Ο εραστής (ταινία, 1992)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο εραστής
(L'Amant)
ΣκηνοθεσίαΖαν-Ζακ Ανό[1][2][3]
ΠαραγωγήΚλοντ Μπερί
ΣενάριοΖαν-Ζακ Ανό, Ζεράρ Μπρας και Μαργκερίτ Ντυρά
Βασισμένο σεΟ εραστής
ΠρωταγωνιστέςΤζέιν Μαρτς[2][3][4], Tony Leung Ka-fai, Melvil Poupaud[5][6], Ζαν Μορό[5][6], Arnaud Giovaninetti[5], Lisa Faulkner[5], Tania Torrens[5] και Frédéric Auburtin[7]
ΜουσικήΓκαμπριέλ Γιαρέντ
ΤραγούδιΓκαμπριέλ Γιαρέντ
ΦωτογραφίαΡομπέρ Φρες
ΜοντάζΝοέλ Μπουασόν
ΕνδυματολόγοςYvonne Sassinot de Nesle
Εταιρεία παραγωγήςRenn Productions
ΔιανομήPathé Distribution και Netflix
Πρώτη προβολή1992 και 26  Μαρτίου 1992 (Γερμανία)[8]
Διάρκεια111 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο και Βιετνάμ
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο εραστής ( γαλλικά: L'Amant‎‎) είναι ερωτική ρομαντική δραματική ταινία του 1992 σε παραγωγή Κλοντ Μπερί και σκηνοθεσία Ζαν-Ζακ Ανό. Βασισμένη στο ομώνυμο ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του 1984 της Μαργκερίτ Ντυράς, η ταινία περιγράφει λεπτομερώς την παράνομη σχέση μεταξύ μιας έφηβης Γαλλίδας και ενός πλούσιου Κινέζου στη Γαλλική Ινδοκίνα το 1929. Την πρωταγωνίστρια υποδύεται η Τζέιν Μαρτς και τον εραστή της ο Tony Leung Ka-fai . Στην ταινία εμφανίζεται επίσης η Ζαν Μορό ως αφηγητής.

Η ανάπτυξη ξεκίνησε το 1989, με την κύρια φωτογραφία να ξεκινά το 1991. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 22 Ιανουαρίου 1992 στη Γαλλία, στις 19 Ιουνίου στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 30 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Η ταινία ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας το 1992 και κέρδισε το βραβείο Golden Reel της Motion Picture Sound Editors το 1993 για την "Καλύτερη Μοντάζ Ήχου — Ξένο χαρακτηριστικό». Προτάθηκε για επτά Βραβεία Σεζάρ στη Γαλλία, κερδίζοντας το Βραβείο Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής. Η ταινία γνώρισε εισπρακτική επιτυχία στη Γαλλία και έλαβε γενικά θετικές κριτικές στην Ευρώπη, ενώ οι κριτικές από Αμερικανούς κριτικούς ήταν πιο ανάμεικτες.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι κύριοι χαρακτήρες είναι γνωστοί μόνο ως νεαρή κοπέλα και ο Κινέζος άνδρας. Οι εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα στο Βιετνάμ. Κόρη μιας πικραμένης, φοβισμένης, φτωχής γαλλικής οικογένειας, που ζει σε μια αγροτική περιοχή, φορά ένα παλιό λινό φόρεμα και ένα καπέλο φεντόρα και βάφει τα χείλη της έντονα κόκκινα όταν δεν την βλέπει η μητέρα της. Η αδύναμη, χήρα μητέρα της είναι δασκάλα σε παιδιά της περιοχής. Υπάρχει ένας βίαιος μεγαλύτερος αδερφός που καπνίζει όπιο και ένας συνεσταλμένος μικρότερος. Η κοπέλα είναι μοναχική αλλά εξαιρετική μαθήτρια, που ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας.

