Ξένια Μιλίτσεβιτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ξένια Μιλίτσεβιτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ksenia Milicevic (Γαλλικά)
Γέννηση15  Σεπτεμβρίου 1942
Drinić, Petrovac
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος
αρχιτέκτονας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Ξένια Μιλίτσεβιτς (γεννημένη στις 15 Σεπτεμβρίου 1942) είναι Γαλλίδα ζωγράφος, αρχιτέκτονας και σχεδιάστρια πόλης. Η βάση της είναι στο Παρίσι, με στούντιο στο Μπατώ-Λαβουάρ στη Μονμάρτρη και διατηρεί επίσης βάση στη Νοτιοδυτική Γαλλία.

Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ξένια Μιλίσεβιτς γεννήθηκε το 1942 στο Ντρίνιτσι[1] στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Η μητέρα της γεννήθηκε στη Λακαβάνα της Νέας Υόρκης και ο πατέρας της στο Μαυροβούνιο. Και οι δύο ήταν αντάρτες που συμμετείχαν σε αντάρτικες ενέργειες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.[2] Μετά την τέταρτη επίθεση κατά των ανταρτών από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του 1943 και την πέμπτη από τον Μάιο έως τον Ιούνιο του 1943 στη νοτιοανατολική Βοσνία και στο βόρειο Μαυροβούνιο, η Μιλίσεβιτς έμεινε με τους παππούδες της στο Μαυροβούνιο. Μετά τον πόλεμο, οι γονείς της προσχώρησαν στη διπλωματική υπηρεσία και έζησε μαζί τους στη Σόφια και την Πράγα.

Η Ξένια Μιλίσεβιτς ανακάλυψε την αρχιτεκτονική, τα ψηφιδωτά, τις τοιχογραφίες και τους πίνακες ζωγραφικής σε παλιά μοναστήρια. Ο πατέρας της, επίσης ζωγράφος, της έδωσε δώρο τα λάδια ζωγραφικής του, με αποτέλεσμα την πρώτη ελαιογραφία της σε ηλικία δεκαπέντε. Μετά από σπουδές στο Γυμνάσιο V° και ένα έτος στο Πανεπιστήμιο Μηχανικής στο Βελιγράδι, μετακόμισε στο Αλγέρι το 1962. Εκεί σπούδασε αρχιτεκτονική στη Σχολή Αρχιτεκτονικής και Αστικής Σχολής του Ινστιτούτου Αστυφιλίας. Αποφοίτησε και από τα δύο το 1968. Στον ελεύθερο χρόνο της, η Μιλίσεβιτς συμμετείχε στα μαθήματα ζωγραφικής του ζωγράφου Μχάμεντ Ισιακέμ, στη Σχολή Καλών Τεχνών, που βρίσκεται στο ίδιο κτίριο. Εργάστηκε για ένα χρόνο στην ECOTEC με την ομάδα του Βραζιλιάνου αρχιτέκτονα Όσκαρ Νίεμαϊερ. Εξαιτίας του ενδιαφέροντος της για την Ιταλική Αναγέννηση, ταξίδεψε στην Ιταλία το 1965 για να δει τους σπουδαίους ζωγράφους.

Η Μιλίσεβιτς μετακόμισε στο Σαν Μιγκιέλ ντε Τουκουμάν[3] στα βόρεια της Αργεντινής για να εργαστεί ως αρχιτέκτονας. Εδώ έγινε μέλος της σχολής τέχνης του Εθνικού Πανεπιστημίου και αποφοίτησε το 1976.[4] Η πρώτη της έκθεση πραγματοποιήθηκε στο Τουκουμάν το 1970.[5]

Έζησε επίσης στην Ισπανία και το Μεξικό ενώ από το 1987 έχει εγκατασταθεί στη Γαλλία[6]. Το 1989 άνοιξε εργαστήριο στο Μπατώ-Λαβουάρ στη Μονμάρτρη. Το στούντιο της βρίσκεται δίπλα σε αυτό του Endre Rozsda. Από το 1976 είναι αποκλειστικά αφιερωμένη στη ζωγραφική. [7] Έχει πραγματοποιήσει 120 ατομικές και συλλογικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο.

Το 2011 εγκαινιάστηκε το Μουσείο Ζωγραφικής του Αγίου Φράτζου, Haute Garonne της Γαλλίας [8] με μία επιλογή από 30 έργα ζωγραφικής από τη Μίλσεβιτς στη μόνιμη συλλογή. [9] Το 2012 η Ξένια Μιλίσεβιτς δημιούργησε τη Διεθνή Μπιενάλε ζωγραφικής για παιδιά. [10] Το 2014 η Μιλίσεβιτς δημιούργησε το κίνημα Art Resilience [11] και το 2015 τη Διεθνή Έκθεση Art Resilience. [12] Τον Μάιο του 2016, η Ξένια Μιλίσεβιτς συμμετέχει στο Ευρωμεσογειακό Συνέδριο - Μασσαλία: Ανθεκτικότητα στον Κόσμο των Ζώντων, υπό την προεδρία του Μπόρις Σίρουλνικ, 19-21 Μαΐου 2016, Παρέμβαση στην ανθεκτικότητα στην τέχνη. [13] · [14]

