Πιέρ Σαρλ Τρεμολιέρ
| Πιέρ Σαρλ Τρεμολιέρ | |
|---|---|
 Λεπτομέρεια πίνακα (αυτοπροσωπογραφία) του Πιέρ Σαρλ Τρεμολιέρ (περ. 1737) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Pierre Charles Trémolières (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1703 Σολέ |
| Θάνατος | 11 Μαΐου 1739[1][2][3] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[4] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
O Πιέρ Σαρλ Τρεμολιέρ (γαλλικά: Pierre Charles Trémolières) γεννήθηκε στο Σολέ, Μαιν-ε-Λουάρ το 1703 και πέθανε στο Παρίσι το 1739, ήταν Γάλλος ζωγράφος, γνωστός για τα θρησκευτικά και μυθολογικά του θέματα και τις ροκοκό «ανάλαφρες συνθέσεις του, με κομψές εικονογραφικές φόρμουλες και λεπτές χρωματικές συμφωνίες».[5]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πιέρ Σαρλ Τρεμολιέρ ήταν γιος ενός Προτεστάντη ευγενούς, του Πιέρ Τρεμολιέρ καταγόμενου από την Ωβέρνη, ο οποίος μετά την ανάκληση του Διατάγματος της Νάντης το 1685 από τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ' και την κατάσχεση της περιουσίας του υπέρ θρησκευτικών ιδρυμάτων γύρω από το Σαιν-Φλουρ, έφυγε για την Ελβετία, αφήνοντας τη νεαρή σύζυγό του, συγγενή με την οικογένεια του κόμη του Καϊλύς, εκεί. Επέστρεψε, πιθανότατα μεταστρεφόμενος στον καθολικισμό, και εγκαταστάθηκε για άγνωστο λόγο στο Σολέ, στο Μαιν-ε-Λουάρ. Το 1706 βρισκόταν εκεί και υπέγραψε ως μάρτυρας ενός γάμου. Η απώλεια των μητρώων της ενορίας του Σαιν-Πιέρ του Σολέ μεταξύ 1700 και 1711 δεν επιτρέπει να προσδιορίσουμε τις ημερομηνίες γέννησης του Πιέρ Σαρλ Τρεμολιέρ και του θανάτου του πατέρα του.[6]
Γύρω στο 1719 τον έστειλαν στο Παρίσι όπου έγινε δεκτός στο σπίτι του κόμη του Καϊλύς και μπήκε μαθητευόμενος στο εργαστήριο του Ζαν-Μπατίστ βαν Λου. Κέρδισε το δεύτερο βραβείο της Ρώμης στη ζωγραφική το 1726 και εγκαταστάθηκε στη Ρώμη ως υπότροφος της Ακαδημίας της Γαλλίας τον Μάρτιο του 1728, χάρη στην προστασία του κόμη του Καϊλύς. Επέστρεψε στη Γαλλία μετά από έξι χρόνια παραμονής στη Ρώμη, έξι μέρες πριν φύγει, στις 4 Σεπτεμβρίου 1734, παντρεύτηκε την Ιζαμπέλ Ατουανέτ Λωρ Τιμπάλντι, κόρη μουσικού, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά.[7]
Κατά την επιστροφή του στη Γαλλία, σταμάτησε για δεκαοκτώ μήνες στη Λυών, όπου ζωγράφισε πολλά πορτρέτα και τέσσερις θρησκευτικούς πίνακες: Προσκύνηση των Βασιλέων, Προσκύνηση των Ποιμένων, Παρουσίαση στο Ναό και Κοίμηση για μοναστικά τάγματα.[7] Πριν φύγει από τη Λυών, υπέγραψε συμβόλαιο για δύο ακόμη πίνακες, την Ανάληψη και την Κοίμηση που τους έστειλε από το Παρίσι, το 1737, αφού τους είχε εκθέσει στο Σαλόν.