Συνειδητοποιούν ότι «είναι αδιανόητο να έχουν μέλλον μαζί» γιατί αυτή είναι προγραμματισμένη να επιστρέψει σύντομα στο Παρίσι και εκείνος θα κάνει έναν κανονισμένο γάμο με μια Κινέζα κληρονόμο. Έχοντας επίγνωση του περιορισμένου χρόνου που έχουν μαζί, πέφτουν σε μια σχέση στην οποία απορρίπτουν όλες τις ευθύνες που συνοδεύουν τη δέσμευση. Κάθε μέρα μετά το σχολείο, το κορίτσι πηγαίνει στο δωμάτιό του, όπου κάνουν παθιασμένο σεξ.

Η οικογένεια του κοριτσιού ανακαλύπτει την σχέση και, αν και στην αρχή έξαλλη, το συγχωρεί επειδή ο άντρας είναι πλούσιος και μπορεί να ξεπληρώσει κάποια από τα χρέη τους. Παρά τον πλούτο του και τη φτώχεια τους, η οικογένεια τον αντιμετωπίζει με περιφρόνηση καθώς δεν είναι Ευρωπαίος. Η υπόθεση συνεχίζεται με πάθος και ο άντρας φτάνει στο σημείο να παρακαλεί τον πατέρα του για άδεια να την παντρευτεί αντί να συνάψει τον κανονισμένο γάμο του, αλλά ο πατέρας του προτιμά να τον δει νεκρό παρά με ένα λευκό κορίτσι. Αν και συντετριμμένος, ο άντρας παντρεύεται την υποψήφια νύφη και η κοπέλα επιβιβάζεται σε ένα πλοίο μέρες αργότερα για να επιστρέψει στη Γαλλία.

Δεκαετίες αργότερα, έγινε μια επιτυχημένη συγγραφέας. Στην τελευταία σκηνή, μας λέει ότι ο Κινέζος επισκέπτεται τη Γαλλία και την έχει πάρει τηλέφωνο. Της λέει ότι ποτέ δεν σταμάτησε να την αγαπά, ούτε θα σταματήσει ποτέ.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο σκηνοθέτης Ζαν-Ζακ Ανό αρχικά συνεργάστηκε με τη Μαργκερίτ Ντυράς για την προσαρμογή του βιβλίου της, αλλά οι δημιουργικές διαφορές μεταξύ του ζευγαριού οδήγησαν τον Ανό να συνεργαστεί με τον συγγραφέα Ζεράρ Μπραχ. [9] Ο Ανό και ο Μπραχ άλλαξαν την ηλικία του "κοριτσιού" από τα 151⁄2 έως τα 17 πριν αποφασίσουν ότι θα είχαν την κατάστασή της στην αρχή να είναι 15 ετών ενώ είπε ψέματα στον αγαπημένο της ότι είναι 17, αλλά προσπάθησε να διατηρήσει την αρχική δομή και τον λογοτεχνικό τόνο του αρχικού μυθιστορήματος. [10] Όπως και με το μυθιστόρημα του Duras, κανένας από τους χαρακτήρες δεν χρησιμοποιεί ονόματα και αναφέρονται στους τίτλους ως "Το κορίτσι" και "Ο Άνδρας". [10] Για να βρει την ηθοποιό που θα έπαιζε το κορίτσι, ο Ανό έκανε διαφήμιση σε πολλές πόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο και επισκέφτηκε δραματικές σχολές. Ωστόσο, ήταν η σύζυγος του Ανό, που συνάντησε σε μια φωτογραφήση την Τζέιν Μαρτς, ενός 16χρονου Βρετανού μοντέλου, σε ένα εφηβικό περιοδικό μόδας και την έφερε στην προσοχή του.

Όταν ξεκίνησαν τα γυρίσματα στις 14 Ιανουαρίου 1991, ο Μάρτιος ήταν δύο μήνες πριν κλείσει τα 18. [11] Ο Ανό επέλεξε να γυρίσει την ταινία στα αγγλικά αντί στα γαλλικά για να εξασφαλίσει διεθνή διανομή και να εξυπηρετήσει την ηθοποιό. [12]

