Όθων ντε Σικόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Οτόν ντε Σικόν)
Όθων ντε Σικόν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση13ος αιώνας
Θάνατος1263 ή 1266
Πληροφορίες ασχολίας
Περίοδος ακμής13ος αιώνας
Οικογένεια
ΓονείςΖακ ντε Σικόν και Σιβύλλα ντε λα Ρος
Οικογένειαd:Q3065732
Θυρεός
δεδομένα

Ο Οτόν ντε Σικόν ή Όθων ντε Σικόν (γαλλικά: Othon de Cicon) (;- μεταξύ 1263 και 1266), Γάλλος ευγενής, ήταν Κύριος της Καρύστου από το 1250 μέχρι τον θάνατο του[1][2]. Στη διεθνή βιβλιογραφία αναφέρεται και Otto de Cicon[3] καθώς και Odo de Cicon[4]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πατέρας του ήταν ο Ζακ ντε Σικόν (Jacques de Cicon), και μητέρα του ήταν η Σιβύλλα ντε λα Ρος (Sibylle de la Roche). Ο πατέρας του, Ζακ, ήταν Κύριος του Σωβινιέ-λε-Γκραι και του Ρος. Η μητέρα του Σιβύλλα, Κυρία του Φλαζέ, κόρη του Πονς Β΄ ντε λα Ρος (Pons II de la Roche) και της Ποντιά ντε Ντραμελαί (Pontia de Dramelay) ήταν αδελφή του Όθωνα ντε λα Ρος, του πρώτου Κυρίου / Δούκα των Αθηνών. Τα παιδιά του Ζακ και της Σιβύλλας ήταν τα[5]:

  • ο Πονς ντε Σικόν (Ponce de Cicon), (; - 1249/50) , Κύριος του Châtillon-Guyotte
  • ο Ετιέν (Étienne, Στέφανος) (; - 1256/67), με το επίθετο «Le François»
  • ο Όθων ντε Σικόν (;-1264/5?)
  • η Νταμιέτ (Damiette/Damett), σύζυγος του Renaud de Mons-Saint-Ligier

Ο Όθων παντρεύτηκε την Ανιές ή Ανιεσίνα Γκίζι, Agnes ή Agnesina Ghisi, αδελφή του Μάριο (Mario), του Τζερεμία (Geremia) και του Ανδρέα Γκίζι (Andrea Ghizi)[6]. Ο Τζερεμία ήταν Κύριος της Άνδρου και ο Ανδρέας Κύριος της Μύκονου, Τήνου, Αμοργού, Σκύρου, Σκιάθου, Σκοπέλου και Χίου, τα αδέλφια πήραν σημαντικό μέρος των νησιών του Αιγαίου μετά το 1204.[σημ. 1]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1250 υπογράφει γράμμα από το σπίτι του στο Νεγκροπόντε (Aigrepont), σύμφωνα με το οποίο αφήνει 20 λίρες στο Αββαείο του Bellevaux στη Βουργουνδία, την πατρίδα του όταν πεθάνει. Στο κείμενο αυτό υπογράφει ως «Otthes de Cycons, sire de Cariste»[10].

Αργότερα πήρε μέρος στον πόλεμο στο πλευρό του Γουλιέλμου και εξόπλισε ένα πλοίο σε βοήθεια του Σανούδο, ενάντια στους Βενετούς. Ο Σανούδο τον αναφέρει ως «signor di Caristho ... Osto de Zuccon»[10].

Όταν το καλοκαίρι του 1261 ο τελευταίος λατίνος αυτοκράτορας Βαλδουίνος Β΄ έφυγε από την Κωνσταντινούπολη κυνηγημένος από τον Μιχαήλ Παλαιολόγο έφτασε στο Νεγροπόντε και εκεί ο Όθων του δάνεισε 5.000 υπέρπυρα με αντάλλαγμα κάποια εχέγγυα, ανάμεσα στα οποία πρέπει να βρισκόταν και ιερά κειμήλια - λείψανα. Αυτό προκύπτει από το ότι δυο χρόνια αργότερα, στις 20 Μαρτίου 1263, από το Νεγροπόντε, ο Όθων δώρισε στο αββαείο του Citeaux, το λείψανο του χεριού του Ιωάννη του Βαπτιστή και την επόμενη ημέρα, στις 21 Μαρτίου 1263, έδωσε εντολη στους αββάδες του Bellevaux και του Daphni να μεταφέρουν το κειμήλιο στο Citeaux[10].

