Ντέρεκ Ντόντσον
| Ντέρεκ Ντόντσον | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 20 Ιανουαρίου 1920[1] Κέιμπριτζ[1] |
| Θάνατος | 22 Νοεμβρίου 2003 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο Τσεχοσλοβακία[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης |
| Εργοδότης | Υπουργείο Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασίλειου[2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ουγγαρία (1970–1973)[2] πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου στη Βραζιλία (1973–1977)[2] πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου στην Τουρκία (1977–1980)[2] |
Ο Σερ Ντέρεκ Ντόντσον (Derek Sherborne Lindsell Dodson, 20 Ιανουαρίου 1920 - 22 Νοεμβρίου 2003[3]) ήταν Βρετανός στρατιωτικός και διπλωμάτης. Υπηρέτησε ως πρεσβευτής στην Ελλάδα. Επίσης, ως στρατιωτικός και ως διπλωμάτης εργάστηκε στο Κονγκό, στην Τσεχοσλοβακία, την Αίγυπτο και την Τουρκία. Τιμήθηκε με τον τίτλο του Ιππότη (Σερ) το 1975.[4]
Πρώτα χρόνια και στρατιωτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ντόντσον γεννήθηκε στο Κέμπριτζ, γιος γιατρού από το Λινκολνσάιρ, και σπούδασε στο Στόους.[4] Ακολούθησε στρατιωτική καριέρα, στο Σάντχερστ και στη Στρατιωτική Σχολή του Σεντ Σιρ και κατατάχθηκε στο Βασιλικό Σώμα Αλεξιπτωτιστών της Σκωτίας (1939), υπηρετώντας με το 1ο τάγμα στην Ινδία. Το 1941 μετατέθηκε στον κλάδο των Ειδικών Επιχειρήσεων. Έπειτα από τη θητεία του στην Αίγυπτο, την Τουρκία και την Ελλάδα, ο Ντόντσον πέταξε με αλεξίπτωτο στην Ελλάδα για δεύτερη φορά το 1944. Ήταν ένας από τους πρώτους Βρετανούς αξιωματικούς που μπήκαν στην Αθήνα και βοήθησε να απομακρυνθούν οι Γερμανοί από τη Θεσσαλονίκη.[5] Του απονεμήθηκε ο Πολεμικός Σταυρός για τη συμμετοχή του στην ανταρτική επίθεση στο Τορίνο τον Απρίλιο του 1945.[5]
Διπλωματική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ντόντσον εισήλθε στην Υπηρεσία Εξωτερικών το 1947 και σχεδόν αμέσως επέστρεψε στα Βαλκάνια. Αυτό ήταν στο αποκορύφωμα του ελληνικού εμφυλίου πολέμου και απέκτησε μεγάλη φήμη για την αναφορά γεγονότων στο έδαφος. Από το 1949 έως το 1950 ήταν υποπρόξενος και υπηρεσιακός υποπρόξενος στη Θεσσαλονίκη.[6] Το 1951 τοποθετήθηκε στη Μαδρίτη και το 1953 επέστρεψε στο Λονδίνο για να υπηρετήσει στο τμήμα προσωπικού και ως ιδιωτικός γραμματέας του υπουργού Εξωτερικών.
Το 1962 ο Ντόντσον στάλθηκε στην Ελίζαμπεθβιλ του Κονγκό ως γενικός πρόξενος.[7] Η κατάσταση εκεί ήταν εκρηκτική και τα Ηνωμένα Έθνη είχαν στείλει μια ειρηνευτική δύναμη. Ο Ντόντσον προάσπισε τα βρετανικά συμφέροντα αναπτύσσοντας επαφές τόσο με τον Τσόμπε, τον ηγέτη της πλούσιας σε χαλκό επαρχίας Κατάνγκα, όσο και με την κεντρική κυβέρνηση στην Λεοπολντβίλ, εναντίον της οποίας ο Τσόμπε είχε κηρύξει ένοπλη εξέγερση. Όταν το προξενείο έγινε στόχος επίθεσης από ένοπλους ταραχοποιούς, ο Ντόντσον βγήκε άοπλος από το γραφείο του για να καταπνίξει τους ταραχοποιούς. Τραυματίστηκε σοβαρά, αλλά οι ταραχοποιοί υποχώρησαν και ο Ντόντσον, με το κεφάλι του δεμένο, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Ου Θαντ μίλησε με θερμά λόγια για τη σταθερότητά του και, κατά την επιστροφή του στο Λονδίνο το 1965, ο Ντόντσον διορίστηκε CMG.