Ο Ανό πήγε για πρώτη φορά στην πόλη Χο Τσι Μιν στο Βιετνάμ το 1989 για να δει το σκηνικό του αρχικού μυθιστορήματος, αλλά ήταν πολύ απογοητευμένος από την κατάσταση της χώρας. [13] Σε συνέντευξή του στους Los Angeles Times, δήλωσε ότι το καλύτερο αποικιακό ξενοδοχείο προσέφερε αρουραίους τόσο μεγάλους που έτρεχαν στους διαδρόμους, αράχνες παντού και φυσικά χωρίς κλιματισμό. Όταν προσπαθήσαμε να χρησιμοποιήσουμε το νεροχύτη, τρεις σταγόνες καφέ νερού —υποθέτω από τον Κόκκινο Ποταμό— βγήκαν από τη βρύση. [13] Αρχικά αποφάσισε να μην γυρίσει στη χώρα και άρχισε να αναζητά τοποθεσίες στη Μαλαισία, την Ταϊλάνδη και τις Φιλιππίνες — όλες οι χώρες που έχουν χρησιμοποιηθεί ως σκηνικά για να εκπροσωπήσουν το Βιετνάμ σε άλλες δυτικές ταινίες. [13] Ένα χρόνο αργότερα, επέστρεψε στην αρχική του επιλογή, νιώθοντας ότι καμία άλλη χώρα δεν μπορούσε να εκπροσωπήσει πραγματικά το «κουρασμένο μουσείο». [13] Σύμφωνα με τον Ανό και τη MGM Studios, ήταν η πρώτη δυτική ταινία που γυρίστηκε στη χώρα από την επανένωση της χώρας το 1975. [13] [14] [15] Η κυβέρνηση καλωσόρισε το συνεργείο, παρέχοντάς τους ένα κυβερνητικό ελικόπτερο για χρήση κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. [13] Ωστόσο, ζητήθηκε από τους κινηματογραφιστές να καθαρίσουν όλα τα σενάρια παραγωγής με τους αξιωματούχους προτού μπορέσουν να γυριστούν, και ένας υπάλληλος παρέμενε στο πλατό ανά πάσα στιγμή. [13] Όλες οι σεξουαλικές σκηνές της ταινίας έπρεπε να γυριστούν στο Παρίσι καθώς οι αξιωματούχοι απαγόρευσαν να γυριστούν στην τοποθεσία. [13] Χρειάστηκαν 135 ημέρες για να ολοκληρωθούν τα γυρίσματα και λόγω του κόστους εισαγωγής των γυρισμάτων στο Βιετνάμ, η παραγωγή της ταινίας κόστισε 30 εκατομμύρια δολάρια. [13] [16] [17]

Κυκλοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την ολοκλήρωσή της, η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στη Σαϊγκόν όπου έτυχε καλής υποδοχής από τους «ηθικά σκεπτόμενους» καλεσμένους. [13] Ο Εραστής έκανε πρεμιέρα στη Γαλλία στις 22 Ιανουαρίου 1992. Η πρώτη της αγγλική κυκλοφορία έγινε στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 19 Ιουνίου 1992. Η ταινία έλαβε άδεια κυκλοφορίας στις Ηνωμένες Πολιτείες από τα MGM Studios, αλλά για το ντεμπούτο της, έπρεπε πρώτα να ξεπεράσει την αντίθεση από την Ένωση Κινηματογράφου της Αμερικής. Ο οργανισμός έδωσε στην αρχική ταινία βαθμολογία MPAA NC-17. Η MGM άσκησε έφεση αφού έκοψε 12 λεπτά της ταινίας. [18] Σε συνδυασμό με τις εκκλήσεις από τον Ανό, την MGM, και έναν ερωτικό παιδαγωγό, ο οποίος υποστήριξε ότι η κομμένη έκδοση δεν ήταν πιο παράνομη από το σεξουαλικό θρίλερ του 1992 Βασικό Ένστικτο, η βαθμολογία της ταινίας άλλαξε σε R. [13] Η ταινία κυκλοφόρησε στις αμερικανικές αίθουσες στις 30 Οκτώβριου 1992.

