Ουασουκάννι
Η Ουασουκάννι ήταν η πρωτεύουσα των Χουρριτών του Μιτάννι από το 1500 π.Χ. μέχρι τον 13ο αιώνα π.Χ. Η ακριβή τοποθεσία της Ουασουκάννι δεν είναι γνωστή, είναι ωστόσο γενικά αποδεκτό ότι βρισκόταν ανάμεσα στους ποταμούς Αβώρ και Μυγδόνιο στην Συρία.[1] Ο αρχαιολόγος Ντίτριχ Όπιτζ πρότεινε ότι βρισκόταν στο μεγάλο όρος Τελ ελ Φακαρίγια, κοντά στο Τελ Χαλάφ στην Συρία το οποίο δεν είχε ανασκαφεί ποτέ.[2] Μια ενεργοποίηση νετρονίων με την υποστήριξη αργίλου στις Επιστολές της Αμάρνα απέκλεισε αυτή την τοποθεσία, την ίδια άποψη δήλωσε και ο Έντουαρντ Λιπίνσκ.[3][4] Το θέμα επανήλθε με μιά νέα ομάδα Γερμανών αρχαιολόγων όπως ο Στέφανο ντε Μαρτίνο, ο Μίρκο Νόβακ και ο Ντομινίκ Μπόνατς που υποστήριξαν ξανά την συγκεκριμένη θέση.[5][6][7][8] Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι σε όλα τα υπόλοιπα μέρη που έχουν ανασκαφεί δεν έχουν βρεθεί ενδείξεις για την ύπαρξη της Ουασουκάννι.[9] Η Ουασουκάννι έμεινε γνωστή από την λεηλασία την οποία υπέστη από τον βασιλιά των Χετταίων Σουπιλουλιούμας Α΄ (περί το 1344-1322 π.Χ.) τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του. Οι επιγραφές έδειξαν ότι ο Σουπιλουλιούμας τοποθέτησε έναν υποτελή βασιλιά τον Σαττιβάζα. Την πόλη λεηλάτησε για δεύτερη φορά ο βασιλιάς της Ασσυρίας Αντάντ Νιραρί Α΄ (περί το 1290 π.Χ.) και έγινε Ασσυριακή περιφερειακή επαρχεία, από τότε εξαφανίστηκε από την ιστορία.[10]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Parrot André. Barthel Hrouda, "Waššukanni, Urkiš, Śubat-Enlil", dans MDOG, 90 (janvier 1958) In: Syria. Tome 37 fascicule 1-2, σσ. 191-192, 1960
- ↑ D. Opitz, "Die Lage von Wassugganni", ZA 37, σσ. 299-301, 1927
- ↑ Allan Dobel, "Neutron Activation Analysis and the Location of Waššukanni", Lawrence Berkeley National Laboratory, Orientalia, Τομ. 46, Νο. 3, σσ. 375–82, 1977
- ↑ Lipiński, Edward (2000). The Aramaeans: Their Ancient History, Culture, Religion. Peeters Publishers. σ. 120
- ↑ De Martino, Stefano, 2018. "Political and Cultural Relations between the Kingdom of Mittani and its Subordinated Polities in Syria and Southeast Anatolia", in Changing Faces of Kingship in Syria-Palestine 1500-500 BCE, Ugarit Verlag, 2018
- ↑ D. Bonatz, "Tell Fekheriye – Renewed Excavations at the 'Head of the Spring.'", In: D. Bonatz and L. Martin (eds.), 100 Jahre archäologische Feldforschungen in Nordost-Syrien – Eine Bilant. Schriften der Max Freiherr von Oppenheim-Stiftung 18, Wiesbaden, σσ. 209-234, 2013
- ↑ D. Bonatz, "Tell Fekheriye in the Late Bronze Age: Archaeological Investigations into the Structures of Political Governance in the Upper Mesopotamian Piedmont", In: D. Bonatz (ed.), The Archaeology of Political Spaces. The Upper Mesopotamian Piedmont in the Second Millennium BCE. Topoi Berlin Studies of the Ancient World 12, Berlin/Boston, σσ. 61-84, 2014
- ↑ A. Tenu, "Building the Empire. Settlement Patterns in the Middle Assyrian Empire", In: B.S. Düring (ed.), Understanding Hegemonic Practices of the Early Assyrian Empire. Essays dedicated to Frans Wiggermann. PIHANS, Τομ. 125, Leiden, σσ. 75-87, 2015
- ↑ Bonatz, Dominik, "Middle Assyrian Seal Motifs from Tell Fekheriye (Syria)", Berlin, Boston: De Gruyter, 2021
- ↑ Grayson, Albert Kirk, "Assyrian Royal Inscriptions: From the beginning to Ashur-resha-ishi I", Τομ. 1. Otto Harrassowitz Verlag, 1972
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Dominik Bonatz, "Waššukanni at the End of the Late Bronze Age: The Fate of a Capital City During Periods of Change", in Exploring 'Dark Ages' Archaeological Markers of Transition in the Near East from the Bronze Age to the Early Islamic Period, Benoit et al. (ed), Harrassowitz Verlag, Wiesbaden, σσ. 33-52, 2022
- W Mayer, "Taide Oder Wassukanni? Name und Lage der Hauptstadt Mitannis", in Ugarit-Forschungen. Internationales Jahrbuch für die Altertumskunde Syrien-Palästinas, Τομ. 18, σσ. 231-236, 1986
- A. Moortgat, "Arch. Forschungen der Max Freiherr von Oppenheim-Stiftung im nordlichen Mesopotamien ",Arbeitsgemeinschaft fur Forschung des Landes Nordrhein-Westfalen 62, 1957
- von Dassow, Eva, "Mittani and Its Empire", The Oxford History of the Ancient Near East: Volume III: Volume III: From the Hyksos to the Late Second Millennium BC, σσ. 455–528, 2022