Το 1963 στο θέμα του Κυπριακού και της απόπειρας του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου για τροποποιήσεις του Συντάγματος, και μετά τη σύσκεψη στο Λονδίνο, τάχθηκε υπέρ της μεσολάβησης, ώστε η Βρετανία να διαδραματίσει το ρόλο ενός "έντιμου μεσάζοντα αν θα υπάρξει οποιαδήποτε πιθανότητα επίτευξης συμβιβασμού".[8]
Έπειτα από υπηρετήσεις του στην Πράγα και την Αθήνα (ως αναπληρωτής πρεσβευτής το 1966-69), ο Ντόντσον διορίστηκε πρεσβευτής στην Ουγγαρία το 1970 και υπηρέτησε έως το 1973. Στη συνέχεια ήταν πρεσβευτής στη Βραζιλία (1973-77).[6] Επί θητείας του Ντόντσον έκλεισε η πρεσβεία στο Ρίο ντε Τζανέιρο και λειτούργησε στη νέα πρωτεύουσα Μπραζίλια.
Το 1977 ο Ντόντσον τοποθετήθηκε ως πρεσβευτής στην Άγκυρα, όπου η στρατιωτική του εμπειρία τον βοήθησε σε μια περίοδο έντασης μεταξύ της Τουρκίας και των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ. Στην Άγκυρα υπηρέτησε έως το 1980. [7] Ήταν εμπειρογνώμων στην οθωμανική ιστορία και τον πολιτισμό και χρημάτισε πρόεδρος της Αγγλοτουρκικής Εταιρείας (1982-95). Από το 1981 έως το 1995 ήταν ο ειδικός εκπρόσωπος του υπουργού Εξωτερικών, καλωσορίζοντας και αποχαιρετώντας ξένους αξιωματούχους. Ήταν πρόεδρος της Beaver Guarantee, Ltd, διευθυντής της Benquela Railway Company στην Αγκόλα και, μεταξύ 1982 και 1998, κυβερνήτης του United World College of the Atlantic. Ίδρυσε επιτροπή του Κολεγίου στην Ελλάδα, το 1962.[9]
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε την Τζούλι το 1952 για πρώτη φορά.
Το 1997 παντρεύτηκε τη δεύτερη σύζυγό του, Ουρανία Μασουρίδου. Μία από τις κατοικίες του ήταν στην ορεινή Μαγνησία.
Απεβίωσε σε ηλικία 83 ετών στις 22 Νοεμβρίου 2003 και κηδεύτηκε από τον ναό του Αγίου Γεωργίου Πελασγίας μία ημέρα μετά (23 Νοεμβρίου).[10] Κατέλιπε την δεύτερη σύζυγό του, Ουρανία Μασουρίδου, παιδιά (έναν γιο και μία κόρη από πρώτο γάμο) και εγγόνια.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Evidence zájmových osob StB». Records of persons of interest.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Κατάλογος Βρετανών Διπλωματών (1820-2005). Υπουργείο Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασίλειου.
- ↑ The National Archives
- ↑ 4,0 4,1 Sir Derek Dodson, The Telegraph, 26 Νοεμβρίου 2003, ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022.
- ↑ 5,0 5,1 Ρότζερ Γουέστμπρουκ, Sir Derek Dodson, The Guardian, 29 Νοεμβρίου 2003, ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022.
- ↑ 6,0 6,1 DODSON, Sir Derek Sherborne Lindsell (1920-2003), AIM 25, ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022.
- ↑ 7,0 7,1 Νεκρολογία στον Independent, 28 Νοεμβρίου 2003, ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022.
- ↑ Η παγίδα της Μ. Βρετανίας στον Μακάριο - Μακάριος Δρουσιώτης, Η παγίδα της Μ. Βρετανίας στον Μακάριο, ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022.
- ↑ History of UWC Greece, ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022.
- ↑ Κοινωνικά, εφ. Η Καθημερινή, φύλλο 25ης Νοεμβρίου 2003, σελ. 12.