Πάμπος Αβρααμίδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πάμπος Αβρααμίδης
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης6 Μαρτίου 1915
Τόπος γέννησηςΛευκωσία, Κύπρος
Ημερ. θανάτου22 Μαΐου 2005 (90 ετών)
ΘέσηΜέσος
Επιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1932-1950ΑΠΟΕΛ
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1950-53ΑΫΜΑ Λευκωσίας
1952ΑΠΟΕΛ
1953-55Ομόνοια Λευκωσίας
1955-61Ολυμπιακός Λευκωσίας
1960Ανόρθωση
1962-63Πεζοπορικός
1963-67Ολυμπιακός Λευκωσίας
1967-69ΑΠΟΕΛ
1968-69Κύπρος
1969-71Νέα Σαλαμίνα
1972-74Κύπρος
1975Κύπρος
1973-74Πεζοπορικός
1975-77Ευαγόρας Πάφου
1977-78Χαλκάνορας Ιδαλίου
ΕΠΑ Λάρνακας
Ορφέας Λευκωσίας
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Πάμπος Αβρααμίδης ήταν Κύπριος ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου. Επιπρόσθετα, ήταν αθλητικός συντάκτης, διαιτητής ποδοσφαίρου και καθηγητής διαιτησίας.

Ποδοσφαιρική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πάμπος Αβρααμίδης άρχισε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο ως μαθητής στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Συνέχισε στην Αγγλική Σχολή Λευκωσίας. Εκεί τον είδε ο προπονητής του ΑΠΟΕΛ, Γιόζεφ Κιούνσλερ, ο οποίος και ζήτησε την απόκτηση του.[1] Ο Πάμπος Αβρααμίδης εντάχθηκε στον ΑΠΟΕΛ το 1932.[2] Ο ΑΠΟΕΛ ήταν η μόνη ομάδα στην οποία αγωνίστηκε. Από το 1941 ήταν ο αρχηγός της ομάδας.[2] Αγωνιζόταν κυρίως ως αριστερός μέσος. Με τον ΑΠΟΕΛ κατέκτησε 8 πρωταθλήματα και 3 κύπελλα.[2]

Το 1936 ήταν μέλος της πρώτης Μικτής Κύπρου ενώ το 1949 αποτέλεσε αρχηγός της.[3][2][4] Το 1950 ήταν αρχηγός της Μικτής Λευκωσίας.[2] Ολοκλήρωσε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής το 1950, σε ηλικία 35 ετών.[2][5]

Προπονητική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη συνέχεια ακολούθησε καριέρα προπονητή για 28 χρόνια.[2][5] Διετέλεσε προπονητής σε πάρα πολλές κυπριακές ομάδες, κερδίζοντας πολλούς τίτλους και διακρίσεις.[2] Ακόμη ανέδειξε πολλούς ποδοσφαιριστές.[2] Επιπρόσθετα, διετέλεσε προπονητής της Εθνικής Κύπρου,[2] οδηγώντας την ομάδα στις πρώτες επίσημες νίκες στην ιστορία της (2-1 επί Ελβετίας το 1968 και 1-0 επί Βόρειας Ιρλανδίας το 1974).[5][6][7][7][3]

Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από τη ΑΫΜΑ το 1950.[8] Παρέμεινε στην ομάδα αυτή έως το 1953.[8] To 1952, όντας προπονητής της ΑΫΜΑ, του ζητήθηκε να αντικαταστήσει τον Γιόζεφ Κιούνσλερ, ο οποίος πήγε στην Αγγλία για θεραπεία, ως προπονητής του ΑΠΟΕΛ. Με τη σύμφωνο γνώμη της ΑΫΜΑ, ο Πάμπος Αβρααμίδης προπονούσε και τις δύο ομάδες από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Μάιο του 1952.[9][10][11] Τον Μάιο του 1952, πριν την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος, υπέβαλε παραίτηση από τον ΑΠΟΕΛ λόγω διαφορών στο θέμα καταρτισμού ενδεκάδας.[11] Προπονητής του ΑΠΟΕΛ ανέλαβε ο Τάκης Τσίγκης, κατόπιν οδηγιών του Κιούνσλερ που είχε επιστρέψει στην Κύπρο. Ο ΑΠΟΕΛ κατέκτησε το πρωτάθλημα και αποφασίστηκε όπως στην απονομή του πρωταθλήματος, να παραλάβει το τρόπαιο ο Πάμπος Αβρααμίδης.[11]

Το 1953 ανέλαβε προπονητής της Ομόνοιας, αμέσως μετά την ενοποίηση του κυπριακού ποδοσφαίρου και την ένταξη της Ομόνοιας στην ΚΟΠ.[12] Η πρωτοβουλία για την πρόσληψη του στην Ομόνοια έγινε από τους Αγησίλαο Τσιαλή και Κώστα Λυμπουρή, οι οποίοι υπήρξαν συμπαίκτες του στον ΑΠΟΕΛ πριν τη διάσπαση του 1948.[13]

Το 1955 ανέλαβε προπονητής στον Ολυμπιακό Λευκωσίας.[14] Το 1960, όντας προπονητής του Ολυμπιακού, ανέλαβε προσωρινά προπονητής και στην Ανόρθωση για τις 3 τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, αφού ο προπονητής της αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την Κύπρο. Η Ανόρθωση ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια Κύπρου 1959-60.[9][12][15] Στον Ολυμπιακό παρέμεινε μέχρι το 1961.[14] Επέστρεψε στην ομάδα το 1963 και συνέχισε ως το 1967. Την περίοδο 1966-67 κατέκτησε το πρωτάθλημα, το πρώτο στην ιστορία της ομάδας.[1] Συνέχισε στον ΑΠΟΕΛ για δύο χρόνια κατακτώντας ισάριθμα κύπελλα.[1]