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Ενώ το ότι η σύζυγος του Όθωνα ήταν η Ανιές Γκίζι υποστηρίζεται από τη διαθήκη του Μαρίνο Γκίζι το 1266, που την αναφέρει ονομαστικά ως αδελφή του και εκτελέστρια της διαθήκης την Ανιές, Κυρία της Καρύστου[6], στη βιβλιογραφία βρίσκεται επίσης μια διαφορετική έκδοση για τη σύζυγό του και τα παιδιά του: Αναγράφεται λοιπόν εναλλακτικά ότι σύζυγός του ήταν η Φελίζα νταλε Κάρτσερι, μικρότερη κόρη του Ραβάνο νταλλε Κάρτσερι[7][8][9] με παιδιά τον Σιβίνο σε Σικόν (Sivino de Cicon) και τον Γκουίντο ντε Σικόν (Guido de Cicon).

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ R-J Loenertz, Les seigneurs tierciers de Négrepont, in Byzantina Et Franco-graeca p 162-163
  2. ↑ Kenneth Meyer Setton, The Papacy and the Levant (1204-1571) : The thirteenth and fourteenth centuries p 80
  3. ↑ 1204, the unholy Crusade, John Godfrey, 1980, σελ. 152, 182
  4. ↑ La Haute-Saône: dictionnaire historique, topographique et statistique des communes du département, L. Suchaux, 1866, σελ. 8, «Odo de Cicon fut seigneur de Négrepont.»
  5. ↑ Histoire généalogique des sires de Salins au comté de Bourgogne, avec des notes historiques et généalogiques sur l'ancienne noblesse... de cette province. - Histoire de la ville de Salins, avec une dissertation sur l'indépendance de la seigneurie de ce nom, le nobiliaire de cette ville, l'histoire et la généalogie de ses vicomtes, celle de toutes les maisons qui ont porté le nom de Salins... par M. J.-B. Guillaume, Jean-Baptiste Guillaume, chez Jean-Antoine, 1757, σελ. 154
  6. ↑ 6,0 6,1 Byzantina Et Franco-graeca Raymond-J. Loenertz (O. P.), Casa de Velázquez, 1978, σελ. 163 «9 Απρ. 1266, Marino Ghisi de San Moisé (frère de Geremia et Andrea, conquérants de Skyros-Skopelos-Skiathos et de Tinos-Mykonos) fait son testament et nomme exécutrice, aussi longtemps qu'elle sera à Venise, sa soeur très chère, Agnese, (veuve d'Othon de Cicon), dame régente de Karystos» από την εργασία R.-J. Loenertz, Généalogie des Ghizi, dynastes vénitiens dans l'Archipel 1207-1390 στο Or. Chr. Per. 28 (1962) 148, no 17 και 158-161
  7. ↑ The Journal of Hellenic Studies - Volume 7 - σελ. 323 [books.google.com/books?id=bl08AAAAMAAJ] 1971 "Three persons would naturally put in a claim ; Felisa dalle Carceri, Berta's younger sister, who had married Otho de Cicon, lord of Karystos ; Carintana, Marino's niece, and daughter of the former hexarch Rizzardo ; Grapella, Guglielmo's..."
  8. ↑ The Princes of Achaia and the Chronicles of Morea: A Study of Greece in the Middle Ages, Volume 1, σελ. 189 [books.google.com/books?id=-ubQAAAAMAAJ] Rennell Rodd, 1907 "It is also possible that on the death of Berta without any direct heir, Carintana claimed the other half of the southern ... A Felisa dalle Carceri, a younger daughter of Ravano, married to Otho de Cicon, had received the castle of Carystos and .."
  9. ↑ Karystos: City-state and Country Town, σελ. 111 [books.google.com/books?id=zktoAAAAMAAJ] William Philip Chapman, R. M. H. Schneider, 1993 "Ravano's widow Isabella and one of his two daughters received the southern third; Marino and Rizzardo dalle Carceri, nephews of Ravano, the central ... Matters were further complicated in the southern third when Ravano's second daughter Felisa married Othon de Cicon of ... Ravano's elder daughter Berta, heiress of her father's triarchy, granted Karystos as a separate fief to her sister, about 1220 AD"
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Longnon Jean. Les premiers ducs d'Athènes et leur famille, Journal des savants. 1973, N°1. σελ. 61-80. doi : 10.3406/jds.1973.1278, πρόσβαση 26 Μαΐου 2013
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Όθων_ντε_Σικόν&oldid=9755117"