Ζυλ Ρομαίν

Ζυλ Ρομαίν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Jules Romains (Γαλλικά)
Γέννηση
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ (48°51′36″ s. š., 2°23′26″ v. d.) και Grave of Jules Romains
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Γαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Σπουδές	Λύκειο Κοντορσέ École Normale Supérieure
Πληροφορίες ασχολίας
Αξιοσημείωτο έργο	Οι άνθρωποι καλής θέλησης Κνοκ ή ο θρίαμβος της ιατρικής
Περίοδος ακμής	1932
Οικογένεια
Σύζυγος	Gabrielle Romains (1912 – Δεκαετία του 1930) Lise Romains (1936–1972)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	πρόεδρος (1936–1939, PEN International) πρόεδρος (1934–1939, PEN Club français) 12η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας (1946–1972)
Βραβεύσεις	Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής Eugène Dabit populist novel award Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων γενικός διαγωνισμός Great Gold medal of the Société d'Encouragement au Progrès Διοικητής της Τάξης των Ακαδημαϊκών Φοινίκων Μεγάλο Βραβείο των καλύτερων μυθιστορημάτων του πρώτου μισού του 20ού αιώνα (1951) Γαλλική Ακαδημία
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Ζυλ Ρομαίν (γαλλικά: Jules Romains), φιλολογικό ψευδώνυμο του Λουί Ανρί Ζαν Φαριγκούλ (Louis Henri Jean Farigoule, 1885 -1972), ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και ιδρυτής του λογοτεχνικού ρεύματος του Ουνανιμισμού. Στα έργα του περιλαμβάνονται η κωμωδία Κνοκ ή ο θρίαμβος της ιατρικής (1923) και το μυθιστόρημα-ποταμός Οι άνθρωποι καλής θέλησης (1932-1947).

Το 1946 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.

Βιογραφία

Σκηνή από το θεατρικό έργο Νοκ ή ο θρίαμβος της ιατρικής, 1923

Ο Ζυλ Ρομαίν γεννήθηκε στο Σαιν-Ζυλιέν-Σαπτέιγ στον Άνω Λίγηρα. Οι γονείς του ήταν δάσκαλοι. Φοίτησε στο Παρίσι στο λύκειο Κοντορσέ και στη συνέχεια σπούδασε επιστήμη και φιλοσοφία στη διάσημη Εκόλ Νορμάλ Συπεριέρ. Αργότερα (1909-1919) δίδαξε φιλοσοφία.

Αφού δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στην ηλικία των δεκαοκτώ, Η ψυχή των ανθρώπων (L’Âme des hommes, 1904), εγκατέλειψε τη σταδιοδρομία του στη διδασκαλία στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη λογοτεχνία. Το έργο του χαρακτηρίστηκε από μια κυρίαρχη ιδέα, που είχε από τα νεανικά του χρόνια: τον ουνανιμισμό, δηλαδή την έκφραση της συλλογικής ψυχής μιας κοινωνικής ομάδας. Αυτή η θεωρία τροφοδοτεί τη συλλογή ποιημάτων, Η ομόφωνη ζωή (La Vie unanime,1908), και τα μυθιστορήματά του: Θάνατος κάποιου (1911) και Οι φίλοι (Les Copains, 1913). Θα βρει αργότερα την ολοκληρωμένη έκφρασή της στον μυθιστορηματικό κύκλο Οι άνθρωποι καλής θέλησης (1932-1947), είκοσι επτά τόμοι που δημοσιεύθηκαν μεταξύ 1932 και 1946, μια τεράστια τοιχογραφία στην οποία, σκιαγραφεί την εικόνα της εξέλιξης της κοινωνίας μεταξύ 1908 και 1933.

Αλλά ήταν κυρίως στο θέατρο που ο Ζυλ Ρομαίν κέρδισε την φήμη από τη δεκαετία του ΄20, κυρίως με το Κνοκ ή ο θρίαμβος της ιατρικής (1923). Ακολούθησαν ο Αμεντέ ή οι Κύριοι από γενιά (Amédée ou les Messieurs en rang,1923), Ο γάμος του κυρίου Τρουαντέκ (Le Mariage de monsieur Le Trouhadec,1926), το Μαροκινό γεύμα (Le Déjeuner marocain,1926), ο Δημήτριος (Démétrios,1926), Ζαν λε Μοφράν (Jean le Maufranc,1926), ο Δικτάτορας (Le Dictateur, 1926), Μποέν ή η κατοχή των αγαθών (Boën ou la Possession des biens,1930), κλπ

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο Ζυλ Ρομαίν ήταν, με τον Λουίτζι Πιραντέλλο και τον Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, ένας από τους τρεις θεατρικούς συγγραφείς της εποχής που παίζονταν περισσότερο στον κόσμο.

Στην περίοδο του Μεσοπολέμου ήταν οπαδός του Ριζοσπαστικού-Σοσιαλιστικού Κόμματος και συνδέθηκε με τον ηγέτη του, τον Εντουάρ Νταλαντιέ. Μεταξύ 1935 και 1939, συμμετείχε στην Επιτροπή Γαλλίας-Γερμανίας, που στόχευε στη συμβολή της γαλλο-γερμανικής προσέγγισης. Συγχρόνως, εντάχθηκε στη Διεθνή Ένωση Αγωνιστών Ειρήνης. Οι προσπάθειές του υπέρ της γαλλο-γερμανικής προσέγγισης οδήγησαν στην αποδοχή του από ναζιστικές προσωπικότητες. Τα θεατρικά έργα του ανέβαιναν στη Γερμανία και τα έργα του μεταφράστηκαν στα γερμανικά. Διέκοψε τις επαφές το 1939.

Κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου μετά την κατάληψη της Γαλλίας από τους Γερμανούς, κατέφυγε στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη συνέχεια το 1941 στο Μεξικό ως το τέλος του πολέμου, όπου συμμετείχε με άλλους Γάλλους πρόσφυγες στην ίδρυση του Γαλλικού Ινστιτούτου της Λατινικής Αμερικής.

Από το 1945 και αργότερα ασχολήθηκε με τα συνειδησιακά προβλήματα και με την εξέλιξη του σύγχρονου πολιτισμού. Έγραψε κυρίως δοκίμια, όπως Το πρόβλημα υπ' αριθμόν ένα (Le problème numéro un,1947), Για τη διαφύλαξη της λογικής (Pour raison garder, 1960-1963) κ.α. καθώς και αναμνήσεις Φιλίες και Συναντήσεις (Amitiés et rencontres, 1970).

Συγγραφέας πολυγραφότατος, ο Ζυλ Ρομαίν χρημάτισε πρόεδρος της παγκόσμιας ένωσης συγγραφέων (PEN International) από το 1936 έως το 1941. Εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας στις 4 Απριλίου 1946. Του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση του τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής καθώς και του τάγματος Τεχνών και Γραμμάτων. Το 1964 ονομάστηκε επίτιμος πολίτης του Σαιν-Αβερίν, όπου περνούσε τα καλοκαίρια του και συνέγραψε μεγάλο μέρος του έργου του.

Πέθανε στο Παρίσι το 1972.

Ουνανιμισμός

Ο Ζυλ Ρομαίν ήταν ήδη γνωστός πριν τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο σαν ποιητής. Κατά το διάστημα 1908-1911 εισήγαγε μαζί με τους ποιητές Ζωρζ Σενεβιέρ, Σαρλ Βιλντράκ και Ρενέ Ακρό, τον Ουνανιμισμό, ένα λογοτεχνικό ρεύμα που στηριζόταν στην ψυχολογική έννοια της ομαδικής συνείδησης και της συλλογικής συγκίνησης και έλαβε το όνομα από την ποιητική συλλογή του Ζυλ Ρομαίν Η ομόφωνη ζωή (La Vie unanime,1908). Συμμετείχαν ως ιδρυτικά μέλη, μεταξύ άλλων, ο συγγραφέας Ζωρζ Ντυαμέλ, ο ζωγράφος Αλμπέρ Γκλεζ και ο μουσικός Αλμπέρ Ντουαγιέν. Είναι γνωστοί και ως καλλιτεχνικός όμιλος του Αβαείου ντε Κρετέιγ (Abbaye de Créteil), όπου συγκεντρώνονταν, έγραφαν ποίηση και ανέβαζαν θεατρικές παραστάσεις.

Κύρια έργα

Στη μεγάλη πεζογραφική του παραγωγή, που άρχισε το 1904, περιλαμβάνονται ανάμεσα σε άλλα έργα:

• Θάνατος κάποιου (1911), το πρώτο σημαντικό ουνανιμιστικό μυθιστόρημά του.
• Οι φίλοι (Les Copains, 1913) Αυτό το μυθιστόρημα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1965 σε σκηνοθεσία Υβ Ρομπέρ. Για τη μουσική επένδυση της ταινίας ο Ζωρζ Μπρασένς συνέθεσε ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του, Les Copains d'abord (Οι φίλοι πάνω απ' όλα).

• Η κωμωδία ηθών Κνοκ ή ο θρίαμβος της ιατρικής (1923), το δημοφιλέστερο θεατρικό του Ζυλ Ρομαίν. Μεγάλη­ επιτυχία στη γαλλική σκηνή, αυτή η κοινωνική σάτιρα μολιερικής παράδοσης αφορά την επιρροή που ασκεί κάποιος που καταφθάνει στο ειδυλλιακό Σαν Μωρίς υποδυόμενος τον γιατρό. Με τους καλούς τρόπους του, ο δόκτωρ Νοκ γίνεται αγαπητός στους πάντες, τους οποίους πείθει πως είναι άρρωστοι και μόνο αυτός μπορεί να τους θεραπεύσει. Μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με μεγάλη επιτυχία το 1932, με πρωταγωνιστή τον σπουδαίο Λουί Ζουβέ.
• Η τριλογία Ψυχή (Psyché,1922-29), όπου τα βάσανα του χωρισμού ενός ζευγαριού θα δώσουν μια πνευματική διάσταση στην ένωσή τους. Μέσω της εξύψωσης και της θέλησης, καταφέρνουν να καταργήσουν το χώρο που τους κρατά μακριά. Αυτά τα τρία μυθιστορήματα διακηρύσσουν έτσι τον θρίαμβο της ψυχής πάνω στο σώμα, μέσω ανάλυσης του συναισθηματικού, σαρκικού και μεταφυσικού έρωτα.
• Το μυθιστόρημα-ποταμός Οι άνθρωποι καλής θέλησης (1932-1947). Πρόκειται για έναν μυθιστορηματικό κύκλο 27 τόμων, που δημοσιεύθηκε από το 1932 έως το 1946, όπου ανασυνέθεσε το πνεύμα μιας ολόκληρης εποχής και τη γαλλική κοινωνία από το 1908 έως το 1933. Είναι μια τεράστια τοιχογραφία, χωρίς κεντρικό ήρωα, στην οποία αποτυπώνεται ένα ευρύτατο φάσμα χαρακτήρων και επεισοδίων.
• Η τριλογία Οι αναμνήσεις της κυρίας Σωβερέλ (Mémoires de madame Chauverel,1957-1960), όπου καταγγέλλει την υποκρισία της νομιμότητας, το πολιτικό παιχνίδι της Εκκλησίας και τους ανθρώπους της εξουσίας.