Εθνική Κύπρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διετέλεσε προπονητής της Εθνικής Κύπρου την περίοδο 1968-69, την περίοδο 1972-74 και το 1975.[16]

Διάφορα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πάμπος Αβρααμίδης ήταν διαιτητής, καθηγητής διαιτησίας, παρατηρητής διαιτησίας και ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Διαιτητών Κύπρου το 1957.[2][5][6][7][3] Ήταν ο πρώτος Κύπριος διεθνής διαιτητής.[5][7][3] Ακόμη ήταν ραδιοσχολιαστής και τηλεοπτικός σχολιαστής.[5] Μετά το πέρας της προπονητικής του καριέρας ασχολήθηκε με τη αθλητική δημοσιογραφία, μέχρι το 1978 που εργοδοτήθηκε στην Carlsberg.[5][2][7][3] Στην Carlsberg κατείχε τη θέση του Διευθυντή Δημοσίων Σχέσεων με κύριο στόχο την περαιτέρω ανάπτυξη και εμβάθυνση των σχέσεων μεταξύ της εταιρείας και των αθλητικών σωματείων.[5]

Το 1953 συνέλαβε στην ενοποίηση του Κυπριακού ποδοσφαίρου.[5][7]

Απεβίωσε στις 22 Μαΐου 2005.[17] Στις 10 Νοεμβρίου 2015, με την ευκαιρία συμπλήρωσης 100 χρόνων από τη γέννηση του και 10 από το θάνατο του, διοργανώθηκε ειδική τιμητική εκδήλωση στο Ολυμπιακό Μέγαρο Κύπρου. Διοργανωτής της εκδήλωσης ήταν η Carlsberg Κύπρου, της οποίας υπήρξε μέλος του διευθυντικού προσωπικού την περίοδο 1978-1995.[5]

Η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ) θεσμοθέτησε ειδικό βραβείο Πάμπου Αβρααμίδη για τον καλύτερο προπονητή της χρονιάς στην ετήσια γιορτή  της ΚΟΠ. Η συγκεκριμένη βράβευση διήρκεσε για 10 χρόνια.[7]

Ο γιος του, Μάριος Αβρααμίδης, είναι γνωστός αθλητικογράφος και παρουσιαστής αθλητικών εκπομπών στην Κύπρο.[18]

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως ποδοσφαιριστής του ΑΠΟΕΛ
Ως προπονητής της Ανόρθωσης
Ως προπονητής του Ολυμπιακού
Ως προπονητής του ΑΠΟΕΛ

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Κυριάκου, Ακης (24 Μαΐου 2015). «Πάμπος Αβρααμίδης: Ο σκαπανέας του ποδοσφαίρου μας». www.sigmalive.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2017. 
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 Μελετίου 2011, σελ. 123
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Παπαδάκης, Μικαέλο· Μιλτιάδους, Ηρόδοτος (16 Ιανουαρίου 2011). «Από τον Αργ. Γαβαλά στον Αναστασιάδη» (PDF). Η Καθημερινή. σελ. 35. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 18 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2017. 
  4. Μελετίου 2011, σελ. 152
  5. 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 «Πάμπος Αβρααμίδης: 100 χρόνια από τη γέννηση του» (PDF). Δεκέμβριος 2015. σελίδες 17–19. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 18 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2017. 
  6. 6,0 6,1 «Οι προπονητές που άλλαξαν τη μοίρα του κυπριακού ποδοσφαίρου». ΡΕΠΟΡΤΕΡ. 21 Ιουλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2017. 
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 «Πάμπος Αβρααμίδης: Ο πατέρας του Κυπριακού ποδοσφαίρου». 2015-11-11. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-08-18. https://archive.today/20170818130246/http://riknews.com.cy/index.php/sports/a-katigoria/item/25679-pampos-avraamidis-o-pateras-tou-kypriakoy-podosfairou. Ανακτήθηκε στις 2017-08-18. 
  8. 8,0 8,1 Μελετίου 2011, σελ. 178
  9. 9,0 9,1 «Ο μοναδικός που προπονούσε 2 ομάδες ταυτόχρονα!». SentraGoal. 12 Νοεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2017. 
  10. Μελετίου, Γιώργος. «ΑΠΟΕΛ: Οι τίτλοι πρωταθλήματος του χθες » Σύγχρονη Άποψη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2017. 
  11. 11,0 11,1 11,2 Μελετίου 2011, σελ. 180
  12. 12,0 12,1 «Οι παλαίμαχοι για τον Πάμπο Αβρααμίδη». www.kerkida.net. 11 Νοεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2017. 
  13. Μελετίου 2011, σελ. 236
  14. 14,0 14,1 Μελετίου 2011, σελ. 263
  15. Μελετίου 2011, σελ. 276
  16. «Προπονητές». backend.cfa.com.cy. Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2017. 
  17. «Πάμπος Αβρααμίδης». www.omonoialive.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2017. 
  18. «Δείτε πως είναι σήμερα τα "ιερά τέρατα" του ποδοσφαίρου μας (βίντεο)». www.ant1iwo.com. 6 Απριλίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2017. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Μελετίου, Γιώργος (2011). Κυπριακό ποδόσφαιρο 1900-1960. Λευκωσία: Power Publishing. σελ. 123. ISBN 978-9963-688-87-6. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]