Οικογένεια Καρρέρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι Καρρέρ είναι ιστορική οικογένεια της Ζακύνθου με καταγωγή από την Κύπρο. Σε πολλές πηγές το όνομα της οικογένειας αναφέρεται Καρρέρης, αλλά σπανίως κάποιο μέλος της υπέγραφε έτσι. Στην Κύπρο το όνομα της οικογένειας ήταν Χαρέρης[1]. Η οικογένεια μέσω γάμων είχε συγγενικές σχέσεις με τις βασιλικές οικογένειες των Παλαιολόγων και Λασκάρεων.

Στην Κύπρο είναι άγνωστο από που ήρθε η οικογένεια, τον 15ο αιώνα αναφέρονται ο Θωμασίνος Χαρέρης (Careri), ο γιος του Πέτρος αλλά και οι Θωμάς και Λουκάς[2]. Γνωστή από διάφορα έγγραφα είναι και η κόρη του Θωμά, Μαργαρίτα.

Γενάρχης της οικογένειας στη Ζάκυνθο αναφέρεται ο Ιωάννης-Μαρία, που κατέφυγε στη Ζάκυνθο από την Κύπρο. Από άλλη πηγή αναφέρεται ότι γενάρχης είναι ο γιος του Λουκάς, που είχε καταγωγή από αριστοκρατική οικογένεια της Βενετίας και έλαβε φέουδο στην Κρήτη, αλλά μετά την οθωμανική κατάκτηση κατέφυγε στη Ζάκυνθο. Κλάδος της οικογένειας υπήρχε για μικρό διάστημα στην Αίγυπτο και σήμερα στην Αθήνα.

Τα σημαντικότερα μέλη της οικογένειας είναι οι:

  • Ιωάννης, γενάρχης της οικογένειας στη Ζάκυνθο γεννήθηκε στην Κύπρο το 1560, σύζυγός του η Λουδοβίκη Λάσκαρη του αυτοκρατορικού οίκου της Νίκαιας. Ο πρώτος που έφερε τον τίτλο του Βαρόνου.
  • Αναστάσιος, γιος του Ιωάννη είχε τον τίτλο του Βαρόνου.
  • Λουκάς, γιος του Ιωάννη και ιππότης του Αγίου Μάρκου.
  • Φίλιππος Αντώνιος, έφερε τον τίτλο του "εκλαμπρότατου".
  • Θωμάς, επί ενετοκρατίας μέλος του μεγάλου συμβουλίου της Ζακύνθου.
  • Αναστάσιος, επί ενετοκρατίας μέλος του μεγάλου συμβουλίου της Ζακύνθου. Είχε υπογράψει το προσωρινό σύνταγμα της Ιονίου πολιτείας το 1799.
  • Νικόλαος, επί ενετοκρατίας μέλος του μεγάλου συμβουλίου της Ζακύνθου.
  • Ιωάννης Μαρία, επί ενετοκρατίας μέλος του μεγάλου συμβουλίου της Ζακύνθου.
  • Κωνσταντίνος Καρρέρ, σύζυγος της Πηγής Χαριάτη.
  • Γεώργιος Καρρέρ, ιατρός.
  • Διονύσιος, γιος του Γεωργίου και πολιτικός.
  • Λουκάς, γιος του Γεωργίου και πολιτικός.
  • Αλέξης, δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Λεωνίδα Ζώη, Λεξικόν Ιστορικόν και Λαογραφικόν Ζακύνθου, τόμος Α', Αθήνα 1963