Εκθεσιακός χώρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Azur attendri d'octobre pâle et pur, 1998
    Azur attendri d'octobre pâle et pur, 1998
  • Celui qui vient après, 1996
    Celui qui vient après, 1996
  • Le voyage d'hiver, 1996
    Le voyage d'hiver, 1996
  • Silence de midi 1993
    Silence de midi 1993

Επιλεγμένες εκθέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μουσεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλία της Ksenia Milicevic[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ksenia Milicevic, Art-confusion.com - De l'image d'art à l'oeuvre d'art, éd. Edilivre, Paris, 2013
  • Ksenia Milicevic, What art therapy for resilience? Communications from the 4th World Congress on Resilience, p. 229
  • Ksenia Milicevic, Résilience en art et art-thérapie pour la résilience, éd. Edilivre, Paris, 2020
  • Ksenia Milicevic, Collection Résilience en Art 1. Soulage, un trait noir sur la peinture, autoédition, Amazon, 2022. 2. Qui êtes-vous Mr. Duchamp ? autoédition, Amazon, 2022
  • Ksenia Milicevic, "60 Artistes du mouvement Art Résilience", autoédition, Amazon, 2024

Συνέδρια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Μεταξύ Νοεμβρίου 2015 και Μαρτίου 2016, η Ksenia Milicevic έδωσε μια σειρά από πέντε διαλέξεις για την ανθεκτικότητα στην τέχνη, στο Μουσείο Ζωγραφικής του Sain-Frajou, Γαλλία: Ανθεκτικότητα - μια σύγχρονη ιδέα, Τι είναι η τέχνη;, Ομορφιά - υποκειμενικό ή αντικειμενικό;, Σύγχρονη τέχνη, Η ευθύνη του καλλιτέχνη. [33]
  • Συμμετοχή στο Ευρωμεσογειακό Συνέδριο - Μασσαλία: Ανθεκτικότητα στον Κόσμο της Ζωής, υπό την προεδρία του Boris Cyrulnik, 19-21 Μαΐου 2016, Τμήμα Αρχείων Bouches du Rhône. Παρέμβαση στην ανθεκτικότητα στην τέχνη . [34] [35]
  • 2017, διάλεξη στο Μουσείο Paintung του Saint-Frajou: "1917-2017 un siècle d'iconoclasme". [36]
  • Μεταξύ Νοεμβρίου 2017 και Μαρτίου 2018, η Ksenia Milicevic έδωσε κύκλο τεσσάρων διαλέξεων για τις εικόνες στη ζωγραφική : 1. Τι μας λέει η νύχτα; [37] 2. Ιστορίες φωτός, [38] 3. Το μουρμουρητό του νερού, [39] 4. Η φωνή των δέντρων, στο Μουσείο Ζωγραφικής του Sain-Frajou, Γαλλία
  • Μάρτιος 2018 - Συνέδριο στο Domaine des Tilleuls στο Huos (Haute Garonne), Γαλλία : Ζωγραφική, 19ος - 20ος αιώνας: από τον χρυσό κανόνα έως την απουσία κανόνων
  • 2018 - Συμμετοχή στο Παγκόσμιο Συνέδριο Resilience 4 ° που διοργανώθηκε από το Resilio - Διεθνής Ένωση για την Προώθηση και Διάδοση της Έρευνας Ανθεκτικότητας σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Aix-Marseille στη Μασσαλία (Γαλλία), από τις 27 έως τις 30 Ιουνίου 2018. Παρέμβαση στην ανθεκτικότητα στην τέχνη: Ποια θεραπεία τέχνης για ανθεκτικότητα; [40] [41]
  • 2020 Δεκέμβριος - Σχεδιασμός, εφαρμοσμένη τέχνη και πλαστική τέχνη στην εποχή της ανθεκτικότητας, Το 6ο Διεθνές Συνέδριο της Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών, Πανεπιστήμιο Helwan, Κάιρο, Αίγυπτος.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Diart, Revista de las artes visuales, P.24, by Manuel Ruiz, N°26, julio 1982, Madrid.
  2. ↑ Suvremeni pisci Jugoslavije, Budimir Milicevic, p.226, izdavacka kuca Stvarnost, Zagreb 1966.
  3. ↑ Artes visuales,Museo de Arte Moderno,p.25,enero 1982,Mexico.
  4. ↑ Journey of the visual experiences, by Osvaldo Romberg, p.106 to 109, San Miguel de Tucuman, 1972.
  5. ↑ "Plural", N°135, diciembre 1982, Mexico.
  6. ↑ L'Officiel des Arts, UNESCO, p.56 et 128, mai 1988, Paris.
  7. ↑ Who's who in International Artp.125,Edition 1987-88,Lausanne,Suisse.
  8. ↑ TV news FR3, 23/05/2016
  9. ↑ TV news FR3 12/13, 26 february 2011.
  10. ↑ Peinture enfants : la Biennale Internationale a sa mascotte, la Dépêche, 23 avr. 2015
  11. ↑ La Dépêche, Art Résilience, un concept actuel, 3 nov. 2015
  12. ↑ Vingt artistes de dix pays au salon «Art Résilience», la Dépêche, 3 août 2015
  13. ↑ «Résilience du vivant» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2020. 
  14. ↑ K. Milicevic, La résilience au congrès Euro-méditerranéen, La Gazette}
  15. ↑ "Beaux Arts Magazine" p.124, N°172, septembre 1998, Paris.
  16. ↑ "Univers desArts"p.10, by Christian Germak,N°4,février 1995,Paris.
  17. ↑ "L'OEIL" p. N°370 ,mai 1986, Paris.
  18. ↑ "Catalogue Tamayo Museum" 1983, Mexico στα Google Books
  19. ↑ Ministerio de Cultura, Servicio de Museos. DONA 86/80. Madrid. 6 de junio 1980.
  20. ↑ Museo de la Casa de los Tiros. Granada. 16 de octubre 1980.
  21. ↑ Direccion General de Bellas Artes. Museo de Cuenca, Cuenca. 17 de febrer 1982.
  22. ↑ Museo Municipal, Segobre. Libro de Registro n°84. Segobre. 12 de marzo 1982.
  23. ↑ Consulado de la Republica de Guinea Ecuatorial. 14 de enero 1983.
  24. ↑ Ayuntamiento de Deifontes. Deifontes. 11 de abril 1983.
  25. ↑ Ayuntamiento de Armilla. Ficha n°7. Armilla. 20 de junio 1983.
  26. ↑ Le Syndicat d'Initiative de Long. Long. 8 août 1983.
  27. ↑ cultura.ipn.mx Αρχειοθετήθηκε 2009-06-26 στο Wayback Machine.
  28. ↑ [1], Ayuntamiento de Zarzuela del Monte. Zarzuela del Monte. 3 de octubre 1997.
  29. ↑ Comitato promotore Istituzione Museo Civico. Spilimbergo. 8/2/1988.
  30. ↑ Embajada de Mexico. Brasilia. 13 de marzo 1998.
  31. ↑ musee-saint-frajou.com
  32. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021. 
  33. ↑ «Art Résilience, un concept actuel - 04/11/2015». Ladepeche.fr. 1 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2016. 
  34. ↑ «Résilience du vivant». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2020. 
  35. ↑ «le-musee-a-Marseilles.html». 
  36. ↑ «1917-2017 un siècle d'iconoclasme - 24/02/2017». Ladepeche.fr. 1 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2017. 
  37. ↑ «conference-au-musee-la-nuit-en-peinture - 12/12/2017». Ladepeche.fr. 12 Δεκεμβρίου 2017. 
  38. ↑ «la-conference-sur-la-lumiere-et-la-peinture-a-passionne- 31/01/2018». Ladepeche.fr. 31 Ιανουαρίου 2018. 
  39. ↑ «l-eau-a-travers-la-peinture - 11/03/2018». Ladepeche.fr. 3 Νοεμβρίου 2018. 
  40. ↑ «Resilience 2018». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2018. 
  41. ↑ «Resilience 2018 - round tables». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2018. 

