε.[7] Οι τάφοι ήταν υπόγειοι λαξευμένοι σε βράχους, η μεγαλύτερη Νεκρόπολη βρέθηκε στο Αλγκέρο.[8] Μερικοί μνημειώδεις τάφοι ανήκαν σε ηγεμόνες, με την ίδια μορφή βρέθηκαν στην Κρήτη. Οι τακτικές ταφής διαφέρουν από τις αντίστοιχες που βρέθηκαν στη γειτονική Σάντα Τερέζα Γκαλλούρα στην οποία οι ταφές γίνονταν σε Μεγαλιθικούς κύκλους. Η κεραμική τους ήταν εκλεπτυσμένη με πολύπλοκα σχέδια και επιφανειακή διακόσμηση.[9] Οι αρχαιολογικές ανασκαφές (1914, 1949) αποκάλυψαν πολλά εκλεπτυσμένα αγγεία με γεωμετρικά μοτίβα με πηλό και βαμμένα με κόκκινη Ώχρα. Τα παλιότερα ήταν ακατέργαστα και τα πιο πρόσφατα εξευγενισμένα και λεπτά. Η κεραμική αυτή ήταν ωστόσο ανεπίσημη στην προϊστορική Σαρδηνία, βρισκόταν περισσότερο στις Κυκλάδες και την Κρήτη. Η ανάπτυξη του Πολιτισμού της Οτσιέρι φαίνεται ότι προήλθε με τις επαφές τους με τη Μεσόγειο και τη Νεολιθική Ελλάδα.[10] Οι Οτσιέρι συμμετείχαν έντονα στο εμπόριο Οψιανού με τους Έλληνες, βρέθηκαν σημαντικά αποθέματα του μετάλλου στο νησί.[11] Τα ειδώλια δείχνουν ότι οι Οτσιέρι λάτρευαν μια μεγάλη μητέρα Θεά με τον ίδιο τρόπο που έκαναν στις Κυκλάδες.[12] Τα αγαλματίδια με τις γυναικείες θεότητες βρέθηκαν και στη Μάλτα.[13] Τα κέρατα ταύρου στους τάφους δείχνουν ότι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις θρησκευτικές τελετές των Οτσιέρι.[14]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2023. 
  2. ↑ Dyson, Stephen L.; Rowland, Robert J. (2007). Archaeology and History in Sardinia from the Stone Age to the Middle Ages. University of Pennsylvania Museum of Archaeology and Anthropology. σσ. 35–41
  3. ↑ Antona, Angela (2005). Il complesso nuragico di Su Brandali e i monumenti archeologici di Santa Teresa di Gallura (PDF) (in Italian). Sassari: Carlo Delfino. σ. 13
  4. ↑ Dyson, Stephen L.; Rowland, Robert J. (2007). Archaeology and History in Sardinia from the Stone Age to the Middle Ages. University of Pennsylvania Museum of Archaeology and Anthropology. σσ. 35–41
  5. ↑ Dyson, Stephen L.; Rowland, Robert J. (2007). Archaeology and History in Sardinia from the Stone Age to the Middle Ages. University of Pennsylvania Museum of Archaeology and Anthropology. σσ. 35–41
  6. ↑ Dyson, Stephen L.; Rowland, Robert J. (2007). Archaeology and History in Sardinia from the Stone Age to the Middle Ages. University of Pennsylvania Museum of Archaeology and Anthropology. σσ. 35–41
  7. ↑ Dyson, Stephen L.; Rowland, Robert J. (2007). Archaeology and History in Sardinia from the Stone Age to the Middle Ages. University of Pennsylvania Museum of Archaeology and Anthropology. σσ. 35–41
  8. ↑ Service, Alastair; Bradbury, Jean (1979). Megaliths and their Mysteries. MacMillan. σ. 109
  9. ↑ Shaw, Ian; Jameson, Robert (2002). A Dictionary of Archaeology. Wiley-Blackwell. σ. 4523
  10. ↑ Lilliu, Giovanni (1967). "Al tempo dei nuraghi". In AA.VV (ed.). La società in Sardegna nei secoli (in Italian). Torino: ERI. σ. 9
  11. ↑ Dyson, Stephen L.; Rowland, Robert J. (2007). Archaeology and History in Sardinia from the Stone Age to the Middle Ages. University of Pennsylvania Museum of Archaeology and Anthropology. σσ. 35–41
  12. ↑ Gimbutas, Marija (2001). The Living Goddesses. University of California Press. σ. 22
  13. ↑ Lilliu, Giovanni (1967). "Al tempo dei nuraghi". In AA.VV (ed.). La società in Sardegna nei secoli (in Italian). Torino: ERI. σ. 9
  14. ↑ Dyson, Stephen L.; Rowland, Robert J. (2007). Archaeology and History in Sardinia from the Stone Age to the Middle Ages. University of Pennsylvania Museum of Archaeology and Anthropology. σσ. 35–41

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Antona, Angela (2005). Il complesso nuragico di Su Brandali e i monumenti archeologici di Santa Teresa di Gallura (PDF) (in Italian). Sassari: Carlo Delfino.
  • Dyson, Stephen L.; Rowland, Robert J. (2007). Archaeology and History in Sardinia from the Stone Age to the Middle Ages. University of Pennsylvania Museum of Archaeology and Anthropology.
  • Service, Alastair; Bradbury, Jean (1979). Megaliths and their Mysteries. MacMillan.
  • Shaw, Ian; Jameson, Robert (2002). A Dictionary of Archaeology. Wiley-Blackwell.
  • Lilliu, Giovanni (1967). "Al tempo dei nuraghi". In AA.VV (ed.). La società in Sardegna nei secoli (in Italian). Torino: ERI.
  • Gimbutas, Marija (2001). The Living Goddesses. University of California Press.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πολιτισμός_της_Οτσιέρι&oldid=10257534"