Παγωμένο κλίμα
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το παγωμένο κλίμα ή κλίμα καλύμματος πάγου (ταξινόμηση Κέππεν EF όπου F σημαίνει Frost, «πάγος», «παγετός» στα γερμανικά) είναι μία εκ των υποκατηγοριών του πολικού κλίματος που χαρακτηρίζεται από θερμοκρασίες που βρίσκονται πάντα κάτω από τους 0 °C, ελάχιστο υετό, ξηρότητα και ισχυρούς ανέμους, όντας εχθρικό προς κάθε μορφή ζωής.
Είναι ίδιον κυρίως των δύο πόλων, όντας η Ανταρκτική (λόγω του ηπειρωτικού χαρακτήρα της) η περιοχή όπου εκφράζεται με μεγαλύτερη οξύτητα και φτάνοντας ακραίες θερμοκρασίες της τάξης των -70°C και -80°C. Επίσης, το κλίμα των υψηλότερων ορέων του πλανήτη, πέραν των 5000 μέτρων, είναι αρκετά παρόμοιο με αυτό των πόλων.
Η κύρια αιτία των χαμηλών θερμοκρασιών είναι η μεγάλη κλίση με την οποία φτάνουν οι ακτίνες του ήλιου στους πόλους.
Ανταρκτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το εσωτερικό οροπέδιο της Ανταρκτικής χαρακτηρίζεται από ισχυρές διαφοροποιήσεις στη θερμοκρασία μεταξύ των μηνών ηλιοφάνειας και διαρκούς νύχτας. Τα ρεκόρ θερμοκρασίας του σταθμού του Νοτίου Πόλου είναι -13°C το καλοκαίρι και -82°C τον χειμώνα. Τα επίπεδα υετού είναι ελάχιστα και η μέτρησή τους αρκετά δύσκολη δεδομένων των ισχυρών ανέμων.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Aguilera Arilla et al. (2009), Geografía general I. Geografía Física. Μαδρίτη: UNED.