Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Φανάρι Ολυμπίας)
| Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Φανάρι Ολυμπίας) | |
|---|---|
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | |
Ο Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος ή Ζαριφόπουλος[1] ήταν Έλληνας προεστός και πολιτικός της Επανάστασης του 1821. Συμμετείχε στη συνέλευση των Καλτεζών.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν μέλος σημαντικής οικογένειας της Ανδρίτσαινας και ήταν ένας από τους πέντε γιους του ισχυρού ντόπιου προύχοντα Ζαρίφη, τον οποίο διαδέχτηκε στην αρχηγία της οικογένειας[2]. Μυήθηκε το 1819 στη Φιλική Εταιρεία[2] και το επόμενο έτος του ανατέθηκε η μύηση του προεστού της Τριπολιτσάς, Σωτηράκη Κουγιά, ο οποίος ωστόσο έσπευσε να ενημερώσει τις οθωμανικές αρχές[1][2][3]. Τον Μάρτιο του 1821 προχώρησε μαζί άλλους προκρίτους στην επίσημη κήρυξη της επανάστασης στην Ανδρίτσαινα και την επαρχία Φαναρίου[4] και τον Μάιο συμμετείχε στη συνέλευση των Καλτεζών[2][5]. Ταυτόχρονα, όπως και τα υπόλοιπα αδέλφια του, μετέφερε την οικογένειά του για λόγους ασφαλείας στην αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο[2]. Στη συνέχεια διετέλεσε υπεύθυνος για τη συγκέντρωση προμηθειών και πολεμοφοδίων[2]. Το 1822 συμμετείχε μαζί με τον αδελφό του Ανδρέα - με τη σύμφωνη γνώμη και του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη - σε κίνηση για την εξασφάλιση της αγγλικής προστασίας μέσω διαπραγματεύσεων με την αγγλική διοίκηση των Επτανήσων. Ωστόσο οι όροι κρίθηκαν ενάντιοι στα εθνικά συμφέροντα και ο ίδιος συνελήφθη προσωρινά[6]. Κατόπιν συνέχισε την ανάμειξή του στην επανάσταση, όντας στην παράταξη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη[2].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Διονυσίου Α. Κοκκίνου, Η Ελληνική Επανάστασις, εκδόσεις Μέλισσα, 1974, τόμος Α΄, σελ. 163.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Σύγχρονος Εγκυκλοπαιδεία Ελευθερουδάκη, Εγκυκλοπαιδικαί Εκδόσεις Ν. Νίκας και ΣΙΑ Ε.Ε., έκδοσις πέμπτη εκσυγχρονισμένη δια συμπληρώματος κατά τόμον, Αθήναι 1964, τόμος 11ος, σελ. 171-172.
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1975, τόμος ΙΒ΄, σελ. 80.
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, 1975, ΙΒ΄, σελ. 94.
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, 1975, ΙΒ΄, σελ. 129.
- ↑ Κοκκίνου, 1974, Β΄, σελ. 542-544.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. σελ. 229. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010.