Ο χαρταετός
| Ο χαρταετός | |
|---|---|
| Σκηνοθεσία | Randa Chahal Sabag[1] |
| Σενάριο | Randa Chahal Sabag |
| Πρωταγωνιστές | Flavia Bechara και Ziad Rahbani |
| Διανομή | Netflix |
| Πρώτη προβολή | 2003 |
| Διάρκεια | 80 λεπτά |
| Προέλευση | Λίβανος και Γαλλία[2] |
| Γλώσσα | Αραβικά |
| δεδομένα () | |
Ο χαρταετός (γαλλικά: Le Cerf-volant, αραβικά: Tayyara men wara – طيّارة من ورق) είναι λιβανέζικη ταινία του 2003 από τη σκηνοθέτη Ράντα Σαχάλ Σαμπάγκ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας δεκαπεντάχρονης Λιβανέζας, μέλους μιας κοινότητας Δρούζων, η οποία αναγκάζεται να παντρευτεί τον ξάδερφό της πέρα από τα σύνορα με το Ισραήλ, αλλά είναι ερωτευμένη με έναν Ισραηλινό στρατιώτη. Ο χαρταετός είναι η πιο επιτυχημένη εμπορικά και κριτικά ταινία της Σαμπάγκ και η τελευταία της, αφού η σκηνοθέτρια πέθανε το 2008.[3] Η ταινία ήταν η επίσημη υποβολή του Λιβάνου για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στην τελεή των 76ων Όσκαρ.[4] Αν και δεν κυκλοφόρησε ποτέ στις κινηματογραφικές αίθουσες στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ταινία κυκλοφόρησε σε DVD το 2009 από την εταιρεία First Run Features.[5]
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο χαρταετός λαμβάνει χώρα σε ένα χωριό που ονομάζεται Ντεΐρ Μιμάς πάνω από τα σύνορα των κατεχόμενων από το Ισραήλ εδαφών στον νότιο Λίβανο. Η 16χρονη Λιβανέζα Λαμία (Φλάβια Μπεχάρα) ζει με την οικογένειά της στο χωριό. Η οικογένειά της την έχει λογοδόσει για να παντρευτεί με τον ξάδερφό της, τον Σάμι (Εντομόντ Χαντάντ), ο οποίος ζει στην ισραηλινή πλευρά. Η μητέρα της Λαμία, η Αμίρα (Ράντα Ασμάρ) είναι απογοητευμένη και απρόθυμη να στείλει την κόρη της μακριά, γιατί αυτό σημαίνει ότι η Λαμία δεν θα μπορέσει ποτέ να επιστρέψει λόγω της τεταμένης πολιτικής κατάστασης στα σύνορα.
Η Λαμία, με τη σειρά της, είναι και η ίδια εντελώς απρόθυμη να συμφωνήσει με τον γάμο, γιατί δεν έχει δει ποτέ τον υποψήφιο σύζυγό της ούτε βέβαια τον αγαπάει. Δεν είναι παρά μια αφελής έφηβη που δεν έχει ιδέα για τον γάμο. Σε παρόμοιο μήκος κύματος, ο Σάμι δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να παντρευτεί την ξαδέρφη του. Ωστόσο, συμφωνεί με τον γάμο, γιατί θεωρεί ότι έτσι θα βοηθήσει τη Λαμία να ξεφύγει από το χωριό της.
Για τη διεξαγωγή του γάμου, δεδομένου ότι υπάρχει νεκρή ζώνη μεταξύ των δύο πλευρών, του Λιβάνου και του Ισραήλ, η επικοινωνία γίνεται μέσω τηλεβόων και οι δύο πλευρά μπορούν να δουν ο ένας τον άλλον μόνο με κιάλια. Πριν από τον γάμο, η Λαμία έπρεπε να πάρει ειδική άδεια από τις αρχές για να περάσει τα σύνορα. Την ημέρα του γάμου, όλο το χωριό μαζεύεται στις συνοριακές πύλες για να δει τη Λαμία να διασχίζει τα σύνορα. Στην ισραηλινή πλευρά, ανεμίζουν μια λευκή σημαία ως σήμα για να ξεκινήσει η διαδικασία. Η Λαμία αγκαλιάζει την οικογένειά της και ξεκινά τη μεγάλη της βόλτα προς τα ισραηλινά σύνορα με το υπέροχο νυφικό της και με μια ανθοδέσμη. Κοιτάζει συνεχώς πίσω της, γνωρίζοντας ότι μπορεί να μην επιστρέψει ποτέ.