Η Μαρτς αναγκάστηκε να διαψεύσει τις φήμες από τα βρετανικά ταμπλόιντ ότι εκείνη και ο Τόνι Λιού Κα-Φάι δεν προσομοίωσαν τις σεξουαλικές τους σκηνές. [19] Ο Ανό είχε υπονοήσει λανθασμένα ότι το σεξ ήταν πραγματικό για να τονώσει τη δημοσιότητα της ταινίας, λέγοντας Είτε πρόκειται για προσομοίωση ή εμπειρία δεν έχει μεγάλη σημασία για μένα, οδηγώντας τα ταμπλόιντ να το έχουν στα πρωτοσέλιδα τους για μέρες. [11] [9] Η δημοσιότητα έγινε τόσο δύσκολη για τη Μαρτς και την οικογένειά της που έπαθε νευρικό κλονισμό και κατέφυγε στις Σεϋχέλλες για να γλιτώσει από τον έλεγχο. Ο Ανό παραδέχτηκε αργότερα ότι το σεξ δεν ήταν πραγματικό, λέγοντας Εγώ είμαι κολακευμένος που οι άνθρωποι πίστεψαν [το σεξ]. Αλλά μετά από λίγο έγινε ντροπιαστικό. Σταμάτησα να ασχολούμαι με τον Τύπο στην Αγγλία. Ήταν μια κατάσταση που δεν κερδίζει. [20]

Οικιακά μέσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Εραστής κυκλοφόρησε σε Blu-ray στη Γερμανία το 2011 με τον τίτλο Der Liebhaber [21] και συνοδεύεται από υπότιτλους και ηχητικά κομμάτια διαθέσιμα στα γερμανικά και στα αγγλικά.

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εισπράξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία γνώρισε εισπρακτική επιτυχία στη Γαλλία, έχοντας 626.891 εισητήρια το πρώτο Σαββατοκύριακο και παίχτηκε σε συνολικά 229 αίθουσες. Συνολικά η ταινία είχε 3.156.124 εισητήρια στη Γαλλία, και έγινε η έβδομη ταινία με τις περισσότερες εισπράξεις του 1992. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Εραστής απέσπασε 4.899.194 δολάρια σε εισπράξεις κατά τη διάρκεια μιας περιορισμένης κυκλοφορίας σε 103 κινηματογραφικές αίθουσες.

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Rotten Tomatoes, Ο Εραστής έχει βαθμολογία θετικής αποδοχής 28% με βάση 25 κριτικές, με μέση βαθμολογία 4,8/10. [22]

Ο Ρότζερ Ίμπερτ των Chicago Sun-Times συνέκρινε την ταινία με τα ερωτικά βίντεο της Emmanuelle ή του Playboy και του Penthouse, σχολιαζόντας πως όμορφοι ηθοποιοί και κομψή φωτογραφία παρέχουν έναν απαλό αισθησιασμό. Ως είσοδος σε αυτό το είδος, ο εραστής είναι κάτι παραπάνω από ικανός, και η ταινία είναι πιθανό να έχει μεγάλη διάρκεια στο βίντεο ως το είδος της ερωτικής ψυχαγωγίας που προκαλεί αλλά δεν προκαλεί αμηχανία. Ο Ίμπερτ συνέχισε λέγοντας Είναι καλός ο εραστής ως σοβαρή ταινία; Όχι πραγματικά. Ο Ανό και οι συνεργάτες του έχουν όλες τις φυσικές λεπτομέρειες σωστά, αλλά υπάρχει μια αποτυχία της φαντασίας εδώ. Δεν αισθανόμαστε την παρουσία πραγματικών ανθρώπων πίσω από τις ελκυστικές προσόψεις των δύο βασικών ηθοποιών. [23]