Το 1737, εργάστηκε για τη διακόσμηση της εκκλησίας Σαιν-Μπρυνό-λε-Σαρτρέ της Λυών. Ζωγράφισε δύο μεγάλους πίνακες, που αντιπροσωπεύουν την Ανάληψη και την Κοίμηση της Θεοτόκου, που κοσμούν τους τοίχους εκατέρωθεν του άμβωνα. Αυτοί οι δύο πίνακες τονίζονται από πληθωρικά πλαίσια σε στυλ ροκοκό σχεδιασμένα από τον Ζακ-Ζερμαίν Σουφλό και βρίσκονται ακόμη στη θέση τους.[8]
Στο Παρίσι, ο Πιέρ Σαρλ Τρεμολιέρ συμμετείχε με τον Φρανσουά Μπουσέ στη διακόσμηση του μεγάρου Σουμπίζ, που ανήκε στην οικογένεια των Ροάν, το οποίο στεγάζει σήμερα το Μουσείο των Εθνικών Αρχείων της Γαλλίας.
Το 1737 έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής με τον πίνακα Ο Οδυσσέας σώζεται από το ναυάγιο από την Αθηνά και διορίστηκε επίκουρος καθηγητής της Ακαδημίας.[9]
Εξέθεσε στο Σαλόν του 1738 ένα τοπίο που δημιούργησε για το μέγαρο Σουμπίζ, δύο σκίτσα (Η Άρτεμις στο μπάνιο και Ο Θρίαμβος της Γαλάτειας) και τρεις πίνακες: Η Αφροδίτη αγκαλιάζει τον Έρωτα, Η Κωμωδία, Η Μουσική.
Πέθανε στο Παρίσι στις 11 Μαΐου 1739 σε ηλικία 36 ετών, εργαζόμενος στη Χρυσή Εποχή,[10] παραγγελία για μια σειρά ταπισερί για τις Τέσσερις Εποχές του Κόσμου για το εργοστάσιο των Γκομπλέν. Αυτός ο καμβάς, που ολοκληρώθηκε από τον Νικολά Ντελομπέλ, εκτίθεται στο Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας του Σολέ μαζί με πολλά άλλα έργα του. Πίνακες και σκίτσα του Τρεμολιέρ εκτίθενται επίσης στο Λούβρο, το μουσείο Φαμπρ στο Μονπελιέ και άλλες πόλεις της Γαλλίας καθώς και στο Σικάγο [11]και στο Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη.[6]
Αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κοινότητα Σολέ έδωσε το όνομά του σε έναν δρόμο και ένα κολέγιο στη γενέτειρά του.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb149627405. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 78145. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά, Μποκμάλ, Σουηδικά, Φινλανδικά, Δανικά, Εσθονικά) KulturNav. f675d1eb-bf8c-401d-a961-e52cfb58de42. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12 Φεβρουαρίου 2016. kulturnav
.org /f675d1eb-bf8c-401d-a961-e52cfb58de42. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2016. - ↑ . «wiki-anjou.fr/index.php/Pierre-Charles_Trémolières».
- ↑ 6,0 6,1 . «ouest-france.fr/pays-de-la-loire/cholet-49300/cholet-histoire-locale-pierre-charles-tremolieres-un-choletais-peintre-du-roi-».
- ↑ 7,0 7,1 . «marie-antoinette.forumactif.org/t3656-pierre-charles-tremolieres-1703-1739-un-peintre-discret-au-siecle-des-lumieres».
- ↑ . «2.culture.gouv.fr/public/mistral/JocondePortail des collectionsdes musées de France».
- ↑ . «donjondecoucy.pagesperso-orange.fr/tremolieres/a-semour/page-marie-antoinette».
- ↑ . «art.rmngp.fr/fr/library/artworks/pierre-charles-tremolieres_l-age-d-or_huile-sur-toile_1739».
- ↑ . «artic.edu/artists/Chicago, the Art Institute/pierre-charles-tremolieres».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Pierre Charles Trémolières στο Wikimedia Commons
|
