Οφέλλας (όνομα)
Ὀφέλλας, αρχαιοελληνικό αντρικό κύριο όνομα.
Ετυμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όνομα Ὀφέλλας προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα ὀφέλλω «αυξάνω, μεγαλώνω» και αυτό από το αμάρτυρο *ὀφείλ-jω < ινδοευρωπαϊκό *obhel- «αυξάνω».[1]
Διάδοση του ονόματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με τη Θετίμα, το όνομα Ὀφέλλας εμφανίζεται στο Lexicon of Greek Personal Names (LGPN) να το φέρουν 4 άτομα (4ος αι. π.Χ., 3ος αι. π.Χ.), και με γεωγραφική διασπορά: Πέλλα, Αμφίπολη, Όλυνθος, Κορινθία. Παράλληλος τύπος Ὀφέλας (3ος αι. π.Χ., Αμφίπολη).[2]
Σημασιολογικά παρεμφερή είναι τα αρχαία αθηναϊκά ονόματα: Ὀφέλων,[3] Ὀφέλανδρος.[4]
Τέλος, αν η σύνδεση με το μυκηναϊκό o-pe-ro «χρέος, έλλειμμα» είναι έγκυρη, τότε στην ίδια λεξικολογική οικογένεια εντάσσονται και οι λέξεις ὀ-φείλω, ὄφελος, ὠφέλεια, ὠφελῶ, και είναι σημασιολογικά παρεμφερή τα αρχαιοελληνικά ονόματα: Ὠφελίμη,[5] Ὠφελίμα,[6] Ὠφέλινος, Ὠφελίων.[7]
Γυναικείος τύπος του ονόματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο γυναικείος τύπος Οφηλία φαίνεται ότι δημιουργήθηκε το 15ο αιώνα από τον Ναπολιτάνο ποιητή Τζάκοπο Σαννατσάρο (Jacopo Sannazaro, 1457–1530).[8] Το όνομα έγινε γνωστό και διαδόθηκε από τον Άμλετ του Σαίξπηρ.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας, Κέντρο Λεξικολογίας, Αθήνα, δεύτερη έκδοση, ανατύπωση, 2005.
- ↑ Θετίμα[νεκρός σύνδεσμος].
- ↑ Athenian Onomasticon[νεκρός σύνδεσμος].
- ↑ Athenian Onomasticon[νεκρός σύνδεσμος].
- ↑ Athenian Onomasticon[νεκρός σύνδεσμος].
- ↑ Θετίμα[νεκρός σύνδεσμος].
- ↑ Θετίμα[νεκρός σύνδεσμος].
- ↑ J. Madison Davis, A. Daniel Frankforter, The Shakespeare Name Dictionary, Routledge, 2004, σ. 681 ISBN 0-203-67712-9 (Adobe e-Reader Format).
