Πάουλ Τσούκερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πάουλ Τσούκερ
Γέννηση14  Αυγούστου 1888[1][2]
Βερολίνο[3]
Θάνατος12  Φεβρουαρίου 1971[1]
Νέα Υόρκη[4]
ΥπηκοότηταΓερμανία
ΒραβεύσειςΣταυρός Αξίας 1ης τάξεως του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ιδιότητααρχιτέκτονας, ιστορικός της τέχνης και ιστορικός
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Πάουλ Τσούκερ (Paul Zucker) (14 Αυγούστου, 1888, Βερολίνο - 14 Φεβρουαρίου, 1971, Νέα Υόρκη) ήταν Γερμανός αρχιτέκτονας.

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σπούδασε αρχιτεκτονική και ιστορία της τέχνης στο Βερολίνο και το Μόναχο. Αποφοίτησε ως διπλωματούχος μηχανικός (Dipl.-Ing.) από το πολυτεχνείο του Βερολίνου και το 1913 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα (Dr.-Ing.). Η διδακτορική διατριβή του είχε θέμα «Αναπαραστάσεις του χώρου και η αρχιτεκτονική εικόνα στους ζωγράφους της Φλωρεντίας του πρώτου μισού του Quattrocento». Το 1920-1923 εργάστηκε ως συντάκτης περιοδικού για την ιστορία και την αισθητική της αρχιτεκτονικής. Εκτός από τη διδασκαλία σε διάφορα ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα στο Βερολίνο σχεδίασε τη δεκαετία του 1920 πολλές βίλες και καταστήματα. Το 1933 του αφαιρέθηκε η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στη ναζιστική Γερμανία ως Εβραίος[5].

ΗΠΑ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1934 μετανάστευσε στις ΗΠΑ και εργάστηκε ως λέκτορας στην αρχιτεκτονική και την ιστορία της τέχνης στη Νέα Σχολή Κοινωνικών Ερευνών και στη Σχολή Καλών Τεχνών της Ένωσης Κούπερ στη Νέα Υόρκη. Υπήρξε σύμβουλος μεταξύ άλλων το 1943 σε χώρο δοκιμών της Γιούτα, και βοήθησε γα να δημιουργηθεί το αποκαλούμενο γερμανικό χωριό, ρεαλιστικό αντίγραφο των κατοικιών του Βερολίνου, πεδίο δοκιμών για εμπρηστικούς και εκρηκτικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιήθηκαν σε πραγματικούς βομβαρδισμούς του Βερολίνου[6].

Αστικός χώρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσούκερ εξέτασε την αισθητική και τη λειτουργικότητα του αστικού χώρου με το έργο του Town and square: from the agora to the village green. Οι πλατείες κατά την άποψή του παίζουν σημαντικό ρόλο για τη ζωή του πολίτη. Από την αρχαία «Αγορά» των ελληνικών πόλεων-κρατών έως τα κοινά των χωριών της Νέας Αγγλίας, όλοι αυτοί οι κεντρικοί χώροι υπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Από τον μικρό δημόσιο χώρο έως τη μνημειακή πλατεία της μητρόπολης, η πλατεία είναι η καρδιά της πόλης, είναι βασικός παράγων για την πολεοδομία[7].

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Wohn- und Geschäftshaus Taubenstraße 23 Βερολίνο

Κτήρια και σχέδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1921-1922: 921–1922: Landhaus und Autogarage Winklerstraße 2 / Wissmannstraße, (Berlin-Grunewald),(Εξοχική κατοικία και γκαράζ αυτοκινήτων)
  • 1921-1922: Landhaus Wildpfad 5 / Bernadottestraße, (Βερολίνο-Grunewald), (Εξοχική κατοικία)
  • 1922: Umbau und Aufstockung des Wohn- und Geschäftshauses Taubenstraße 23, (Berlin-Mitte)μ (ανακατασκευή και αύξηση των οικιστικών και εμπορικών κτιρίων στην Taubenstraße 23 (αναστηλώθηκε από την Petra και Paul Kahlfeldt 2003/2004).
  • 1922: Umbau des Landhauses Koenigsallee 34a, (Berlin-Grunewald), (ανακατασκευή βίλας)
  • 1923-1924: Landhaus für Moritz Stein, Hagenstraße 30, (Berlin-Grunewald), (Εξοχική κατοικία)
  • 1925: Ausbau und Aufstockung des Wohn- und Geschäftshauses Kurfürstendamm 35, (Berlin-Charlottenburg), (Κατασκευή και αύξηση οικιστικών και εμπορικών κτιρίων)
  • 1926: Umbau eines Landhauses für Hans Lachmann-Mosse (Trebbin, Priedel), (ανοικοδόμηση εξοχικής κατοικίας για τον Hans Lachmann Mosse)
  • 1927: Umbau eines Landhauses mit Nebengebäude Am Sandwerder 7, (Berlin-Wannsee) (ανοικοδόμηση εξοχικής κατοικίας με βοηθητικούς χώρους)
  • 1928: Landhaus Am Birkenhügel 6. (Berlin-Zehlendorf) (Εξοχική κατοικία)
  • 1929: Bootshaus Am Kleinen Wannsee 6, (Berlin-Wannsee) (Βαρκόσπιτο, χώρος αποθήκευσης βαρκών)
  • 1929: Umbau der Villa des Verlegers Franz Ullstein, Ulmenstraße 4, (Berlin-Tiergarten), (ανακατασκευή της βίλας του εκδότη Franz Ullstein)[8]
  • 1932: Umbau des Landhauses Winklerstraße 4, (Berlin-Grunewald) (ανακατασκευή της βίλας της Winkler Straße 4)
  • 1932: Landhaus Koenigsallee 11 (Berlin-Grunewald) (Εξοχική κατοικία)
  • 1933 Landhaus In der Halde 14 (Berlin-Zehlendorf), (Εξοχική κατοικία)
  • 1934-1935: Umbau des Gärtnerhauses Hubertusallee 32, (Berlin-Schmargendorf), (Ανακατασκευή αγροικίας)

