Παναγιώτης Θεοχάρης

Ο Παναγιώτης Θεοχάρης ήταν Έλληνας αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Κατατάχθηκε στο Λιμενικό Σώμα τον Νοέμβριο του 1927 ως αρχηγός της τάξης του και αποφοίτησε από την Σχολή Λιμενικών Δοκίμων τον Σεπτέμβριο του 1928. Το 1931 διορίστηκε λιμενάρχης Άνδρου ενώ την περίοδο 1940 - 1941 διετέλεσε επιτελικός στέλεχος του Κεντρικού Λιμεναρχείο Πειραιώς με τον βαθμό του υποπλοιάρχου οργανώνοντας ένα πολύ καλό δίκτυο πληροφοριών. Κατά την περίοδο της Κατοχής συμμετείχε σε δύο αντιστασιακές οργανώσεις ("Όμηρος" και "Alice") βοηθώντας στην συμμετοχή νέων αξιωματικών και στην συλλογή πληροφοριών. Προκειμένου να αποφύγει την σύλληψή του από τους Γερμανούς διέφυγε το 1943 στην Αίγυπτο αναλαμβάνοντας σύνδεσμος του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας με τις υπόλοιπες υπηρεσίες. Το 1946 διετέλεσε λιμενάρχης Ηρακλείου και στις 28 Σεπτεμβρίου 1964 ανέλαβε την αρχηγία του Λιμενικού Σώματος προαχθείς σε υποναύαρχο. Αποστρατεύθηκε στις 23 Απριλίου 1964.

Ύστερα από πρωτοβουλία του δημιουργήθηκε το Ταμείο Αρωγής Αξιωματικών και Υπαξιωματικών Λιμενικού Σώματος (ΤΑΑΛΣ) ενώ είχε τιμηθεί με το Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων (1945) για την δράση του κατά την διάρκεια του πολέμου. Μετά την αποστρατεία του ασχολήθηκε με την έρευνα για την ιστορία του Λ.Σ. και εξελέγη πρόεδρος του "Πειραϊκού Συνδέσμου". Στις 8 Απριλίου 1967 διορίστηκε γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 6 Μαΐου 1967. Ήταν ο πρώτος αξιωματικός του Λ.Σ. που ανέλαβε την θέση αυτή. Αρθρογραφούσε στο Δελτίο Ναυτιλιακών Μελετών, για την έκδοση του οποίου διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο, και είχε συγγράψει το θαύμα της ελληνικής ναυτιλίας (1969).