Ο όρκος των Ορατίων (Ζακ-Λουί Νταβίντ)
| Ο όρκος των Ορατίων | |
|---|---|
 | |
| Ονομασία | Ο όρκος των Ορατίων |
| Δημιουργός | Q83155 |
| Έτος δημιουργίας | 1784 |
| Είδος | Λάδι σε μουσαμά |
| Ύψος | 329,8 εκατοστά |
| Πλάτος | 424,8 εκατοστά |
| Πόλη | Παρίσι, Γαλλία |
| Μουσείο | Μουσείο του Λούβρου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα | |
Ο όρκος των Ορατίων (γαλλικά: Le Serment des Horaces) που εξέθεσε το 1785 ο Ζακ-Λουί Νταβίντ στο παρισινό Σαλόν υπήρξε πραγματικός θρίαμβος καθώς η σύνθεσή του θεωρήθηκε ορόσημο της αναγέννησης της ευρωπαϊκής ζωγραφικής με την επιστροφή στα αυστηρά και πατριωτικά ιδεώδη αντάξια των αρχών της Ρώμης. [1]
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Οράτιος στο κέντρο της παράστασης είναι έτοιμος να παραδώσει τα ξίφη στους τρίδυμους γιους του που ορκίζονται να νικήσουν τους τρίδυμους επίσης εχθρούς τους στη μάχη μεταξύ των Ορατίων και των Κουριατίων. [2]Οι γυναίκες της οικογένειας είναι περίλυπες και αδύναμες, γεγονός που μεγαλώνει την αίσθηση της δύναμης και της αποφασιστικότητας που μεταδίδουν οι άνδρες. Στην θέση των θεών, νυμφών σατύρων και ερωτευμένων ζευγαριών σε ειδυλλιακά τοπία του Ροκοκό βρίσκουμε τώρα ένα θέμα ηρωικού πατριωτισμού, αυτοθυσίας, οικογενειακής τάξης και δημοσίου καθήκοντος. Η προβολή αυτών των αρετών γίνεται με νέο στυλ [καθαρή γραμμή, συνεχή περιγράμματα, χρώματα ψυχρά και πυκνά, λείες επιφάνειες, οριζόντια μετωπική σύνθεση]. Σκοπός πλέον δεν είναι να τέρψει και να κολακεύσει, αλλά να διδάξει και να νουθετήσει. Να κάνει την αρετή ελκυστική και το κακό μισητό, αυτός πρέπει να είναι ο σκοπός κάθε έντιμου ανθρώπου που πιάνει την πέννα, το πινέλο ή τη σμίλη, όπως είπε ο Ντιντερό.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Mathew Collins, Feelings (συναισθήματα), This is civilisation, 2007
- ↑ . «britannica.com/topic/Horatii-and-Curiatii».