Κείμενα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1913: Raumdarstellung und Bildarchitekturen im Florentiner Quattrocento. Klinkhardt & Biermann, Leipzig (Αναπαραστάσεις του χώρου και η αρχιτεκτονική εικόνα στους ζωγράφους της Φλωρεντίας του πρώτου μισού του Quattrocento), (έκδοση της διατριβής)
  • 1921: Die Brücke. Typologie und Geschichte ihrer künstlerischen Gestaltung. Wasmuth, Berlin (Η γέφυρα. Τυπολογία και ιστορία του καλλιτεχνικού σχεδιασμού της)
  • 1925: Die Theaterdekoration des Barock. Eine Kunstgeschichte des Bühnenbildes. R. Kaemmerer, Berlin. (Η σκηνή του μπαρόκ. Μια ιστορία της τέχνης του σκηνικού διάκοσμου)
  • 1925: Die Theaterdekoration des Klassizismus. Eine Kunstgeschichte des Bühnenbildes. R. Kaemmerer, Berlin. (Η σκηνή του κλασικισμού. Μια ιστορία της τέχνης του σκηνικού διάκοσμου)
  • 1926: Theater und Lichtspielhäuser. Wasmuth, Berlin. (Θέατρα και κινηματογράφοι)
  • 1927: Deutsche Barockstädte. Quelle & Meyer, Leipzig. (Γερμανικές μπαρόκ πόλεις)
  • 1928: Deutsche Hansestädte. Ein Bilderatlas. Quelle & Meyer, Leipzig. (Γερμανικές χανσεατικές πόλεις. Ένας άτλαντας)
  • 1929: Entwicklung des Stadtbildes. Die Stadt als Form. Drei Masken-Verlag, München. (Ανάπτυξη του αστικού τοπίου. Η πόλη ως μορφή)
  • 1929: (mit Hans Willich) Die Baukunst der Renaissance in Italien bis zum Tode Michelangelos. Athenaion, Potsdam-Wildpark. (Με τον Hans Willich: Η αρχιτεκτονική της Αναγέννησης στην Ιταλία έως τον θάνατο του Μιχαήλ Αγγέλου)
  • 1931: (mit G. Otto Stindt): Lichtspielhäuser, Tonfilmtheater. Wasmuth, Berlin. (Με τον G. Otto Stindt: Κινηματογράφοι, θέατρα, ομιλούσες ταινίες)
  • 1941: American bridges and dams. Greystone Press, New York. (Αμερικανικές γέφυρες γέφυρες και φράγματα).
  • 1959: Town and Square. From the Agora to the Village Green. Columbia University Press, New York. (Η Πόλη και η πλατεία. Από την Αγορά στα Γκριν Βίλατζ).
  • 1968: Fascination of decay. Ruins. Relic, symbol, ornament. Gregg Press, Ridgewood. (Η γοητεία της φθοράς)

Παραπομπές σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb123960248. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ «Zucker, Paul». Dictionary of Art Historians. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2016. 
  6. ↑ Schuldenfrei, Robin (2012). Atomic Dwelling: Anxiety, Domesticity, and Postwar Architecture. London and NY: Routledge. σελίδες 117, 118. ISBN 978-0415676090. 
  7. ↑ Zucker, Paul (1959). Town and square: from the agora to the village green. New York: Columbia University Press. σελίδες 1–3. ISBN 978-0262740050. 
  8. ↑ «Maison d'Orange/Villa Ullstein». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2016. in der Berliner Landesdenkmalliste |accessdate=2016-03-13 |archive-date=2016-03-06 |archive-url= |url-status=dead }}

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πάουλ_Τσούκερ&oldid=8996095"