Ουνανιμισμός

Ο Ουνανιμισμός είναι ένα ρεύμα στη γαλλική λογοτεχνία που ξεκίνησε από τον Ζυλ Ρομαίν στις αρχές της δεκαετίας του 1900, με το πρώτο βιβλίο του Η ομόφωνη ζωή (La Vie unanime 1904-1907), από όπου έλαβε και το όνομα. Ανάγεται σε μια ιδέα που είχε ο Ρομαίν τον Οκτώβριο του 1903 για ένα «κοινό πνεύμα» ή μια κοινή «ψυχική ζωή» σε ομάδες ανθρώπων Βασίζεται σε ιδέες συλλογικής συνείδησης και συλλογικής συγκίνησης καθώς και σε συμπεριφορά πλήθους, όπου τα μέλη μιας ομάδας κάνουν ή σκέφτονται κάτι ταυτόχρονα. Ο συγγραφέας πρέπει να επιδιώκει μια επικοινωνία με τα καθημερινά συναισθήματα των απλών ανθρώπων, με την ψυχή του πλήθους, με την ομαδική συνείδηση.

Οι γενικές γραμμές της θεωρίας του Ουνανιμισμού διατυπώθηκαν στα έργα Μικρή πραγματεία στιχουργικής (Petit traité de versification, 1923) του Ζυλ Ρομαίν και του Ζωρζ Σενεβιέρ και στο Σημειώσεις για την ποιητική τεχνική (Notes sur la technique poétique, 1910) του Ζωρζ Ντυαμέλ και του Σαρλ Βιλντράκ.

Το κυριότερο ουνανιμιστικό έργο είναι ο μυθιστορηματικός κύκλος 27 τόμων, Οι άνθρωποι καλής θέλησης (1932-1947) του Ζυλ Ρομαίν, που δημοσιεύθηκε από το 1932 έως το 1946 και παρουσίαζε το πνεύμα μιας ολόκληρης εποχής και τη γαλλική κοινωνία από το 1908 έως το 1933. Η αφήγηση μεταπηδά από χαρακτήρα σε χαρακτήρα, αντί να ακολουθεί έναν κάθε φορά, σε μια προσπάθεια να αποκαλύψει τη φύση και την εμπειρία της ομάδας στο σύνολό της.

Άλλοι συγγραφείς και καλλιτέχνες που είχαν προσχωρήσει στον Ουνανιμισμό - πολλοί σχετίζονται με την καλλιτεχνική ομάδα του Αβαείου ντε Κρετέιγ (Abbaye de Créteil) - περιλαμβάνουν τον Ζωρζ Σενεβιέρ, τον Ανρί-Μαρτέν Μπαρζάν, τον Αλεξάντρ Μερσερέ, τον Πιερ-Ζαν Ζουβ, τον Ζωρζ Ντυαμέλ, τον Λυκ Ντυρταίν, τον Σαρλ Βιλντράκ, τον Ρενέ Ακρό, τον ζωγράφο Αλμπέρ Γκλεζ, τον μουσικό Αλμπέρ Ντουαγιέν, κ.α..