Οικογένεια Τρουπάκη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Προτομή Παναγιώτη Τρουπάκη-Μούρτζινου [1761-1822] στην Καρδαμύλη Δυτικής Μάνης.
Ο Διονύσιος Μούρτζινος (Τρουπάκης) [1792-1830] στη μάχη της Βέργας.[1]
Μιχαήλ (Μιχαλμπεης) Τρουπάκης. Πατέρας του Παναγιώτη Τρουπάκη-Μούρτζινου. Διετέλεσε ανεξάρτητος ηγεμόνας (Μπέης) της Μάνης από το 1779 έως το 1782 π.Χ. όπου και τον σκότωσαν οι Οθωμανοί.[2][3][4]
Αφίσα του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, με αφορμή την επέτειο των διακοσίων χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, στην οποία εικονίζεται το οχυρό συγκρότημα των Τρουπάκηδων-Μούρτζινων στην Καρδαμύλη. Στο συγκρότημα αυτό διέμενε ο Θ. Κολοκοτρώνης, ο οποίος ήταν πατρικός φίλος του οπλαρχηγού και μέλους της Φιλικής Εταιρίας Παναγιώτη Τρουπάκη-Μούρτζινου, μέχρι τις 22 Μαρτίου 1821 προκειμένου να οργανώσει την έναρξη του αγώνα της Ανεξαρτησίας.

Η οικογένεια Τρουπάκη είναι παλιά ηγεμονική οικογένεια της Μάνης, η οποία κυριάρχησε στην ευρύτερη περιοχή κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποτελεί κλάδο της βυζαντινής οικογένειας των Παλαιολόγων και γενάρχης της θεωρείται ο Μιχαήλ Παλαιολόγος, πρωτόγερος[5] στην Ανδρούβιστα. Οι πρώτες αναφορές καταγράφονται τον 17ο αιώνα. Το επώνυμο "Τρουπάκης" υιοθετήθηκε όταν ο γιος του, Παναγιώτης, σε κάποια καταδίωξη από τους Τούρκους οχυρώθηκε σε μια σπηλιά[5] προκειμένου να προστατευθεί και στη συνέχεια να διαφύγει. Ο γιος του τελευταίου, Μιχάλμπεης Τρουπάκης, υπήρξε ηγεμόνας[5] της Μάνης. Ο γιος του, Παναγιώτης, απέκτησε το προσωνύμιο Μούρτζινος με αποτέλεσμα οι απόγονοί του να αναφέρονται ως Μούρτζινοι. Αντίπαλη πολιτική οικογένεια θεωρείται αυτή των Μαυρομιχαλέων.

Στην Παλιά Καρδαμύλη του δήμου Δυτικής Μάνης στη Μεσσηνιακή Μάνη υπάρχει το οχυρό[6] συγκρότημα των Τρουπάκηδων - Μούρτζινων, το οποίο δωρήθηκε[6] το 1967 από τις απογόνους της οικογένειας Μαρία και Ελένη Μπουκουβαλέα. Σήμερα έχει κηρυχθεί ιστορικό διατηρητέο[6] μνημείο και λειτουργεί ως Κλασικό, Βυζαντινό και Λαογραφικό Μουσείο. Ο πύργος περιέχει μεταξύ άλλων ελαιοτριβείο, σιδηρουργείο καθώς και τον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, στον οποίο βρίσκονται και οι τάφοι μελών της οικογένειας.

Μέλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Μιχαήλ Παλαιολόγος [1650-1730][5][7][8], πρωτόγερος Ανδρούβιστας και γενάρχης των Τρουπάκηδων.
  • Παναγιώτης Τρουπάκης [1680-1740], οπλαρχηγός και γιος του Μιχαήλ
    Άγιος Σπυρίδωνας. Οικογενειακός ναός στο οχυρό συγκρότημα Τρουπάκηδων-Μούρτζινων στην Καρδαμύλη.
  • Πέτρος Τρουπάκης, καπετάνος Ανδουβίτσας και γιος του Παναγιώτη
  • Μιχάλμπεης Τρουπάκης, ηγεμόνας της Μάνης (1779-1782) και γιος του Παναγιώτη.
  • Πέτρος Τρουπάκης, οπλαρχηγός και γιος του Μιχάλμπεη Τρουπάκη.
  • Βενετζάνος Τρουπάκης, οπλαρχηγός και γιος του Μιχάλμπεη Τρουπάκη.
  • Παναγιώτης Τρουπάκης-Μούρτζινος [1761-1822], αρχηγός της οικογένειας, Φιλικός, οπλαρχηγός και γιος του Μιχάλμπεη Τρουπάκη.
  • Δημητράκης Παλαιολόγος, γενάρχης[5] των Δημητρακέων και γιος του Μιχαήλ
  • Τζαννέτος Παλαιολόγος, γενάρχης[5] των Τζαννετέων και γιος του Μιχαήλ

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Πατριαρχέας, Βασίλειος Δημ. (1972). ΔΙΠΤΥΧΟΝ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ. Αθήνα: αυτοέκδοση. σελ. 766. 
  2. Πατριαρχέας, Βασίλειος Δημ. (1972). ΔΙΠΤΥΧΟΝ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ. Αθήνα: αυτοέκδοση. σελ. 616. 
  3. Φέρμορ, Πάτρικ Λη (2007). ΜΑΝΗ. Αθήνα: Κέδρος. σελ. 62. ISBN 978-960-04-0864-5. 
  4. Κουτσιλιέρης, Ανάργυρος Γ. (1996). ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ: ΑΡΧΑΙΑ-ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ-ΝΕΩΤΕΡΗ. Αθήνα: Δημ. Ν. Παπαδήμα. σελ. 342. 
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή, εκδόσεις Δομή, Αθήνα 1996, τόμος 33, σελ. 316, λήμμα: Τρουπάκης
  6. 6,0 6,1 6,2 Πύργος Τρουπάκηδων - Μούρτζινων Αρχειοθετήθηκε 2018-03-26 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα του υπουργείου πολιτισμού
  7. Γούδας, Αναστάσιος (1870–1875). Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών, τόμος Η'. Αθήνα: Εκ του Τυπογραφείου Μ. Π. Περίδου. σελ. 401. 
  8. Πατριαρχέας, Βασίλειος Δημ. (1972). ΔΙΠΤΥΧΟΝ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ. Αθήνα: αυτοέκδοση. σελ. 630.