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Spaces ambigus, από την Christelle Larson. [1]
  • Χαϊκού: Οι πίνακες της Ksenia από τον James A. Emanuel . [2]
  • Απεικόνιση. Κάντε κράτηση για τα τερματικά Donde Sayago. . . Φερμοσέλ από τον Luis Cortés Vazques. Σαλαμάνκα 1980
  • Απεικόνιση. Βιβλίο Arpéges, Pratique des langues étrangères, 1990 [3]
  • Ποίημα για την Μπακούα - Η ζωγραφική της Ξένια Μίλσεβιτς από τον Χουάν Κάρλος Πλά [4]
  • Naing Swann - Συνέντευξη με την Ksenia Milicevic. Περιοδικό Mudita, Μιανμάρ. Σεπτέμβριος 2010.
  • L'iconographie de l'Arbre sec au Moyen Age από Marlène Tchertalian-Delsouiller [5] 
  1. ↑ Maîtrise d'Arts Plastiques by Christelle Larson-Espaces ambigus, p.108, Université de Paris I, Sorbonne, 1997/98, Paris.
  2. ↑ Whole Grain: Collected Poems, 1958-1989 (Detroit: Lotus Press), JSTOR 4336566
  3. ↑ «catalogue.univ-toulouse.fr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2010. 
  4. ↑ Que no vuelven las palabras, Edition Practica mortal, p.166,1999, Mexico.
  5. ↑ L'iconographie de l'Arbre sec au Moyen Age by Marlène Tchertafian-Delsouiller, ill. 147, Ph. D. University Lille 3 1, 2012, Lille, France.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ξένια_Μιλίτσεβιτς&oldid=10479062"