Ολυμπιακό Στάδιο Ελσίνκι
Συντεταγμένες: 60°11′12.80″N 24°55′33.82″E / 60.1868889°N 24.9260611°E
 | |
| Ιδιοκτήτης | Stadium Foundation |
|---|---|
| Διαχειριστής | Stadium Foundation |
| Είδος | στάδιο ποδοσφαίρου, pitch, στάδιο[1][2] και ολυμπιακό στάδιο |
| Ύφος | Λειτουργισμός |
| Χωρητικότητα | 42.062 θεατές |
| Έναρξη εργασιών | 12 Ιουνίου 1938 |
| Εγκαίνια | 12 Ιουνίου 1938 |
| Αρχιτέκτονας | Ίργιο Λίντεγκρεν[2] και Toivo Jäntti[2] |
| Τοποθεσία | |
 | |
| Διεύθυνση | Paavo Nurmen tie 1 Τάκα-Τόολο[3] Ελσίνκι[2][4] Φινλανδία[2][4] |
| Φορείς εκμετάλλευσης | |
| Εθνική Φινλανδίας (ποδόσφαιρο ανδρών) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Ολυμπιακό Στάδιο Ελσίνκι (φινλανδικά: Helsingin Olympiastadion, σουηδικά: Helsingfors Olympiastadion) είναι στάδιο πολλαπλών χρήσεων, το οποίο βρίσκεται στην περιοχή Τόολο, 2,3 χιλιόμετρα από το κέντρο της φινλανδικής πρωτεύουσας, Ελσίνκι. Είναι το μεγαλύτερο στάδιο της χώρας, το οποίο σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως για τη φιλοξενία αθλητικών εκδηλώσεων και μεγάλων συναυλιών. Το στάδιο είναι περισσότερο γνωστό για το ότι ήταν το κέντρο των δραστηριοτήτων στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952.
Το στάδιο ήταν επίσης ο χώρος για το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπάντι το 1957, το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου το 1983, καθώς και για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου του 2005. Φιλοξένησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου το 1971, το 1994 και το 2012. Επίσης, είναι επίσης το γήπεδο της Εθνικής Φινλανδίας.
Το στάδιο άνοιξε ξανά τον Αύγουστο του 2020, μετά από 4 χρόνια ανακαίνισης.[5]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ολυμπιακό Στάδιο σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Ίργιο Λίντεγκρεν και Τόιβο Γιάντι. Το Ολυμπιακό Στάδιο, γνωστό ως σύμβολο του λειτουργικού στυλ αρχιτεκτονικής, παρουσιάστηκε στο Architectural Digest ως ένα από τα καλύτερα παραδείγματα Ολυμπιακής αρχιτεκτονικής.[6] Ο Ίργιο Λίντεγκρεν έγινε αργότερα ο ίδιος Ολυμπιονίκης όταν έλαβε το χρυσό μετάλλιο για την αρχιτεκτονική στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 στο Λονδίνο.[7]
Η κατασκευή του Ολυμπιακού Σταδίου ξεκίνησε το 1934 και ολοκληρώθηκε το 1938, με σκοπό να φιλοξενήσει τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1940, οι οποίοι μεταφέρθηκαν από το Τόκιο στο Ελσίνκι πριν ακυρωθούν λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Φιλοξένησε τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 πάνω από μια δεκαετία αργότερα. Το στάδιο επρόκειτο επίσης να είναι ο κύριος χώρος για την ακυρωθείσα Θερινή Εργατική Ολυμπιάδα του 1943.
Ήταν ο χώρος για το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπάντι το 1957.
Το στάδιο εκσυγχρονίστηκε πλήρως το 1990–1994 και ανακαινίστηκε επίσης λίγο πριν από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου του 2005.
Το 2006, μια αμερικανική τηλεοπτική σειρά, η The Amazing Race 10, είχε ένα από τα επεισόδια να ολοκληρώνεται στον Πύργο του Ολυμπιακού Σταδίου.
Από τον Μάρτιο του 2007, ένας ευρασιατικός μπούφος έχει εντοπιστεί να ζει μέσα και γύρω από το στάδιο. Στις 6 Ιουνίου 2007, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2008, η κουκουβάγια καθυστέρησε το παιχνίδι κατά δέκα λεπτά, αφού κούρνιασε σε ένα δοκάρι. Η κουκουβάγια αργότερα βαφτίστηκε Μπούμπι και ονομάστηκε Κάτοικος της Χρονιάς στο Ελσίνκι.
Η 50ή επέτειος των Ολυμπιακών Αγώνων του Ελσίνκι που φιλοξενήθηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο του Ελσίνκι ήταν το κύριο μοτίβο για ένα από τα πρώτα φινλανδικά ασημένια αναμνηστικά νομίσματα του ευρώ, το νόμισμα της 50ής επετείου των Ολυμπιακών Αγώνων του Ελσίνκι, που κόπηκε το 2002. Στην πίσω όψη, φαίνεται το Ολυμπιακό Στάδιο του Ελσίνκι. Στα δεξιά, απεικονίζεται το αναμνηστικό νόμισμα των 500 μάρκων που κόπηκε το 1952 για τον εορτασμό της περίστασης.
Πρόσφατη περίοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι μεγάλες εργασίες ανακαίνισης στο στάδιο ξεκίνησαν την άνοιξη του 2016. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης όλες οι κερκίδες των θεατών καλύφθηκαν με στέγαστρα και ο χώρος του γηπέδου και οι πίστες ανανεώθηκαν. Το στάδιο προσφέρει τώρα επίσης εκτεταμένους χώρους εστιατορίων και περισσότερους εσωτερικούς χώρους άθλησης. Η ανακαίνιση ολοκληρώθηκε και το στάδιο άνοιξε για το κοινό τον Σεπτέμβριο του 2020.
Το προβλεπόμενο κόστος της ανακαίνισης αναμενόταν στα 197 εκατ. ευρώ το 2016, 261 εκατ. ευρώ το 2019 και κατέληξε σε τιμή 337 εκατ. ευρώ, δηλαδή 140 εκατ. ευρώ (ή 70%) περισσότερο από το αρχικό προβλεπόμενο κόστος. Το φινλανδικό κράτος και η πόλη του Ελσίνκι είναι οι χρηματοδότες της ανακαίνισης.[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ protected building in Rakennusperintörekisteri.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 www
.kyppi .fi /palveluikkuna /rapea /read /asp /r _kohde _det .aspx?KOHDE _ID=201225. - ↑ kartta
.hel .fi /paikkatietohakemisto /pth /?id=140. - ↑ 4,0 4,1 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 3148. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ 5,0 5,1 «Olympiastadionin korjauksen hintalappu kallistumassa jälleen – vuosia remonttivasaran alla olleen stadioinin määrä avautua elokuussa». mtvuutiset.fi. 9 Νοεμβρίου 2019. https://www.mtvuutiset.fi/artikkeli/olympiastadionin-korjauksen-hintalappu-kallistumassa-jalleen-vuosia-remonttivasaran-alla-olleen-stadioinin-maara-avautua-elokuussa/7619786#gs.lt64xj. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Minutillo, J.: The best Olympic architecture. Architectural Digest, 16 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Yrjö Lindegren». Olympedia. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2020.