Βραβεία & υποψηφιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Εραστής προτάθηκε για το Όσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας το 1992 [24] και κέρδισε το 1993 το βραβείο Golden Reel της Motion Picture Sound Editors για την "Καλύτερη Μοντάζ Ήχου — Ξένο χαρακτηριστικό». [25] Στα Βραβεία Σεζάρ του 1993 στη Γαλλία, προτάθηκε για επτά βραβεία, κερδίζοντας στην κατηγορία της Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής για τη μουσική του Γκάμπριελ Γιαρέντ. [26]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0101316/. Ανακτήθηκε στις 19  Μαΐου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 stopklatka.pl/film/kochanek-1991. Ανακτήθηκε στις 19  Μαΐου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 www.filmaffinity.com/es/film919585.html. Ανακτήθηκε στις 19  Μαΐου 2016.
  4. ↑ www.bbfc.co.uk/releases/lover-1970-0. Ανακτήθηκε στις 19  Μαΐου 2016.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 www.imdb.com/title/tt0101316/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 19  Μαΐου 2016.
  6. ↑ 6,0 6,1 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=1665.html. Ανακτήθηκε στις 19  Μαΐου 2016.
  7. ↑ (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  8. ↑ (Γερμανικά) Λεξικό παγκόσμιων κινηματογραφικών ταινιών. Zweitausendeins.
  9. ↑ 9,0 9,1 «Jean-Jacques Annaud's 'The Lover' Gets Mixed Reviews». AP NEWS (στα Αγγλικά). 6 Φεβρουαρίου 1992. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Canby, Vincent (1992-10-30). «The Lover». The New York Times. https://movies.nytimes.com/movie/review?_r=2&res=9E0CE4DB1F30F933A05753C1A964958260. Ανακτήθηκε στις 2009-06-02. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «The original sinner». The Evening Standard. 10 Απριλίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 
  12. ↑ «A look inside Hollywood and the movies. : WRITER'S REVENGE : You Can Take Your Script and . .». Los Angeles Times (στα Αγγλικά). 2 Φεβρουαρίου 1992. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 
  13. ↑ 13,00 13,01 13,02 13,03 13,04 13,05 13,06 13,07 13,08 13,09 13,10 Galbraith, Jane (1992-10-30). «Steam From Saigon: INTERVIEW: Forget the Sex, Director Says—How About Those Hot Locations?». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 June 2012. https://web.archive.org/web/20120603135740/http://articles.latimes.com/1992-10-30/entertainment/ca-821_1_hot-locations. Ανακτήθηκε στις 13 April 2022. 
  14. ↑ Do, Tess; Tarr, Carrie (13 March 2008). «Outsider and insider views of Saigon/Ho Chi Minh City: The Lover/L'Amant, Cyclo/Xích lô, Collective Flat/Chung cu and Bargirls/Gái nhay». Singapore Journal of Tropical Geography 29 (1): 55–67. doi:10.1111/j.1467-9493.2008.00319.x. Bibcode: 2008SJTG...29...55D. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 October 2012. https://archive.today/20121015121058/http://www3.interscience.wiley.com/journal/119398537/abstract?CRETRY=1&SRETRY=0. 
  15. ↑ «Saigon on the Silver Screen: The Lover, 1992». saigoneer.com (στα Αγγλικά). 21 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 
  16. ↑ «L'Amant» (στα French). Bibliothèque du film, under "Tournage". Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2009. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  17. ↑ «L'Amant» (στα French). toutlecine.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2009. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  18. ↑ Sandler, Kevin (2007). The Naked Truth: Why Hollywood Doesn't Make X-rated Movies. Rutgers University Press. σελ. 154. 
  19. ↑ Pener, Degen (1992-11-01). «EGOS & IDS; Crazy for Birds, but No Birdy» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1992/11/01/style/egos-ids-crazy-for-birds-but-no-birdy.html. Ανακτήθηκε στις 2022-04-13. 
  20. ↑ «The Truth about The Lover». The Buffalo News. 15 Νοεμβρίου 1992. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 
  21. ↑ «L'amant Blu-ray (The Lover / Der Liebhaber) (Germany)», blu-ray.com, https://www.blu-ray.com/movies/Lamant-Blu-ray/27142/, ανακτήθηκε στις 2022-04-13 
  22. ↑ «The Lover», Rotten Tomatoes, https://www.rottentomatoes.com/m/lover, ανακτήθηκε στις 2022-11-26 
  23. ↑ Ebert, Roger (1992-10-30). «The Lover». rogerebert.suntimes.com (Chicago Sun-Times). https://www.rogerebert.com/reviews/the-lover-1992. Ανακτήθηκε στις 2010-03-19. 
  24. ↑ «1993 | Oscars.org». Oscars.org. Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 
  25. ↑ «Weekend Awards Provide Warm-up for Oscars». Daily News of Los Angeles. 1993-03-23. 
  26. ↑ «César Awards 1993». MUBI (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ο_εραστής_(ταινία,_1992)&oldid=10486463"