Στο μεταξύ, η ταινία αποκαλύπτει ότι ένας Ισραηλινός στρατιώτης, ο Γιουσέφ (Μάχερ Μπσαΐμπ), που υπηρετεί στα σύνορα, είναι ερωτευμένος με τη Λαμία. Από τη στιγμή που η Λαμία πηγαίνει να ζήσει στο σπίτι του Σάμι, μετά βίας τρώει, κοιμάται και μιλάει. Η κατάσταση αυτή συνεχίζεται για 20 ημέρες. Αργότερα, κατά τη διάρκεια ενός καβγά με τον σύζυγό της, η Λαμία τού λέει ότι αγαπά κάποιον άλλον, ο οποίος αποδεικνύεται ότι είναι ο Γιουσέφ. Η οικογένεια του Σάμι απογοητεύεται με τη Λαμία και την πηγαίνει στα σύνορα για να μιλήσει με τη μητέρα της. Στη Λαμία δίνουν κιάλια, αλλά εκείνη, αντί να κοιτάξει τη μητέρα της, γυρίζει να κοιτάξει τον Γιουσέφ και ανταλλάσσει χαμόγελα μαζί του. Και οι δύο οικογένειες θυμώνουν με αυτό και τα κιάλια τής αφαιρούνται.
Λόγω της συνεχούς δυσάρεστης συμπεριφοράς της, η Λαμία γίνεται ανεπιθύμητη στο σπίτι του Σάμι και αναγκάζεται να επιστρέψει στην οικογένειά της. Ο Σάμι προειδοποιεί τη Λαμία ότι κανείς άλλος δεν θα τη θέλει πια αν εκείνος τη χωρίσει και θα ότι θα μείνει για πάντα μόνη. Η Λαμία αντιμετωπίζει μεγάλο δίλημμα, γιατί δεν θέλει να μείνει με τον άντρα της αλλά δεν θέλει ούτε να γυρίσει πίσω (λόγω του έρωτά της με τον Γιουσέφ).
Δυστυχώς, η Λαμία επιστρέφει στο Ντεΐρ Μιμάς, προς απόλυτη απογοήτευση τόσο της ίδιας όσο και του στρατιώτη. Η νεαρή κοπέλα γίνεται αντικείμενο προσβολών στο χωριό της, κάτι που φαίνεται όταν ένας καταστηματάρχης δεν δέχεται χρήματα από αυτήν, αποκαλώντας τα "χρήματα της ατιμίας".
Το τέλος της ταινίας έχει αφεθεί επίτηδες ασαφές και ανοιχτό σε ερμηνείες. Μοιάζει με ονειρική ή σουρεαλιστική σκηνή, κατά την οποία η Λαμία διασχίζει με μαγικό τρόπο τον φράχτη των συνόρων και τελικά βρίσκεται με τον Γιουσέφ.
Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Global Lens (Global Film Initiative), Νέα Υόρκη, 2008 [6]
- Prix de la bande Sonore, Μπαστιά, 2004
- Prix de TV5, Βέλγιο, 2004
- Silver Lion, Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής, Φεστιβάλ Βενετίας, 2003
- Prix de la Lanterne Magique, Φεστιβάλ Βενετίας, 2003
- Prix de la paix- Gillo Pontecorvo, Φεστιβάλ Βενετίας, 2003
- Διεθνές βραβείο μουσικής και ταινίας, Οσέρ, 2003
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ www
.imdb .com /title /tt0377610 /. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2016. - ↑ Unifrance. 23280. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2019.
- ↑ Quilty, Jim (27 Αυγούστου 2008). «Award-winning filmmaker Randa Chahal Sabag passes away in Paris». The Daily Star. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Lybarger, Dan (16 Ιανουαρίου 2004). «The Kite». Nitrate Online. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Atkinson, Michael (14 Απριλίου 2009). «A Tragicomedy, Split Down Its Center». IFC. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Global Lens 2008». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2021.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο χαρταετός στην IMDb