Παναγιώτης Γαργαλίδης
| Παναγιώτης Γαργαλίδης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Παναγιώτης Γαργαλίδης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1870 Μεσσήνη |
| Θάνατος | 1942 Καλαμάτα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | υποστράτηγος |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνοτουρκικός Πόλεμος (1897) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Γαλλικός Πολεμικός Σταυρός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Παναγιώτης Γαργαλίδης (1870-1942) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και κινηματίας.
Γεννήθηκε το 1870 στη Μεσσήνη. Ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία φοιτώντας στη Σχολή Υπαξιωματικών του Στρατού. Έλαβε μέρος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ως υπαξιωματικός και ως αξιωματικός στους Βαλκανικούς πολέμους. Διακρίθηκε ιδιαίτερα στη μάχη της Νιγρίτας και στη μάχη του Ογνιάρ Μαχαλά.
Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν διοικητής του 35ου Συντάγματος Πεζικού της Β΄ Μεραρχίας. Κατά τη συμμαχική επίθεση του Σεπτεμβρίου 1918 προς διάσπαση του γερμανοβουλγαρικού αμυντικού μετώπου, δια της ορμητικής του επίθεσης που ενήργησε με το σύνταγμά του πέτυχε τη ταχύτατη κατάληψη του ορεινού όγκου Πρεσλάπ. Για την επιτυχία του αυτή του απενεμήθη στο πεδίο της μάχης ο γαλλικός πολεμικός σταυρός μετά επίχρυσου αστέρος και μνημονεύθηκε υπό τον Γάλλο αρχιστράτηγο Ντ΄ Εσπεραί στην ημερήσια διαταγή της στρατιάς. Στη συνέχεια έλαβε μέρος στην Εκστρατεία της Κριμαίας κατά των Μπολσεβίκων. Μετά την ατυχή κατάληξη αυτής, συνέπεια της οποίας ήταν και ο διωγμός των Ελλήνων εκ της περιοχής αυτής, το 1920 μεταφέρθηκε στη Μικρασιατική εκστρατεία όπου και οργάνωσε την 11η Μεραρχία. Με την κατάρρευση του μετώπου και την άτακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού συντάχθηκε με τους κινηματίες της επανάστασης του 1922 όπου και ανέλαβε τη διοίκηση του Γ΄ Σώματος Στρατού της Θράκης προαχθείς σε υποστράτηγο.
Ένα χρόνο αργότερα και μετά την αμαχητί παράδοση στους Τούρκους της κατεχόμενης ανατολικής Θράκης οργάνωσε το αποτυχόν Eπαναστατικό Kίνημα της 22ης Οκτωβρίου 1923 μαζί με τον Γεώργιο Λεοναρδόπουλο και άλλους αξιωματικούς όπου τελικά συνελήφθη παρά τον Κιθαιρώνα. Στις 15 Νοεμβρίου το συσταθέν "Στρατοδικείο Εκστρατείας" στην Ελευσίνα, τον καταδίκασε σε θάνατο, παμψηφεί και σε στρατιωτική καθαίρεση μαζί με τους Γεώργιο Λεοναρδόπουλο και τους αντισυνταγματάρχες Αβράμπο και Νικολαρέα. Με την εμπλοκή και του Πάπα της Ρώμης Πίου ΙΑ΄ για χορήγηση αμνηστίας η κυβέρνηση δεν τόλμησε να προχωρήσει σε εκτελέσεις και τελικά του δόθηκε αμνηστία και απομακρύνθηκε από τον Στρατό.
Αποκαταστάθηκε το 1935 αναδρομικά. Απεβίωσε το 1942 στη Καλαμάτα.
Πηγές
- "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.16ος, σελ.193.
- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.5ος, σελ.26.
- Δήμος Βρατσάνος "Ιστορία των Επαναστάσεων" σελ.213.
|