Οικογένεια Ζυγομαλά

Η Οικογένεια Ζυγομαλά είναι μία ιστορική οικογένεια, που μέλη της διακρίθηκαν στο εμπόριο, στην πολιτική και στον στρατό.^[1]. Ο θυρεός του Οίκου είναι τετραμερής: το 1ο και 4ο μέρος έχει έναν χρυσό γρύπα σε ερυθρό φόντο. Το 2ο και 4ο μέρος έχει έναν χρυσό πύργο σε ερυθρό φόντο, με γύρω χρυσό πλαίσιο που περιέχει μία αργυρή σφαίρα σε κάθε πλευρά του.

Η οικογένεια ξεκίνησε από την Αργολίδα με το όνομα Σαγομαλά, και ήταν γνωστή για τις υπηρεσίες της προς τον Γκυ του Ανγκιάν, φεουδάρχη του Άργους. Μετά η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Πρώτα διαπρεπή μέλη ήταν οι λόγιοι Ιωάννης (1498-1584) και ο γιος του Θεοδόσιος (1544-1607).^[2] Από τις αρχές του 17ου αι. ένας κλάδος βρίσκεται στη Χίο, όπου διαπρέπει στο εμπόριο και τη ναυτιλία. Μετέπειτα τα μέλη του κλάδου εμφανίζονται στην Αθήνα, όπου ασχολήθηκαν με την πολιτική: ο Ανδρέας Ζυγομαλάς (1803-1876), αγωνιστής του 1821 και υπουργός, είχε παιδιά τη Φωτεινή, κυρία των τιμών της βασίλισσας Όλγας, τον Γεώργιο (1840-μετά το 1878), διπλωμάτη, τον Ιωάννη (1842-1877), αγωνιστή στην Κρητική Επανάσταση, και τον Αντώνιο (1854-1930), βουλευτή και υπουργό. Η σύζυγος του Αντωνίου, Λουκία Μπαλάνου ίδρυσε στην Αυλώνα το Μουσείο Ζυγομαλά με συλλογή κεντημάτων. Ο γιος τους Ανδρέας (1890-1914) ήταν έφεδρος ανθυπολοχαγός, που πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους και έπεσε ηρωϊκά στο Μπιζάνι.^[3]

Ο 3ος εξάδελφος του ήρωα Ανδρέα, έγινε ήρωας του Α΄ Π. Πολέμου: ο John-Copeland Ζυγομαλάς (Λονδίνο 1898 - Ρωσία 1919), υπολοχαγός της Ιρλανδικής Φρουράς, έπεσε στον ποταμό Ντβίνα. Τιμήθηκε με το Τάγμα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και το Τάγμα του Αγίου Στανισλάου μετά Ξιφών.

Τα μέλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιωάννης Β΄, Ναύπλιο 1498 - Κωνσταντινούπολη 1584, σύζ. Γκρατσιόζα

Θεοδόσιος Ζυγομαλάς, Ναύπλιο 1544 - Κωνσταντινούπολη 1614, σύζ. Ειρήνη Μόσχου του Γεωργίου

Ιωάννης Γ΄, Κωνσταντινούπολη 1593 - Χίος 1675

Θεοδόσιος Α΄, Χίος 1628 - Χίος 1707,

Ιωάννης Δ΄

Θεοδόσιος Β΄, Χίος 1675 - Χίος 1752

Γεώργιος Α΄

Ανδρέας-Νικόλαος, Χίος 1738 - Χίος 1822, σύζ. Αργυρώ Αϊβατζή

Γεώργιος Β΄, Χίος 1785 - Αθήνα 1854, σύζ. Μαρία-Μόσχοβα Παναγιωτάκη (ανιψιά Γρηγορίου Ε' Πατριάρχη Κωνσταντινουπολης)

Ανδρέας Ζυγομαλάς, Χίος 1801 - Αθήνα 1870, σύζ. Μαριώρα Ταμπακοπούλου

Γεώργιος Ζυγομαλάς, Αθήνα 1840 - Αθήνα μετά το 1878)

Ιωάννης Α. Ζυγομαλάς, Αθήνα 1842 - Αθήνα 1877

Φωτεινή, σύζ. Γεωργίου Ζυγομαλά του Παντελή Β΄

Αντώνιος Ζυγομαλάς, Αθήνα 1855 - Αθήνα 1930, σύζ. Λουκία Μπαλάνου του Αριστείδη

Ανδρέας Αντ. Ζυγομαλάς, Αθήνα 1890 - Νιβίτζι Ηπείρου 1914

Παντελής Β΄, σύζ. Μιμίκα Σκουλούδη

Γεώργιος, σύζ. Φωτεινή Ζυγομαλά του Ανδρέα

Εμμανουήλ, γενν. Χίος - Χίος 1822, σύζ. Ζαμπέλα Ψυχά του Ιωάννη

John-Copeland, Χίος 1816 - Μάντσεστερ 1886, σύζ. Ασπασία Πετροκόκκινου του Παντιά

Παντιάς "Jack", Μάντσεστερ 1862-Λονδίνο 1933, σύζ. Hilda North

John-Copeland Ζυγομαλάς, Λονδίνο 1898 - Ρωσία 1919, ήρωας του Α΄ Π. Πολέμου 1914-18, υπολοχαγός της Ιρλανδικής Φρουράς, τιμήθηκε με το Τάγμα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και το Τάγμα του Αγίου Στανισλάου μετά Ξιφών.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ «Απλωταριά: η διαφορετική φωνή της Χίου».
↑ Ζολώτα, Γεωργίου. Ιστορία της Χίου. Αθήνα 1923: τ.1 Β.
↑ Argenti, Philip. Libro d' Oro de la Noblesse de Chio. London 1955: τ.1-2.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεωργίου Ζολώτα, Ιστορία της Χίου, 1 Β, Αθήνα 1923.
Philip Argenti, Libro d' Oro de la Noblesse de Chio, 1-2, London 1955.

[1] «Απλωταριά: η διαφορετική φωνή της Χίου».

[2] Ζολώτα, Γεωργίου. Ιστορία της Χίου. Αθήνα 1923: τ.1 Β.

[3] Argenti, Philip. Libro d' Oro de la Noblesse de Chio. London 1955: τ.1-2.

[1]

[2]

[3]